Выкарані ў сабе чыноўніцу. Шэсць памылак у стылі, якія псуюць вобраз

«Чыноўніцы» не бяруцца з ніадкуль — у іх ператвараюцца цікавыя маладыя жанчыны, актывісткі і выдатніцы. У сваім жыцці яны ўсё зрабілі правільна: скончылі ВНУ, завялі сям'ю, на працы былі зручнымі працоўнымі конікамі і дабіліся нейкіх кар'ерных вышынь. Яны заўсёды на перадавой: гатовыя суцешыць, прыкрыць, перапрацаваць, заплюшчыць вочы і змаўчаць, дзе трэба. 

Чытаючы гэта і злосна хіхікаючы, не думайце, што «ператварэнне ў чыноўніцу» вам не пагражае — асаблівасці выхавання дзяўчат у нашай краіне ставяць у групу рызыкі практычна кожную. Ярлыкi ў духу «ты ж дзяўчынка/жанчына», «ты ж маці» працягваюць вісець каменем на шыі жанчын на працягу ўсяго жыцця, і пазбавіцца ад іх без удумлівай працы над сабой бывае вельмі цяжка.

Асоба больш важная за функцыю

Што небяспечнага ў такіх ярлыках? Многім жанчынам, выхаваным у нашай культуры, уласцівая гіперадказнасць — у адносінах да партнёра, бацькоў, дзяцей і працы. Але нашы рэсурсы абмежаваныя і, запаўняючы жыццё чужымі інтарэсамі, мы нязменна выштурхоўваем з яго свае. Дэградацыя асабістага прыкрываецца функцыяй — і мы ўжо бачым не чалавека, а «члена Савета Рэспублікі» з патухлым позіркам і стомленым тварам.

Павялічыць

Што рабіць? Перастаць думаць, што свет трымаецца на вашых плячах. Дзеці з'ядуць на вячэру бутэрброды, партнёр сам памые адзенне, а бос перастане выкарыстоўваць вашу гіперадказнасць, калі вы пабудуеце межы. Вызваліўшы час, яго можна выдаткаваць на адпачынак ці даследаванне таго, хто вы ёсць па-за сацыяльнымі ролямі. Разуменне, што робіць вас больш шчаслівай і напаўняе рэсурсам, дапаможа, калі вы, дагаджаючы іншым, ужо паспелі разрадзіць сваю батарэйку.

Закансерваваны вобраз

«Чыноўніца» жыве ўспамінамі пра лепшыя гады. Тады, у 80-х, яна была камсаргам, за ёй увіваліся першыя хлопцы на курсе, яна была лёгкай на ўздым і заразліва рагатала з жартаў сябровак. Туга па «мінулай сабе» кансервуе вобраз і не дае развівацца новаму. Так у гардэробе з'яўляюцца аднолькавыя гарнітуры часоў перабудовы, укладкі пачатку стагоддзя і афарбоўка «пярынкамі», якая была моднай у нулявых.

Афарбоўкі Таццяны Лугіной, старшыні канцэрна «Беллегпрам», — выдатная ілюстрацыя. Чыноўніца нярэдка мяняе колер валасоў, але на стылевым таймлайне скача ад 90-х да 2000-х. Вядома, назваць такi вобраз сучасным мы не можам.

Павялічыць

Што рабіць? На працягу жыцця мы мяняемся: атрымліваем новыя веды, пашыраем скарбонку роляў, лепш разумеем сябе, змяняемся фізічна. Адпаведна, наш вобраз павінен адлюстроўваць гэтыя змены. Паглядзіце фатаграфіі n-гадовай даўніны і задумайцеся: ці дазваляеце вы сабе мяняцца?

Дарэчы, 10 аднолькавых пар джынсаў або бясконцыя худзі — таксама нагода задумацца аб «кансервацыі» вобраза. Рызыкнiце выйсці за звыклыя рамкі — гэты досвед можа аказацца цікавым.

Старэючыя дзяўчаты

«Дзяўчынка павінна быць мілай», — казалі нам у дзяцінстве. І нават калі «чыноўніца» даўно ўжо не дзяўчынка ці ёй проста не пасуюць мімішныя вобразы, яна ўсё адно спрабуе маскіраваць свой досвед або прамалінейнасць характару рушамі і кветачкамі. Выглядае гэта дрэнна: дысананс паміж асобай і інфантыльным адзеннем настолькі вялікі, што ствараецца ўражанне, быццам жанчына, якая абрала такі вобраз, у разладзе са сваім унутраным светам.

Як выглядае інфантыльнасць у іміджы можна прасачыць на прыкладзе члена Савета Рэспублікі Эльвіры Сарокі. Акрамя рушаў, жанчына любіць дзіўны манікюр і адзенне ў буйныя кветкі.

Павялічыць

Нішто з вышэйпералічанага не робіць палітыка больш мяккай ці лёгкай. Спроба здавацца лёгкім воблачкам або пухнатым кацянём, калі такой не з'яўляешся, толькі падкрэслівае супрацьлегласць.

Павялічыць

Схаваць грузнасць інфантыльным дзявочым нарадам не атрымаецца — дысананс паміж героем і абраным вобразам занадта вялікі.

Павялічыць

Што рабіць? Зразумець, каму мы спрабуем хлусіць і навошта мы гэта робiм, які адсутны элемент жыцця спрабуем кампенсаваць рушамі і кветкамі. Нярэдка вынік разважанняў зводзіцца да страху быць адвергнутай ці да непрыняцця свайго ўзросту. І тое, і другое лёгка карэктуецца псіхатэрапіяй, а пазней — новым гардэробам.

Татальны сэксапіл

Часцей за ўсё «чыноўніцы» жывуць у выдуманым свеце, дзе яны — цэнтр прыцягнення сусвету. Такія жанчыны заўсёды ўпэўненыя, што маюць рацыю, і не цярпяць iншых меркаванняў. Вынік такіх паводзін — адрыў ад рэальнасці і поўная дэзарыентацыя ў соцыуме.

У іміджы гэта выяўляецца ў адсутнасці пачуцця меры і дарэчнасці.

Калі мера і дарэчнасць знаходзяцца ў балансе, яны паказваюць, што чалавеку ўласцівы ўнутраная раўнавага, ясны розум, павага да іншых і добрая сацыяльная інтэграцыя. Калі гэтыя два кампаненты «правальваюцца», мы бачым адваротнае: эмацыйны голад, стрэс, разгубленасць.

Павялічыць

Адрыў ад сацыяльных нормаў добра бачны на прыкладзе былой намесніцы старшыні Гродзенскага аблвыканкама Алены Бубенчык — на змену дарэчнаму адзенню тут прыйшоў татальны сэксапіл. Для працоўных лукаў дама выбірае сукенкі з глыбокім дэкальтэ і празрыстыя сеткаватыя кофтачкі.

Павялічыць

Спроба сумясціць дзяржаўную пасаду і ролю дзівы заканчваецца сумна: нават гэтая цалкам удалая чорная сукенка перагружана вячэрнім макіяжам і прычоскай. Такi вобраз падыдзе, хутчэй, для вячэрняга выхаду, чым для працоўнага выступу.

Павялічыць

Што рабіць? Татальны сэксапіл на працы — спроба кампенсаваць адсутную рамантыку ці святочны настрой. Стварыце нагоду для вячэрніх выхадаў, і вы перастанеце блытаць офісны дываналiн і чырвоную дывановую дарожку.

Капіяванне чужога вобраза

Калі ўнутраныя рэсурсы знясіленыя, а прыстойна выглядаць трэба, «чыноўніца» спрабуе аблегчыць сабе жыццё і замест прапрацоўкі ўласнага іміджу капіюе чужы. Напрыклад, Алена Алегаўна Зяблікава, член Савета Рэспублікі, капіруе стыль знакамітай французскай спявачкі Мірэй Мацьё.

Павялічыць

Ці то слуга народа паказвае, што цягне лямку сваіх абавязкаў, перамагаючы сябе, бо ў душы яна спявачка, ці то намякае, што не супраць змяніць беларускую сталіцу на прыгожы Парыж.

Што рабіць? Шукаць рэсурс на знаёмства з сабой. Пра гэта мы падрабязна гаварылі ў першым пункце.

Недагледжанасць

У перыяд складанасцяў, эмацыйных узрушэнняў або пры наяўнасці захворванняў многія людзі перастаюць надаваць увагу свайму вонкаваму выгляду, што яшчэ больш выбівае іх з каляіны. Чалавек у мітусні часта выглядае нядбайна — астатнiмi гэта можа счытвацца як непавага і грэбаванне службовымі абавязкамі, асабліва, калі гаворка ідзе пра кансерватыўныя пасады.

Намесніца міністра энергетыкі Вольга Пруднікава з'яўляецца ўладальніцай непаслухмяных, порыстых валасоў, якія патрабуюць асаблівага догляду. Ігнаруючы гэта, Вольга бурыць увесь вобраз — лук здаецца неахайным.

Павялічыць

Што рабіць? Выгляд — своеасаблівы датчык, які паказвае эмацыйны стан чалавека. Пры пачатку дэпрэсіі важна надаваць увагу іміджу і клапаціцца аб сваёй знешнасці — ахайнасць дасць вам невялікую дадатковую апору. Безумоўна, яна не выкараніць праблем і не адменіць неабходнасць з імі змагацца, але дапаможа сабраць сілы ў кулак, калі гэта неабходна.

Калі, чытаючы гэты артыкул, вы заўважылі ў сабе «чыноўніцу», не спяшайцеся адразу з ёй змагацца. Лепш завядзіце яе ў СПА, пашкадуйце ці дайце адпачыць — і неўзабаве яна знікне сама сабой.

• 64
• 0
• 33
• 16
• 7
• 9
• 12
• 0