Праваслаўны святар і студэнткі Медуніверсітэта пачалі галадоўкі салідарнасці з палітвязнем Лосікам

Святар з Мінска Уладзіслаў Багамольнікаў з сёння, 19 студзеня, абвясціў аб сваёй галадоўцы. На такі крок мужчына наважыўся, каб выказаць сваю салідарнасць з Ігарам Лосікам, адміністратарам тэлеграм-канала «Беларусь галаўнога мозгу», піша Tut.by. Лосік галадае ўжо больш за месяц — з 15 снежня 2020 года.

20.01.2021 / 00:04

Жонка і дачка палітвязня Ігара Лосіка. Фота «Белсат»

Уладзіслаў даслаў у рэдакцыю ліст, у якім тлумачыць матывы свайго ўчынку. Прыводзім яго тэкст з невялікімі скарачэннямі.

«Я, Уладзіслаў Багамольнікаў, далучаюся да галадоўкі Ігара Лосіка.

Планую працягваць, пакуль галадоўку працягвае Ігар. Калі здарыцца непапраўнае, я паспрабую пратрымацца столькі ж дзён, колькі пратрымаўся ён.

Спадзяюся, што да гэтага не дойдзе і яму заменяць меру стрымання на хатні арышт. Ці ён сам адмовіцца ад задумкі, калі даведаецца, што цяпер гаворка ідзе не толькі пра яго ўласнае здароўе.

У мяне ёсць асабістыя палітычныя погляды, але цяпер я пра іх не кажу. Мне здаецца, што Ігар здзяйсняе памылку. Яго жэст маглі б ацаніць, але не ў кіраўніцтве нашай краіны. Магчыма, я памыляюся. Але іх дзеянні пераканалі б мяне хутчэй, чым словы.

Я ўпэўнены, што абсалютна ўсе людзі могуць мяняцца. І той чыноўнік, ад каго цяпер залежыць жыццё Ігара Лосіка, можа ўзяць на сябе адказнасць за яго жыццё або сысці з пасады, каб не браць адказнасць за іншы варыянт. І перад тым, хто яго зменіць, будзе стаяць той жа выбар.

Святар Уладзіслаў Багамольнікаў

Сёння я напісаў Ігару ліст. Не буду адгаворваць яго, але паведамлю аб сваім рашэнні. Хай ён паступіць, як палічыць патрэбным.

У мяне няма якіх-небудзь дасягненняў, каб казаць, што я патрэбен грамадству ці дзяржаве. Замест мяне мог бы выклікацца больш годны, але яго няма, а прайшоў цэлы месяц.

У мяне таксама ёсць дачка, як у Ігара, толькі амаль дарослая. І я страціў свайго бацьку ў дзяцінстве. А сёння, калі б прыйшлося выбіраць, ці стане мой бацька героем, так, каб хоць помнік і вуліца ў яго гонар, ці ж застанецца жывы — я абраў бы другое. Упэўнены, няма большай адказнасці, чым адказнасць перад сваім дзіцем. Гэта адзіны чалавек, які з'явіўся ў свеце па нашай уласнай волі.

Я таксама рызыкую, але магу разлічваць, што чалавек, ад якога залежыць зыход справы, своечасова спыніцца. А Ігару Лосіку няма на што разлічваць, уладам, падобна, абыякава, што з ім стане.

Чуў, што лісты не даходзяць, але такі ліст павінен дайсці, гэта ў інтарэсах усіх бакоў.

Пераконваць Ігара зыходзячы з меркаванняў уласнага дабрабыту не стану, таму што сам на яго месцы на гэта не пагадзіўся б».

Пазней стала вядома, што галадоўку салідарнасці з палітвязнем Лосікам пачалі таксама дзве студэнткі Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта: Маргарыта Трафімовіч і Элеанора Арзуманян.