Juvielirny brend Belaruskicry prezientavaŭ kalekcyju abiarehaŭ
«Hetyja simvały niekali daryli nadzieju našym babulam».
Brend Belaruskicry, znajomy pa kułonach z abrysami Biełarusi, prezientavaŭ kalekcyju aksiesuaraŭ-abiarehaŭ «Sučasnaja viečnaść». Upryhožvańni zrobleny pa ŭzory biełaruskaha nacyjanalnaha arnamientu i ŭtojvajuć hłyboki sens. Zasnavalnica marki, Alaksandra Kurkova, raspaviała, jakija tajamnicy chavajuć zvykłyja nam simvały.
«Daŭnym-daŭno našy babuli vyšyvali ŭzory na rukavach i kaŭniarach — hetyja miescy jany vybirali nie prosta tak, — pačynaje svoj apovied Alaksandra. — Jany vieryli, što, upryhožvajučy ruki i šyju arnamientam, zmohuć źbierahčy siabie ad drennaha. Tak i našyja fłahmanskija pradukty, branzalety i kułony, zaklikanyja zaścierahać svaich uładalnikaŭ».
«Jość ramantyka ŭ tym, što kožnaje pakaleńnie dumaje pra niešta svaje»
Kalekcyja «Sučasnaja viečnaść» natchnionaja staražytnymi arnamientami, jakija ŭpryhožvali nacyjanalnaje adzieńnie na praciahu mnohich pakaleńniaŭ. Dyzajniery doŭha padbirali patrebnyja dla ŭpryhožvańniaŭ elemienty: prahladali vyšyŭki roznych rehijonaŭ, railisia z navukoŭcami, staranna praviarali sensy — i raptam pryjšli da niečakanych vysnoŭ:
«Niekalki miesiacaŭ my razmaŭlali z etnohrafami, čytali dziasiatki padručnikaŭ pa nacyjanalnaj vyšyŭcy, sustrakalisia z sučasnymi majstrychami — kab zrazumieć, što adzinaha ćviordaha značeńnia ŭ biełaruskim arnamiencie nie isnuje. Jość tolki ahulny pasył i namier majstrychi, jakaja jaho stvaraje».
«Niekalki miesiacaŭ my razmaŭlali z etnohrafami, čytali dziasiatki padručnikaŭ pa nacyjanalnaj vyšyŭcy, sustrakalisia z sučasnymi majstrychami — kab zrazumieć, što adzinaha ćviordaha značeńnia ŭ biełaruskim arnamiencie nie isnuje. Jość tolki ahulny pasył i namier majstrychi, jakaja jaho stvaraje».
Hetaje adkryćcio ŭskładniła pracu nad prajektam. Akazałasia, što značeńni niekatorych simvałaŭ adroźnivajucca nie tolki ŭ zaležnaści ad rehijona, ale i ad traktoŭki kožnaj asobnaj vyšyvalščycy. Nie abyšłosia biez kurjozu: adzin ź pieršapačatkova abranych dla raspracoŭki elemientaŭ, akramia inšaha, aznačaŭ «łapa kučaravaja» i «ślapy vierabiej».
Da taho ž, niekatoryja z sensaŭ, jakija raniej zašyfroŭvalisia ŭ arnamientach, zaraz padajucca dalokimi i niezrazumiełymi. Alaksandra tłumačyć: «Šmat hadoŭ tamu žančyny, kali vyšyvali simvały, dumali, jak nie zachvareć abo kab vaŭki žyviołu nie pahryźli. A voś pra «bahaćcie» ŭ sučasnym razumieńni jany maryli vielmi redka. Mnie padajecca, u hetym jość svaja ramantyka: što kožnaje pakaleńnie dumaje pra niešta svajo».
Tak, z šaści abranych elemientaŭ arnamientu ŭ kalekcyju ŭvajšli ŭsiaho dva: «płyt», jaki majstrycy vyšyvali, kab zaścierahčy siabie i svaju siamju ad złych duchaŭ i drennych navin, i «źnička», abo «zorka ščaścia», jakaja simvalizuje ździajśnieńnie žadańniaŭ.
Da taho ž, niekatoryja z sensaŭ, jakija raniej zašyfroŭvalisia ŭ arnamientach, zaraz padajucca dalokimi i niezrazumiełymi. Alaksandra tłumačyć: «Šmat hadoŭ tamu žančyny, kali vyšyvali simvały, dumali, jak nie zachvareć abo kab vaŭki žyviołu nie pahryźli. A voś pra «bahaćcie» ŭ sučasnym razumieńni jany maryli vielmi redka. Mnie padajecca, u hetym jość svaja ramantyka: što kožnaje pakaleńnie dumaje pra niešta svajo».
Tak, z šaści abranych elemientaŭ arnamientu ŭ kalekcyju ŭvajšli ŭsiaho dva: «płyt», jaki majstrycy vyšyvali, kab zaścierahčy siabie i svaju siamju ad złych duchaŭ i drennych navin, i «źnička», abo «zorka ščaścia», jakaja simvalizuje ździajśnieńnie žadańniaŭ.
Pra apošni elemient Alaksandra raspaviadaje asobna. Dziaŭčyna pryjšła da vysnovy, što našy babuli byli prahmatyčnymi: čaściej za ŭsio ŭ vyšyŭcy jany adlustroŭvali nie niejkija efiemiernyja pasyły, a zvyčajnyja žyćciovyja spadziavańni i kłopaty — ab pobycie, siamji i zamužžy. Stvarajučy čarhovy ŭzor, jany zahadvali žadańnie: układvali ŭ jaho svaje štodzionnyja mary i patajemnyja dumki. Zasnavalnica Belaruskicry zachacieła padzialicca hetaj mahčymaściu i sa svaimi klijentami:
«My ŭziali «źničku», bo čałaviek čaściej za ŭsio zahadvaje žadańnie, mienavita kali hladzić na jaje. Nam padałosia heta vielmi simvaličnym.
«My ŭziali «źničku», bo čałaviek čaściej za ŭsio zahadvaje žadańnie, mienavita kali hladzić na jaje. Nam padałosia heta vielmi simvaličnym.
Nie tolki bieły, čyrvony i čorny
Kolery, u jakich vykanana kalekcyja, taksama vychodziać za ramki isnujučych šabłonaŭ ab nacyjanalnym stroi. Zadumvałasia, što vyraby buduć «tradycyjnymi»: čyrvonymi, čornymi i biełymi. Ale, jak udałosia vyśvietlić Alaksandry i jaje kamandzie, palitra adcieńniaŭ, jakuju vykarystoŭvali našyja babuli, była našmat šyrejšaja.
“
My vyvučali znachodki etnohrafaŭ, jakija jeździać pa biełaruskich hłybinkach i źbirajuć arnamienty, vyšytyja na dyvanach i tekstyli. Jak ža my ździvilisia, kali zrazumieli, što tryjada «čyrvony, bieły, čorny» ŭ vyrabach biełarusak fihuruje nie časta. Nasamreč u ich takaja raznastajnaść farbaŭ i niazvykłych nam spałučeńniaŭ! My natchnilisia ich pracami i vyrašyli zrabić jarkuju kalekcyju.
Pašyryć palitru adcieńniaŭ udałosia dziakujučy vykarystańniu chałodnaj emali — zaraz u kramie brenda možna znajści ŭpryhožvańni ŭ 13 kolerach.
Alaksandra pryznajecca, što ŭsie supracoŭnicy Belaruskicry sami z zadavalnieńniem nosiać takija abiarehi i, pavodle staražytnaj biełaruskaj tradycyi, nadzialajuć ich asablivymi sensami:
«Dla siabie ja zahadała ahulnyja rečy — što ŭsio budzie dobra: sa mnoj, ź blizkimi, z brendam. Prostaha čałaviečaha ščaścia — voś čaho mnie chočacca zaraz».
«Dla siabie ja zahadała ahulnyja rečy — što ŭsio budzie dobra: sa mnoj, ź blizkimi, z brendam. Prostaha čałaviečaha ščaścia — voś čaho mnie chočacca zaraz».
Taksama jana raskazvaje «łajfchak»: «Kali dziaŭčaty źbirajucca na spatkańnie, časam nadziavajuć «źnički» i zahadvajuć niešta pra kachańnie. Chtości nadziavaje abiareh na ispyty i sustrečy, kab usio ŭdała prajšło».
“
Samaje dobraje, što značeńnie hetych abiarehaŭ možna mianiać u zaležnaści ad taho, što robicca na dušy. Anałahična tamu, jak našy babuli ŭvasablali svaje mary ŭ arnamientach, praz našy ŭpryhožvańni kožny sam moža «vyšyć» toje, čaho nie chapaje ŭ jaho žyćci.