Biełaruska napisała pra nieluboŭ ludziej čytać knihi. Tred sabraŭ miljon prahladaŭ i škvał chejtu
Mierkavańnie aŭtarki paličyli vysakamiernym.
Papularnaja biełaruskaja knižnica i markietołah Kacia Łazickaja, bolš viadomaja ŭ tvitary jak «Matieŕ horiaŝich žiop», apublikavała tred, u jakim pasprabavała razabrać pryčyny, čamu ludzi majuć prablemy z čytańniem mastackaj litaratury.
Na fonie podhotovki k svojej knižnoj lekcii zadumałaś A POČIEMU LUDI VOOBŜIE ISPYTYVAJUT PROBLEMU S ČTIENIJEM CHUDOŽKI ili dažie sovsiem nie čitajut. Top pričin tried pic.twitter.com/Acjser5nUv
Dziaŭčyna pačała z taho, što mnohija ličać čytańnie nudnaj spravaj, bo kaliści ŭ škole prymušali čytać prahramnyja tvory kštałtu «Vajna i mir». «Ale voś chto ich čytaŭ sapraŭdy z zadavalnieńniem, akramia mianie?»
Pryčynu ŭ niepryjaznaści da tvoraŭ sa školnaj prahramy jana bačyć u jaje vysokim tempie i adsutnaści kantekstu času. Na dumku dziaŭčyny, «Majstra i Marharytu» školniki b čytali achvotniej, kali b viedali, što hetaja kniha była zabaronienaj, jak čytała jana, kali daviedałasia, što jejnaja nastaŭnica čytała jaje ź lichtarykam pad koŭdraj.
Z hetymi mierkavańniami bolšaść, moža, i pahadziłasia b, ale dalej tred pačaŭ bić pa chvorych miescach niekatorych čytačoŭ. Pieršymi achviarami stali amatary bijahrafij viadomych ludziej, jakich knižnica abaznačyła dźviuma «čyrvonymi ściažkami».
«Što takoha vy chočacie adšukać u knihach čužoha pośpiechu? Heta biessensoŭnaje marnavańnie času», — zajaviła Łazickaja, pachvaliŭšysia, što za svajo žyćcio pračytała tolki adnu bijahrafiju — Iłana Maska — i tuju ŭ aŭdyjafarmacie.
Hetak ža nudnym joj zdajecca čytańnie vyklučna prafiesijnaj litaratury.
Mierkavańnie, što varta nie čytać, a «pisać» svaju historyju, dziaŭčyna prakamientavała słovami «ja amal zadychnułasia ad hetaj ciemnaty». Na jaje dumku, knihi dazvalajuć pražyć šmat žyćciaŭ, padarožničać u časie i pa inšych suśvietach.
Amataraŭ kino jana ŭpiknuła tym, što jaje znajomaja kahnityvistka kaža, što čytańnie — heta adziny dakazany mietad raźvićcia mozha, a viadomy bijołah i papularyzatar navuki Kanstancin Sieviarynaŭ uvohule nie hladzić kino. «Najrazumniejšy čałaviek, darečy».
Darahaviznu knih jana paličyła niedastatkovym apraŭdańniem, bo darahija tolki papiarovyja knihi. Uvohule ŭ mnohich u Biełarusi i Rasii jość davoli tannaja padpiska na «Jandeks Plus», jakaja adkryvaje biaspłatny dostup da mnostva elektronnych i aŭdyjoknih.
Lubimaj adhavorkaj błohierka nazyvaje «niama času». U jakaści prykładu jany pravodzić siabie, u jakoj kniha zaŭsiody ŭ smartfonie i jana čytaje ŭ luby volny čas. Pryvučaje da heta i syna, jakoha rehularna vodzić u kniharniu, kab jon vybraŭ što-niebudź sabie pa dušy, ale dazvalaje znajomicca ź niekatorymi školnymi knihami ŭ aŭdyjafarmacie.
Bolš pavažlivaj pryčynaj jana ličyć, kali čałaviek nie moža znajści «svaju» knihu, ale tolki kali hety stan doŭžycca nie 10 hadoŭ. Samaja praŭdzivaja dla jaje pryčyna nie čytać knihi — «ja prosta nie chaču». Knižnica piša, što adnosicca da takich ludziej biez asudžeńnia.
Mnohija padpisčyki paličyli tred vysakamiernym, abiasceńvalnym, dasiahalnickim, jaki pakidaje ŭražańnie byccam čytańnie — heta niešta abaviazkovaje dla ŭsich.
Tred padchapili niekatoryja telehram-kanały ź miljonnaj aŭdytoryjaj. Ludziej začapili słovy «adhavorka», «pavažlivaja pryčyna», «samaja narmalnaja pryčyna», «dobry hust», jakija majuć kankretnuju afarboŭku. U repłajach i repostach pačałosia sapraŭdnaje piekła z asudžeńniem i vyśmiejvańniem aŭtarki treda.
Nie vsie pojmut, kak kruto čitať knihi. Vy čitajetie knihi? Knihi supier. Kstati kak vam moja knižnaja sumka dla knih? https://t.co/rRvwdhyJCP pic.twitter.com/HNFyCq67ly
Dziaŭčynie napisali jašče kuču pryčyn, čamu jany nie čytajuć mastackuju litaraturu. Chtości zaŭvažyŭ, što pavolna čytaje i na adnu knihu moža pajści bolš za miesiac, a tamu čytańnie prynosić mienš zadavalnieńnia, čym što zaŭhodna na śviecie. A kamuści praściej i cikaviej spažyvać kantent praź videa.
«Zanudna-dušny knižny nacyzm», — aburalisia tvitarčuki ŭ repłajach.
Błohierka paśla pryznałasia, što dumała, što da jaje ŭ tred pryjduć ludzi, jakija buduć kazać, što jany nasamreč čytajuć mastackuju litaraturu, a atrymała rasčaravańnie.
Dziaŭčyna pasprabavała źmiakčyć situacyju, zapisaŭšy ŭ ciktoku videa, što joj nasamreč usio roŭna, čytaje čałaviek ci nie, a ŭ jaje samoj pałova siabroŭ čytaje tolki ŭpakoŭku ad aśviažalnika pavietra. Maŭlaŭ, čytajcie što chočacie, aby nie psieŭdapsichałohiju. Ale i heta ŭ sacsietkach paličyli vysakamiernym.
«Nu nie mahu ja pa-inšamu havaryć pra knihi, nu vysakamierna, tak», — pryznałasia knižnica.
«Nie było strachu, było nierazumieńnie, našto jamu heta». Byłaja dyrektarka «Listapada» raskazała pra Viktara Babaryku i svajo žyćcio ciapier32
Kamientary
taja ž Majstar i Marharyta, jakuju ličyła knihaj №1 u svoj čas... kolki hod tamu ŭziała pieračytać i ledź daciahnuła da kanca - tak było nudna. navat kniha №1 nie zajšła - chočacca niečaha zusim novaha.
siabr niejak kazaŭ, jak Urhant raskazvaŭ, jak pierastaŭ čytać - zrazumieŭ, što ničoha nie zapaminaje z pračytanaha. nu tak - bo mozh sučasnaha čałavieka pierahružany. a voś Dieniskiny rasskazy, kazaŭ, pamiataje dasiul.
A kali surjozna, daŭno nadakučyŭ hety runiet (čamu biełaruska?) časoŭ 2000-ch - pačatku 2010-ch sa svaim trolinham i chajpam.