«Žartam nazyvaju siabie knižnym narkamanam». Piensijanier z Baranavickaha rajona bolš za 40 hadoŭ źbiraje knihi, i ŭ jaho ich tysiačy
U chatniaj biblijatecy 76-hadovaha Iosifa Abramoviča z ahraharadka Žamčužny Baranavickaha rajona naličvajecca bolš za 12,6 tysiač knih i časopisaŭ. Pra svajo zachapleńnie mužčyna raskazaŭ vydańniu Bar24.
24.10.2023 / 22:43
Chatniuju biblijateku Iosif Iosifavič źbiraje bolšuju pałovu svajho žyćcia — bolš za 40 hadoŭ.
«Pa charaktary ja vielmi cikaŭny, ad hetaha i źjaviłasia majo zachapleńnie knihami, — tłumačyć mužčyna. — I tak zachapiŭsia, što pierastać kuplać knihi ŭžo stała niemahčyma. Žartam ja siabie nazyvaju knižnym narkamanam».
Ciapier u chatniaj biblijatecy piensijaniera naličvajecca bolš za 12 650 knih i časopisaŭ. Knihi ŭ jahonaj čatyrochpakajovaj kvatery na kožnym kroku. Usie pakoi zaniatyja palicami i šafami z knihami.
«Knih niama tolki ŭ spalni žonki i na kuchni, — adznačaje Abramovič. — Adzin pakoj adviedzieny stroha pad chatniuju biblijateku. A na bałkonie raźmiaščajecca archiŭ».
Fota: bar24
«Za niekatorymi «palavaŭ» 5-6 hadoŭ»
Pa słovach Iosifa Iosifaviča, bolšaść knih jon nabyŭ u bukinistyčnych kramach Minska, častku — u Baranavičach. Kaža, što nie źbiraje tvory niejkaj adnoj kankretnaj tematyki ci rarytetnyja, dla jaho važna, kab kniha była cikavaja.
«Byvaje, hutaru ź ludźmi, i jany rajać knihu. Ja zapisvaju i šukaju. Znajšoŭ — vykraśliŭ», — tłumačyć piensijanier.
Tak što ŭ jaho biblijatecy jość tvory na roznuju tematyku. Naprykład, pra mastakoŭ — kala 250 knih, jość 200-tomnaja sieryja knih «Biblijateki suśvietnaj litaratury», navat kala 100 knih pra knihi.
«Šmat pra kachańnie, pra siamju. I pra seks jość malaŭničyja albomy, — dzielicca Iosif Iosifavič. — U mianie rastuć dźvie ŭnučki, vyrastuć, chaj čytajuć, ź litaratury chaj viedajuć usio».
Za niekatorymi sa svaich knih, adznačaje mužčyna, jon «palavaŭ» pa 5-6 hadoŭ. Daŭžej za ŭsio šukaŭ raman «Račnyja zatoki» — kala 10 hadoŭ.
«Kali doŭha šukaju knihu i narešcie znachodžu — heta śviata na sercy. Ad radaści jak dzicia, choć skačy», — śmiajecca Iosif Iosifavič.
Fota: bar24
«Pajechaŭ u sanatoryj — abyšoŭ usie kniharni»
Mužčyna kaža, što ź luboj pajezdki viartajecca dadomu z papaŭnieńniem u svaju biblijateku.
«Pamiataju, u Babrujsk pajechaŭ, u sanatoryj, abyšoŭ usie kniharni. Dadomu pryjechaŭ, jak cyhan z bazaru. Mianie tam u kniharni ŭžo paznavali i kazali: «A-a-a! Kurortnik z Baranavičaŭ». Ja tam stolki knih kupiŭ, što ledź pryvioz, — z uśmieškaj uspaminaje Iosif Iosifavič.
I choć knihi — nialohki hruz, ciažaru, pa słovach piensijaniera, kali jon jedzie dadomu z torbami ŭ dvuch rukach abo vielizarnym zaplečnikam za śpinoj, nie adčuvaje.
«U mianie taki dobry nastroj, što ja ciahnu hetyja dźvie sumki z knihami i ŭ svaje 76 hadoŭ nie adčuvaju ciažaru», — kaža piensijanier-knihalub.
Fota: bar24
«Kab nie na škodu siamiejnamu biudžetu»
Iosif Iosifavič zapeŭnivaje, što kuplaŭ knihi nie na škodu siamiejnamu biudžetu. Dla taho, kab papaŭniać svaju biblijateku, mužčyna pracavaŭ na dźviuch i navat troch pracach. Staraŭsia, kab siamja nie ciarpieła ad jahonaha zachapleńnia. Plus pakupki rabiŭ u bukinistyčnych kramach, dzie košt nižejšy i dzie za 100 rubloŭ, kaža mužčyna, jon prymudraŭsia da 30 knih kupić.
Samaja darahaja pa canie kniha ŭ chatniaj biblijatecy Abramovičaŭ — ab budaŭnictvie Chrama Usich Śviatych i jaho historyi.
«Kupiŭ u Minsku. Kaštavała jana 60 rubloŭ. Daražejšych u mianie knih niama», — adznačaje mužčyna.
Žonka, Kłaŭdzija Viktaraŭna, choć časam i adčytvaje Iosifa Iosifaviča, što jon z pajezdak z «takim ciažaram» viartajecca, ale padtrymlivaje jaho zachapleńnie.
«Usie knihi darahija i blizkija»
Pa słovach piensijaniera, vyłučyć niejkuju samuju lubimuju knihu jon nie moža, bo ŭsie jamu «darahija i blizkija, usie roznyja i vielmi cikavyja».
Jość u Iosifa Iosifaviča śpiecyjalny sšytak, kudy zapisany płan na kuplu knih u 2023-2025 hadach. Ciapier tam znachodzicca kala 70 tvoraŭ, jakija jon źbirajecca jašče dakupić. Taksama ŭ płanach piensijaniera napisać bijahrafičnuju knihu pra siabie i svaju siamju.
«Ja vieru, što kniha była, jość i budzie, i zastaniecca ŭ našym žyćci. Internet, kampjutar — usio dobra. Moža, jašče niešta prydumajuć. Ale knihi zastanucca», — reziumuje jon.
Čytajcie taksama:
«Raskručvajem čakry». Vilajčanka praktykuje stajańnie na ćvikach