Arhiencina — kraina miasa

tut musić być kamientar Dizajniera

Absalutna niecikava čytać čałavieka, jaki sam nie zajmaŭsia ŭsim hetym, a tolki znachodziŭsia niedzie pobač...

Nia treba tudy jechać, tam dachalery ŭsialakich bandziukoŭ. Narod hultajavaty i robić ŭsio drenna. Ržanoha chleba niama ŭvohule ludzi tam navat nia viedajuć što heta.

Tam nietradicionno-orijentirovanych śliškom mnoho.

Asnoŭny sens: “Nie riekomienduju śviazyvaťsia s russkimi rijełtorami…” Niešta takoje było ŭ kinastužcy)
“Movadoj čiłaviek, my, uZZkije, nie abmanyvajem druch drucha” (s)

UzKaja ideja, nie riekomienduju śviazyvaťsia s ukrainskimi riełtorami v Polšie.

Xavier, jany takija ž ukraincy, jak ty - biełarus

V tridcatyje hody XX vieka v Arhientinu na zarabotki jechali diesiatki tysiač žitielej Polši, sriedi kotorych prieobładali vychodcy s vostočnych vojevodstv, v tom čiśle biełarusy i ukraincy. Mnohije iz nich ostaliś tam na PMŽ. Siestra mojeho dieda tožie ostałaś v Arhientinie i vyšła tam zamuž za takoho žie emihranta iz Vilenskoho vojevodstva. Ich vnuki užie nie hovoriat po polski, tolko po ispanski.

Pavieł, a vy nie havorycie pa-biełarusku. Karma.

Dyk pačym vino?

Dažie ot takich obyčnych foto viejet kakoj-to dušievnosťju i žizńju, kotorych v Minskie nie było i niet. Jesť tolko bieskoniečnoje žužžanije i riev koptiaŝich viedier za každym uhłom i na každoj kłumbie, hrochot žielezok, kołchoznych traktorov, voj starych chołodilnikov v každom hipierie, voń fabrik i zavodikov. I vsia eta privyčka vylizyvať asfalty, kak parkiet, tolko dobavlajet biezdušnosti. Hieroi staťji - očieriednyje niepuhannyje vkatuny v ojti. 600-950 baksov za prostuju chatu s miebielju v stranie, hdie normalnoj sčitajetsia zarpłata v 500, kofie po 3 dołłara - možno ujechať iz kołchoza, no kołchoz iz hołovy nie ujediet. Arhientina - potriasajuŝaja strana, jesť vsie, v tom čiśle i v płanie vozmožnosti połučienija hraždanstva. No čitať pro nieje so słov ojtišnych hamadriłov, eto kak pytaťsia srať stoja.