Пробашчу Чырвонага касцёла Уладзіславу Завальнюку споўнілася 75 гадоў
А ў маі адзін з найстарэйшых святароў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі адзначаў 50-годдзе святарства.
08.07.2024 / 11:32
Фота: catholic.by
На жаль, апошнія амаль два гады Чырвоны касцёл зачынены ў выніку загадкавага пажару, што адбыўся 26 верасня 2022 года.
Будучы святар нарадзіўся 8 ліпеня 1949 года ва Украіне, на Вінніччыне, у сяле Слабада-Мураўская, што пасля з’яднання з суседнім сялом атрымала назву Клякотына.
Пасля заканчэння сярэдняй школы паехаў у далёкую Рыгу з намерам паступіць там у каталіцкую семінарыю. Адразу паступіць у семінарыю не атрымалася, і малады чалавек застаўся ў Рызе, працуючы там будаўніком, нагадвае біяграфію catholic.by.
На шляху да святарства яму давялося пераадолець не адну перашкоду, але разам з ім заўсёды была матуля, якая падтрымлівала сына на шляху паклікання.
У 1969 годзе Уладзіслаў Завальнюк нарэшце быў прыняты ў духоўную семінарыю ў Рызе — адну з дзвюх каталіцкіх семінарый, якія на той час дзейнічалі ў Савецкім Саюзе, — пасля заканчэння якой стаў святаром. Пасвячэнне 26 мая 1974 года яму ўдзяліў кардынал Юліян Вайвадс.
Душпастарскую дзейнасць ксёндз Уладзіслаў распачаў на пасадзе пробашча грэка-каталіцкай капліцы на армянскіх могілках у Кішынёве.
Знаходзячыся ў Малдове, абслугоўваў каля 70-і парафій, пераследаваўся савецкімі ўладамі.
На пачатку 1979 года вярнуўся ў Латвію, дзе выконваў святарскія абавязкі ў горадзе Валміера. Вясною 1979 выехаў у Казахстан.
Фота: catholic.by
З 1980 года зноў нёс святарскае служэнне ў Латвіі. Служыў вікарыем у латгальскім мястэчку Варакляны. Быў абмежаваны савецкімі адміністрацыйнымі ўладамі ў выкананні святарскіх абавязкаў: меў права толькі спавядаць і адпраўляць імшу.
У лістападзе—снежні 1980 года быў прымусова змешчаны ў псіхіятрычны шпіталь у горадзе Даўгаўпілс.
З 1984 года і да сёння жыццё ксяндза Уладзіслава Завальнюка непарыўна звязана з Беларуссю.
Напачатку служыў у Глыбокім. Пасля 1988 года адначасова нёс святарскае служэнне ў якасці вікарыя ў касцёле на Кальварыйскіх могілках — адзінай на той час каталіцкай святыні ў Мінску.
З 1989 года разам з вернікамі змагаўся за вяртанне беларускіх каталіцкіх святынь у Мінску: касцёла святога Сымона і святой Алены, катэдральнага касцёла Найсвяцейшага Імя Марыі, касцёла Найсвяцейшай Тройцы (святога Роха) на Залатой Горцы.
Аднавіў і распачаў дзейнасць каталіцкіх парафій у Каралішчавічах, Чэрвені, Смалявічах, Раўбічах і іншых мясцінах.
З 1990 года нязменны пробашч Чырвонага касцёла, які быў зачынены ў верасні 2022 года пасля дзіўнага пажара.
З пачатку 1990-х гадоў паслядоўна пашыраў ужыванне беларускай мовы ў Каталіцкім Касцёле на Беларусі. Завочна працягваў навучанне ў Каталіцкай тэалагічнай акадэміі ў Варшаве. Скончыў вышэйшыя магістарскія курсы па тэалогіі (1993).
З 1991 вядзе шырокую кнігавыдавецкую дзейнасць, выдаў некалькі кніг, у тым ліку адзін з аўтараў навукова-папулярнай кнігі «Канфесіі на Беларусі (канец XVIII — XX ст.)» (1998).
Айцец Уладзіслаў прычыніўся да развіцця культу Маці Божай Будслаўскай у агульнабеларускім маштабе, спрыяў стварэнню ў Будславе Нацыянальнага санктуарыя.
Фота: catholic.by
Шмат у чым дзякуючы менавіта яго намаганням міжурадавым Камітэтам па захаванні нематэрыяльнай культурнай спадчыны ЮНЕСКА ў лістападзе 2018 года Будслаўскі фэст быў уключаны ў Рэпрэзентацыйны спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны чалавецтва.
За вялікія заслугі перад Касцёлам Папа Францішак прызначыў ксяндза каноніка Уладзіслава Завальнюка Капеланам Яго Святасці, або папскім прэлатам.
У 2020 годзе 70-гадовы на той час святар прыехаў у Будслаў з Мінска на монаколе. Фота: Catholic.by
Штогод ксёндз канонік Уладзіслаў Завальнюк сам як звычайны пілігрым пешкі ідзе ў Будслаў разам з пакутнай пілігрымкай у маўчанні, на хлебе і вадзе.
Таксама ён вядомы як вядомы пчаляр, што меў пасеку на даху касцёла.