Хочу сделать ремарку не по теме. Для ожидателей карты поляка тоже плохие времена: теперь польские инспекторы игнарируют справки из архивов. Для них теперь приоритет только советские документы.
Як бы не
08.10.2023
Бобр, Вядомыя выпадкі выкарыстаньня дакумантаў і не адтуль, і не адсюль, і нават ня з П-чы. І што тады, ўвогуле тупік? Аб'ектыўны аналіз дакумантаў засяроджваецца не на паходжаньні дакумантаў, аіна іхнім вывучэньні. Няма чаго люд палохаць. Ці гэта спроба адвабіць ад працэсу? Ведайма мы гэткія ўкіды/парады...
Бобр
08.10.2023
Як бы не, попробуйте.
Як бы не
09.10.2023
Бобр, iнфа 100 адсоткаў. Цi сапраўды чакаяце прозьвiшчаў? Дакладна на казачок/справакоўца?
Аспирант
07.10.2023
Яркий представитель белорусской эмиграции на экране на заднем плане. А вообще никто в РБ историков не преследует. Проблемы возн кли лишь у труженников на ниве национализма.
Нацдэм
08.10.2023
Аспирант, а ты на ніве бальшавізма працуеш?
Аспирант
08.10.2023
Нацдэм, из этих двух конечно большевизм выбираю. Без вопросов.
Нацдэм
08.10.2023
Аспирант, твой выбар, але чым ён лепшы за мой, бальшавічок?
Дзік
07.10.2023
Нават савецкую катастрофу гісторыя перажыла, перажыве і гэтае непаразуменне ва уладзе.
Ext
08.10.2023
Дзік , Справа не ў тым, што гісторыя з часам перажыве, справа ў тым што беларускі народ больш як 200 гадоў не мае ўлады ў сваёй краіне, не мае развіцця, спакойнага і вольнага жыцця як жывуць іншыя еўрапейскія краіны і народы. Гэта вельмі цяжка і балюча.
умка
08.10.2023
а яшчэ дзікая іронія лёсу ў тым, што самае жорсткае вынішчэнне мовы і культуры Беларусь зведала і працягвае зведваць (зараз яно яшчэ больш пашырылася і паскорылася) падчас незалежнасці пры першым т.зв. прэзідэнце, які да таго ж тыпу гісторык...
даведка
07.10.2023
В архивном деле и исторической науке всем заправляют силовики, которые ничем иным управлять не способны.
Exec
08.10.2023
Які лёс старадаўных музейных і бібліятэчных збораў у Беларусі?
Беларусь, відаць, адзіная краіна ў свеце, краіна-выключэнне, дзе нацыянальных культурных скарбаў, матэрыяльных і духоўных, на радзіме меней, чым за яе межамі. Прычынай таму ваенныя навалы, што хвалямі перакочваліся праз нашу зямлю, і драпежніцкая палітыка суседзяў.
Цяжка пералічыць усе тыя нацыянальныя багацці, што на працягу стагоддзяў былі вывезеныя з беларускай зямлі ў суседнія краіны. Тут і славутая нясвіжская калекцыя слуцкіх паясоў, і выданні Ф.Скарыны, і багатая калекцыя зброі і рыцарскіх панцыраў, і ўнікальны шкляны посуд з Налібоцкай мануфактуры, што апынуліся ў Дзяржаўным гістарычным музеі ў Маскве, і кнігі з нясвіжскай і полацкай бібліятэк, вывезеныя ў Пецярбург, і славутая бібліятэка І.Храптовіча са Шчорсаў, якую ў Першую сусветную вайну склалі ў часовы дэпазіт у Кіеве, і тысячы скрыняў з каштоўнасцямі (старадаўнай бронзай і срэбрам, мармуровымі барэльефамі і статуямі, карцінамі старых майстроў, рэдкімі рукапіснымі кнігамі і гравюрамі, дзівоснымі дыванамі і габеленамі, калекцыямі зброі і манет, фарфору і фаянсу), адпраўленых з Менска за мяжу.
Найбольш беларускіх кніг, рукапісаў, карцін, іншых музейных экспанатаў было вывезена - на захад і на ўсход - у часе Другой сусветнай вайны. Бясследна загінулі (кажуць ужо пасля прагляду Берыя) бясцэнныя скарбы Магілеўскага абласнога музея і сярод іх найпершая нацыянальная рэліквія - крыж Еўфрасінні Полацкай. У Германію і Аўстрыю трапілі асноўныя зборы Менскага і Баранавіцкага музеяў. Далёка не ўсе яны вярнуліся назад. А некаторыя з іх трапілі ў сховішчы Расеі. Так здарылася, напрыклад, са старажытнымі каменнымі выявамі жанчын («бабамі»), якія да вайны знаходзіліся ў Менску, у вайну ўпрыгожвалі адзін з паркаў Берліна, а пасля зніклі ва ўсходнім кірунку.
І пасля Другой сусветнай вайны працягвалася рабаванне нашых культурных скарбаў. Так, некалькі дзесяткаў найкаштоўнейшых карцін з нясвіжскай калекцыі Радзівілаў былі вывезяны. У Маскву траплялі манетныя скарбы, знойдзеныя ў нашай зямлі. Ленінградскія і маскоўскія экспедыцыі вывозілі каштоўныя археалагічныя знаходкі і рэдкія старыя кнігі.
Асобна трэба сказаць пра лёс Віленскага беларускага музея імя І.Луцкевіча, зборы якога налічвалі блізу 75 тысяч экспанатаў. Пасля яго ліквідацыі ў 1945 годзе бальшыня іх, у тым ліку Статут 1588 года, Біблія Францішка Скарыны, багатыя калекцыі старажытных грамат, пячатак, гравюр, картаў, слуцкіх паясоў, жывапісу, зброі, апынуліся ў летувіскіх музеях і бібліятэках - Гістарычна-этнаграфічным музеі, Дзяржаўным мастацкім музеі. **** Хаця тыя скарбы якія апынуліся ў Літве, Польшчы, Украіне магчыма захаваліся як гістарычныя скарбы ў адрозненні ад усяго таго што вывезена на Масковію. Шмат беларускіх гістарычных экспанатаў вывезена з Беларусі на Масковію пад час лукашызму. Ужо неаднаразова высвчтоялася што скрадзеныя ў Беларусі гістарычныя экспанаты перапрадаваліся на таргах на Масковіі.
Шлюбский
08.10.2023
Exec, теперь давай про каштовности на Западн расскажи. А то видится у тебя нездоровый ухил на Восток.
Да
08.10.2023
Эта катастрофа имеет своё название - лукашизм, бондаревщина, азарёнковщина, скотный двор русского мира.....
Шляпентох
08.10.2023
Да, и скотный двор западного мира.
Анфиса
08.10.2023
Так эта барышня спасает белорусскую науку? Прекрасное далёко не будь ко мне жестоко…
архіварыюс
09.10.2023
Архівы ў БссР заўсёды былі структурай НКВД. Пасля пераназову гэтай паважанай арганізацыі нічога не змянілася. Якая катастрофа? Пастарэлі душой вецераны -- гэта праўда.
«То, что сегодня происходит в Беларуси и в архивах, и в исторической науке, выглядит настоящей катастрофой»
Вядомыя выпадкі выкарыстаньня дакумантаў і не адтуль, і не адсюль, і нават ня з П-чы. І што тады, ўвогуле тупік? Аб'ектыўны аналіз дакумантаў засяроджваецца не на паходжаньні дакумантаў, аіна іхнім вывучэньні. Няма чаго люд палохаць. Ці гэта спроба адвабіць ад працэсу? Ведайма мы гэткія ўкіды/парады...
Беларусь, відаць, адзіная краіна ў свеце, краіна-выключэнне, дзе нацыянальных культурных скарбаў, матэрыяльных і духоўных, на радзіме меней, чым за яе межамі. Прычынай таму ваенныя навалы, што хвалямі перакочваліся праз нашу зямлю, і драпежніцкая палітыка суседзяў.
Цяжка пералічыць усе тыя нацыянальныя багацці, што на працягу стагоддзяў былі вывезеныя з беларускай зямлі ў суседнія краіны. Тут і славутая нясвіжская калекцыя слуцкіх паясоў, і выданні Ф.Скарыны, і багатая калекцыя зброі і рыцарскіх панцыраў, і ўнікальны шкляны посуд з Налібоцкай мануфактуры, што апынуліся ў Дзяржаўным гістарычным музеі ў Маскве, і кнігі з нясвіжскай і полацкай бібліятэк, вывезеныя ў Пецярбург, і славутая бібліятэка І.Храптовіча са Шчорсаў, якую ў Першую сусветную вайну склалі ў часовы дэпазіт у Кіеве, і тысячы скрыняў з каштоўнасцямі (старадаўнай бронзай і срэбрам, мармуровымі барэльефамі і статуямі, карцінамі старых майстроў, рэдкімі рукапіснымі кнігамі і гравюрамі, дзівоснымі дыванамі і габеленамі, калекцыямі зброі і манет, фарфору і фаянсу), адпраўленых з Менска за мяжу.
Найбольш беларускіх кніг, рукапісаў, карцін, іншых музейных экспанатаў было вывезена - на захад і на ўсход - у часе Другой сусветнай вайны. Бясследна загінулі (кажуць ужо пасля прагляду Берыя) бясцэнныя скарбы Магілеўскага абласнога музея і сярод іх найпершая нацыянальная рэліквія - крыж Еўфрасінні Полацкай. У Германію і Аўстрыю трапілі асноўныя зборы Менскага і Баранавіцкага музеяў. Далёка не ўсе яны вярнуліся назад. А некаторыя з іх трапілі ў сховішчы Расеі. Так здарылася, напрыклад, са старажытнымі каменнымі выявамі жанчын («бабамі»), якія да вайны знаходзіліся ў Менску, у вайну ўпрыгожвалі адзін з паркаў Берліна, а пасля зніклі ва ўсходнім кірунку.
І пасля Другой сусветнай вайны працягвалася рабаванне нашых культурных скарбаў. Так, некалькі дзесяткаў найкаштоўнейшых карцін з нясвіжскай калекцыі Радзівілаў былі вывезяны. У Маскву траплялі манетныя скарбы, знойдзеныя ў нашай зямлі. Ленінградскія і маскоўскія экспедыцыі вывозілі каштоўныя археалагічныя знаходкі і рэдкія старыя кнігі.
Асобна трэба сказаць пра лёс Віленскага беларускага музея імя І.Луцкевіча, зборы якога налічвалі блізу 75 тысяч экспанатаў. Пасля яго ліквідацыі ў 1945 годзе бальшыня іх, у тым ліку Статут 1588 года, Біблія Францішка Скарыны, багатыя калекцыі старажытных грамат, пячатак, гравюр, картаў, слуцкіх паясоў, жывапісу, зброі, апынуліся ў летувіскіх музеях і бібліятэках - Гістарычна-этнаграфічным музеі, Дзяржаўным мастацкім музеі.
**** Хаця тыя скарбы якія апынуліся ў Літве, Польшчы, Украіне магчыма захаваліся як гістарычныя скарбы ў адрозненні ад усяго таго што вывезена на Масковію. Шмат беларускіх гістарычных экспанатаў вывезена з Беларусі на Масковію пад час лукашызму. Ужо неаднаразова высвчтоялася што скрадзеныя ў Беларусі гістарычныя экспанаты перапрадаваліся на таргах на Масковіі.