«Naša dziaŭčynka ŭsio heta ciahnie, a hety…» Ciotka Safii Sapiehi prakamientavała pamiłavańnie Pratasieviča
Ciotka Safii Sapiehi Hiela Dudzič prakamientavała siońniašniaje pamiłavańnie Ramana Pratasieviča, nie paškadavaŭšy ŭ jaho adras navat mocnych słoŭ. Jana aburanaja, što Pratasieviča pamiłavali, a Safija, jakaja patrapiła ŭ pałon tolki tamu, što ź im źviazałasia, praciahvaje pakutavać u turmie ź ćmianymi dalejšymi pierśpiektyvami.
«U mianie murašy pa skury, ja nie razumieju, što naohuł adbyvajecca. U pamiłavańni joj [Safii] było admoŭlena. Mama hetaksama ničoha nie viedaje. Ciapier robicca ŭsio, kab jaje vyciahnuć. U mianie słoŭ niama. U mianie ślozy.
Naša dziaŭčynka ŭsio heta ciahnie. A hety… (…) I ažaniŭsia, i pamiłavali jaho. Voj, nie mahu».
Safija Sapieha taksama raniej pisała prašeńnie ab pamiłavańni.
Pavodle słoŭ Hieli Dudzič, ni jana sama, ni mama Safii Sapiehi tołkam ničoha nie viedajuć pra jaje spravu. Viadoma tolki, što 24 maja pavinien adbycca sud, na jakim vyznačać, ci pieraviaduć Safiju adbyvać pakarańnie ŭ Rasii.
Papularny tyktokier z Rasii tusić u darahich restaranach Minska: «Byccam bamžu padali. Žarycie, na zdaroŭje»22
Kamientary