Novaja biełaruskaja internet-krama kniharnia.by prapanuje karystalnikam sieciva z usiaho śvietu elektronnyja knihi na biełaruskaj movie. Admietna, što ŭvieś kantent sajta całkam lehalny: addajučy svaje hrošy za toje ci inšaje vydańnie, vy možacie być upeŭnienymi, što atrymajecie jakasny pradukt, a peŭnaja častka sumy budzie pieraličanaja aŭtaru ci vydaŭcu.
Jość na kniharnia.by biaspłatnyja knihi, elektronnyja «dublikaty» papularnych papiarovych vydańniaŭ, a taksama całkam ekskluziŭnyja tvory, jakija možna znajści tolki tut. Niekatoryja ź ich jašče čakajuć publikacyi na papiery, a niekatoryja buduć dastupnyja tolki ŭ elektronnym vyhladzie. Padrabiaźniej pra ŭnikalnyja prapanovy kniharnia.by – u našym ahladzie.
Ludmiła Ščerba. Uładar rybaŭ
Kali ŭziać niekalki łyžak bułhakaŭskaha «Majstra i Marharyty», kolki kroplaŭ «Žurby Satany» Maryi Kareli i kavałačak «Doktara Faŭstusa» Tomasa Mana, zamiašać atrymanaje ciesta na biełaruskim materyjale, dadać krychu miascovych šeptaŭ i zamoŭ, a hałoŭnym hierojem zrabić piśmieńnika – našaha sučaśnika, to atrymajecca raman Ludmiły Ščerby «Uładar rybaŭ». A kali surjozna, to ŭžo sama nazva tvora pakazvaje čytaču, što jon maje spravu z postmadernovaj prozaj, tamu varta być hatovym da ŭsialakich aluzij, namiokaŭ ci prosta padmirhvańniaŭ z boku aŭtarki. Maŭlaŭ, razumieješ, pra što ja? Zrešty, možna nie zvažać na padkazki-paznaki, a prosta atrymlivać asałodu ad čytańnia.
Hety raman-filmasłoŭ znajomić nas z zahadkavaj i mistyčnaj historyjaj žyćcia piśmieńnika Vincenta Sumickaha, bolš viadomaha ŭ asiarodździ jaho bahiemnych siabroŭ pad mianuškaj Vina (nacisk na pieršy skład). Jak viadziecca, jon zaŭždy ŭ tvorčym pošuku, maryć napisać ułasny hienijalny raman, dy musić zarablać… Siabry-vypivochi, biaskoncyja balavańni na roznych kvaterach, zusim nie płataničnyja stasunki z zusim nie ścipłymi dziaŭčatami, kachańnie sa studentkaj-pieršakurśnicaj z vačami roznaha koleru. U virlivym žyćci Viny jość miesca ŭsiamu – i pośpiechu, i trahiedyi, i navat damovie z Djabłam. Ale papiaredžvaju, raźviazka budzie niečakanaj.
Vital Voranaŭ. Šeptam (abnoŭlenaje vydańnie)
Jak amatarka mistyčna-nievytłumačalnych źjaŭ ščyra pryznajusia: zajzdrošču čytačam, jakija tolki zaraz paznajomiacca z knihaj Vitala Voranava. Jana stała vynikam mastackaha pieraasensavańnia šmatlikich historyj, sabranych padčas ekśpiedycyj na Paleśsie – Padlašša, zapisanych na Hłyboččynie, dzie naradziŭsia aŭtar, a taksama viadomych jamu ź dziacinstva. Daśledčyka vabić sam fienomien šaptuch, siła ich mahičnaha (ci prosta psichałahičnaha) uździejańnia na čałavieka, a taksama zachavanaść «šeptaŭ» u cyvilizavanym navukovym i relihijnym asiarodku.
U novym vydańni «Šeptam» pradstaŭlenyja dźvie častki prajekta (pieršaja ź ich u papiarovym vyhladzie pabačyła śviet u 2014 hodzie), a značyć – nas čakaje jašče bolš mistyčnych historyj, strašnych zdareńniaŭ i nievytłumačalnych źjaŭ. Padčas čytańnia budźcie hatovyja, što vam pakazyčuć niervy, vas napałochajuć i prymusiać zadumacca: ci praŭda heta? Rychtujciesia trapić u śviet vuścišnych apaviadańniaŭ, što raskazvali adnahodki nočču kala vohnišča, bo tut raspoviedy-niebylicy pra suroki, praklony i niezvyčajnyja historyi z dalokaj staražytnaści stanoviacca rečaisnaściu.
Miertviacy. Strašnyja kazki z «Biełaruskaha zbornika» Jeŭdakima Ramanava (układalnik Anton F. Bryl)
Jašče hłybiej zazirnuć u sivuju daŭninu dapamohuć strašnyja historyi z hetaj knihi. Jany byli sabranyja na terytoryi Biełarusi viadomym daśledčykam Jeŭdakimam Ramanavym i nadrukavanyja ŭ liku inšych raspoviedaŭ u čaćviortym tomie «Biełaruskaha zbornika» (1891). Paŭtara dziasiatki vuścišnych siužetaŭ, ad niekatorych ź ich prosta ledzianieje kroŭ. Tut udovam pracavać u poli nočču dapamahajuć mužy… paŭstałyja z mahił, z karoŭimi nahami; tut kości mohuć zładzić palavańnie na žyvych ludziej, a miortvaja skvapnaja pani – charčavacca hrašyma; tut pamierłaja viadźmarka zdolnaja rabić škodu ŭ carkvie i klikać na dapamohu mierćviakoŭ z trunami…
Hetyja teksty raspaviadajuć pra žyćcio i vieravańni našych prodkaŭ (da prykładu, zvyčku bahatych panoŭ najmać biedniakoŭ, kab tyja, jak rehłamientuje tradacyja, bavili try nočy kala niabožčykaŭ), ich bojaź «žyvych mierćviakoŭ» i ŭjaŭleńni pra toje, što asina zdolnaja zmahacca ź niačystaj siłaj. Jašče bolš cikavym zbornik robić mova tekstaŭ: usie tvory padajucca ŭ aryhinalnym pravapisie kanca XIX stahodździa.
Tadevuš Dałenha-Mastovič. Znachar (pierakład z polskaj)
Dumajecca, historyja hienijalnaha doktara Rafała Vilčura nie budzie novaj dla ajčynnaj publiki. Z maŭklivym asiłkam, jaki nie pamiataje svajho imia, nie viedaje, adkul jon rodam, ale raptam adkryvaje ŭ sabie nievierahodnyja zdolnaści lačyć ludziej biełarusy paznajomilisia jašče ŭ 1980-ja hady, kali na ekrany vyjšaŭ adnajmienny film Ježy Hofmana. Karcina stała kultavaj. Mnohija płakali padčas prahladu, papłačuć i padčas pračytańnia ramana – asnovy toj ekranizacyi. Tvor polska-biełaruskaha prazaika, žurnalista, kinascenarysta Tadevuša Dałenhi-Mastoviča (jon pachodzić z Hłyboččyny), u hod jaho publikacyi i adnačasovaha vychadu pieršaj ekranizacyi (1937) staŭsia sapraŭdnym biestsieleram.
Raman «Znachar», asnoŭnyja padziei jakoha adbyvajucca na Brasłaŭščynie, narešcie dajšoŭ da čytača ŭ pierakładzie na biełaruskuju movu. Hetaje vydańnie stałasia mahčymym dziakujučy pracy kalektyva pierakładčykaŭ u składzie Maryny Kazłoŭskaj, Maryi Puškinaj, Maryny Šody i Hanny Jankuty. Papiarovaja kniha rychtujecca da vychadu ŭ vydaviectvie «Łohvinaŭ», ale elektronnuju možna nabyć užo siońnia na kniharnia.by.
TAA «Elektronnaja kniharnia» UNP 192497679
20-hadovaja dziaŭčyna stancavała ŭ milicejskaj formie. Da jaje pryjšli siłaviki2
Kamientary