Дно Кахоўскага вадасховішча за год ператварылася ў сапраўдны вербавы гай
22.05.2024
ну для беларуса не дзива бачыць вярбу, у нас так поплава уздоуж раки зарастае. Каб аднавиць "вялики луг" як яны хочуць трэба пасьвиць кароу. Без гэтага луг зарасце таким вось хмызняком - вярбой, лазой и альшыной. Будуць жыць дзики, зайцы, птушки. Якая з гэтага карыць для эканомики невядома, ну для эколага радасць
22.05.2024
Расійскаю моваю "верба" - гэта "ива".
22.05.2024
Удакладню, што гэта каментар пад расійскаю версіяй артыкула на НН. Пабачыў раніцай такую навіну на расійскіх ТГ-каналах, якія асвятяюць навіны Украіны, а потым у НН. Думаю, а ці ж здагааюцца рэдактары расійскай версіі НН, што вярба - гэта па-руску і на сучасных мовах, якія выйшлі з рускае. А па-расійску гэты род раслінаў завецца "ива". Адмыслова зайшоў на расійскую моўную версію НН (хоць яна за расійска-савецкімі наратывамі пра адзін народ і схавана пад абрэвіятураю "рус" - нібыта "руская"). Але ж не - не здагалаліся, не спраўдзілі ў адпаведных батанічных і дэндралагічных крыніцах. Пішуць у расійскім варыянце беларускую ці ўкраінскую назву, якую прамаўляе ўкраінскі навукоўца ўкраінскаю моваю. І нават на мае паведамленні аб памылцы ў тэксце нуль рэакцыяў. Атрымліваецца, расійскі варыянт артыкула напісаны трасянкаю, альбо паводле формулы "хто как хаціт..."
23.05.2024
Андрусь,
Отцепись ты со своей моваю. Ту вербу, на которой растут классические котики вообще возле воды не встретить. У этой ивы есть туча разновидностей. А тут под одну вербу все остальные ивы в кучу сгребли.
23.05.2024
а мой каментар наконт таго, што трэба батанік, каб разабрацца - "ива" то ці "верба", не змясцілі... :/ але батанік з'явіўся ўсё ж...) сапраўды - "ива" любіць ваду, а "верба" у засушлівых месцах расцёць
малы ставіў летам галінкі "ивы" у ваду, і яны хутка пускалі шмат-шмат каранёў і добра ўсе прыжыліся ў глебе потым
малы ставіў летам галінкі "ивы" у ваду, і яны хутка пускалі шмат-шмат каранёў і добра ўсе прыжыліся ў глебе потым
22.05.2024
[Рэд. выдалена]
Під вербою вода
Гей там дівчина
Пізно воду брала
Дівчина молода.
На доріжку глядить
А доріжка курить
Гей там-то їдуть
Славні козаченьки
На конях вороних
Один козак під'їзджа
До дівчини гука
Гей ти дівчино
Мила, чорнобрива
Напій же мені коня.
Невеликий ти пан
То й напій собі сам
Бо зимна роса
А дівчина боса
Ніженьки зросить собі.
Він по світу блукав
Не Вкраїні бував
Гей ще й такої
Гордої дівчини
Я зроду не видав.