Jaki ručnik? NN, vy što? Peŭna, vy rušnik mieli na ŭvazie? Nu, dyk tak i napišycie!

"ručnik". navat ja viedaju. choć mianie niechta ŭčora abzyvaŭ nieadukavanaj

Janina,
U subotu Janka jechaŭ la raki,
Pad viarboj Alona myła ručniki.
- Pakažy, Alena, brody ziemlaku,
Dzie tut pierajechać na kani raku.

- Adčapisia, chłopiec, jedź aby-kudy,
Nie muci mnie tolki čystaje vady.
Ŭ markoci Janka hałavoj panik,
Upusciła dzieŭka bieleńkij ručnik.

- Janka, moj sakolik, pamažy kutčej,
Choč płyvie, znikaje ručničok z vačej.
- Lubaja Alona, ja ž vady bajuś.
Pacałuj spačatku, bo ja utapluś.

Supyniŭsia hniedyj pad viarboj hustoj,
Całavała Janku Lena nad rakoj.
Stała cycha-cycha na usioj ziamli...
Pa race daloka ručniki płyli.

Tak, pahladzieła ŭ słoŭnikach - i praŭda "ručnik". Ale heta słoŭniki epochi Krapivy. I pieršaja asacyjacyja ŭ hetym vypadku - heta toje, što jość u mašynie. Treba ŭdakładnić usio ž u movaznaŭcaŭ.

nu, kali słova źjaviłasia, mašyn nie było)
to peŭna ad "ručny" (dla ruk). chacia ja dalojoioka nie movaznaŭca)

Janina, tak, nam škada, što va Ŭkrainie idzie vajna. Ale heta nie pryčyna, kab zamianiać biełaruskaje słova «ručnik» na «rušnyk»!

JANKA, Słoŭnik daje "ručnik". Ale narmalna pramaŭlać "rušnik". 

Uład,
Tak. A ŭ biełaruskaj movie, jak viadoma, pieravažaje fanietyčny pryncyp u arfahrafii

Usio słušna. Ale biełarusy, jakija adsiadzieli ci siadziać u pierapoŭnienych kamierach biez ručnikoŭ, myła i tualetnaj papiery, tolki horka ŭśmichnucca.