"Toje, jak samaarhanizavalisia ludzi, jak jany traciać svoj čas, siły, hrošy na supolnuju spravu, vyhladaje fantastykaj dla biełarusaŭ".

Nijakaj fantastyki, zvyčajnaja sprava, u Biełarusi biez chunty łuki ludzi źbirajuć tałaku chutčej za Izrail.

Božuchna, jakaja łuchta.

Pieramohi Izrailu!!!

A ja vspomniła opisanije dieportacii armianskoho nasielenija ottomanskoj impierii v hłubinu miesopotamskoj pustyni....Žienŝin, starikov i dietiej pod konvojem hnali po kamienistym doroham, nie davaja im ni vody, ni jedy, po puti ubivaja osłablennych (mužčin uničtožali do marša, kak potiencialnuju uhrozu), hnali tuda, hdie ich ostavili umirať v koniečnom itohie, v pustyniu...Vspomniła ja eto, hladia na kadry "evakuacii" nasielenija Hazy s sieviera na juh, pod kontrolem izrailskich okkupacionnych sił...Błahodaria intiernietu skryť svoi priestuplenija siejčas stanovitsia prosto nievozmožno, i my uvidieli kołonny niesčastnych starikov, žienŝin i dietiej, s požitkami, vyhnannych iz ich domov, pod biezžałostnym sołnciem śledujuŝich čieriez propusknyje punkty, sozdannyje izrailtianami, v nikuda...v očieriednoj pałatočnyj horodok...iz kotoroho ich potom, vpołnie vozmožno, pohoniat dalšie, na hranicu s Jehiptom i Iordanijej, v nadieždie na to, čto ich udastsia vydaviť za eti hranicy, tiem samym raz i navsiehda riešiv vopros v stile "niet naroda, niet problemy"...I Haza, s jejo šielfom, bohatym prirodnym hazom, i vielikolepnoj bieriehovoj linijej, kotoraja otlično podchodit dla sozdanija kurortnoj zony, budiet očiŝiena ot etich złopakostnych palestinciev, triebujuŝich siebie kakich-to prav, navsiehda...

Nu tak oni vsie ź Biełarusi i posjezžali, kohda Nietańjachu načał razhoniať svoi abiacanki...

U Biełarusi ratavać ludziej dazvolena tolki łukašenku jaki plavaŭ na narod. Asabliva hučna jon heta rabiŭ pad čas kovidu. Šmat vałancioraŭ jakija dapamahali balnicam lekami i aparatami IVŁ na dadzieny momant pazbaŭleny voli i siadziać za kratami. Pieršaja kraina śvietu jakaja adpraviła humanitarny kamvoj ŭ Biełaruś pad čas Kovidu była Polšča. Prytym Polšča nakiravała 20 tonnyja vantažniki. Łukašenaŭskija prapahandysty pra heta navohuł nie pisali i nie ŭzhadvali akramia Biełty. Zatoje rasiejskuju dapamohu ŭ busiku kala 300 kh vahaju pijaryli na ŭsio staronki. Paśla taho jak Polšča nakiravała druhi kanvoj humanitarnaj dapamohi ź dziesiatkam 20 tonnych vantažnikaŭ Łukašenka zabaraniŭ puskać hetyja mašyny ŭ Biełaruś. Jon admoviŭ biełaruskamu narodu ŭ humanitarnaj dapamozie. Jak i admoviŭ u ratavańni ludziej pad čas kovidu. Šmat u kaho z nas pamierli baćki i znajomyja za hety čas. Łukašenka ŭžo potym pačaŭ łajać na Polšču. Jon navat nie znajšoŭ u siabie mužnaści skazać dziakuj za dapamohu. U jaho nie znajšłosia i kropli čałaviečaha sumleńnia być udziačnym.
Naležyć ŭzhadać pra heta. Napomnić pra kovid. Pra toje jak biełarusy pačali sami siabie ratavać bo ŭbačyli što Łukašenka i jahony režym žyvuć ŭ inšaj račaisnaści. Nahadać što palaki byli pieršymi chto dapamoh. I navat praz try hady praź niezaležnyja ŚMI skazać dziakuj Polšča. Bo chto skaža Dziakuj kali nie biełaruski narod? Vielmi žadaju kab naš narod atrymaŭ svabodu i byŭ takim ŭ biadzie i radaści jak narod Izraila. Dziakuj NN za materyjał. Trymajsia biełaruski narod.