«Historyja Litvy ŭ šaści tamach»: kali b tak vyhladaŭ školny padručnik pa historyi Biełarusi
Piša Dźmitry Hurnievič.
22.11.2015 / 00:24
«Historyja Litvy» Ejdzintasa, Bumbłaŭskasa, Kułakaŭskasa i Tamašajcisa pračytanaja. Kniha ekspartnaja, dla zamiežnikaŭ, pierakładzienaja na asnoŭnyja jeŭrapiejskija movy. Ja čytaŭ u papiarovaj viersii, ale čuŭ, što na roznych movach jaje možna biaspłatna zapampavać ź interneta. Za adnaho heta litoŭcam treba dać załaty miedal.
Kniha litvacentryčnaja, niama padmirhvańniaŭ da nivodnaha z histaryčnych partnioraŭ, jakija pa žadańni albo pa prymusie byli ŭ Litvy. Aŭtary nie chvalavalisia, «a što pra nas padumajuć». Knihu pisali navukoŭcy, jakija nie bajalisia vykarystoŭvać terminy «patryjarch nacyi», «ajciec dziaržaŭnaści», «nacyjanalny hieroj».
Emacyjny padychod da ŭłasnaha narodu mocna adčuvajecca, chacia b u padborcy cytat pra vyklučnaść litoŭskaj movy, šmatlikich prymietnikach, ale heta nie pieraškadžaje ŭ raździele «Chałakost u Litvie» biez usialakich niuansaŭ pryznać, što habrejaŭ tam pačali źniščać jašče da prychodu niemcaŭ.
Niezaležnaść u 1990-ja - nie «dar niabiosaŭ», a nastupstva vysiłkaŭ ułasnaha naroda.
Kali b pa hetaj knižcy vučylisia biełaruskija školniki, to pieršyja 150 staronak mahli b naradzić niamała komleksaŭ niepaŭnavartasnaści. Ale jość dobraja navina. Biełaruskija školniki nie vučacca pa hetaj knižcy. Ale kali b tak vyhladaŭ školny padručnik pa historyi Biełarusi, napisany biełaruskimi aŭtarami, dy jašče i pierakładzieny na 8 moŭ, to ja nie mieŭ by ničoha suprać.