Na Dzień Pieramohi Łukašenka vystupiŭ z ahresiŭnaj pramovaj, źnievažaŭ Ukrainu i krainy Zachadu
U doŭhaj, 24-chvilinnaj pramovie pierad aŭdytoryjaj, sabranaj na płoščy Pieramohi pa raznaradcy ad pradpryjemstvaŭ i ŭstanovaŭ stalicy, Alaksandr Łukašenka nazvaŭ krainy Zachadu «suśvietnym złom» i abvinavaciŭ va ŭzroščvańni nacyzmu. «Ad amierykanskaj piatli stamilisia ŭsie krainy», — zajaviŭ Łukašenka pra byłych sajuźnikaŭ pa antyhitleraŭskaj kaalicyi.
«Biełarusy nie majuć prava nie padtrymlivać Rasiju. My zaŭsiody byli razam, my zaŭsiody byli adzinyja. U vas nie atrymajecca nas razarvać na kavałki i raźjadnać, — padkreśliŭ Alaksandr Łukašenka. — Biełarusy nie ahresary. Ale my budziem jaje ŭsialak padtrymlivać».
Ludziam było zahadana prynosić čyrvonyja i zialonyja šaryki i transparanty z zahadzia vyznačanymi nadpisami. Akramia taho, udzielniki šeścia nieśli partrety ŭdzielnikaŭ vajny, ściahi Minska i prafsajuzaŭ.
Usia cyrymonija prajšła pad savieckija i ruskija pieśni ŭ charakternaj stylistycy.
«Viedajučy i razumiejučy miesca Biełarusi i svajo miesca ŭ sistemie kaardynataŭ ciapierašniaj płaniety, ja tym nie mienš, jak pradstaŭnik naroda-pieramožcy, źviartajusia da narodaŭ krain Zachadu. Padkreślivaju: moj siońniašni zvarot — da vas, ludziej takich ža, jak i my. Vašy palityki zrabili vielmi mnohaje, kab vy zabylisia, kamu śviet abaviazany vyzvaleńniem ad fašyzmu. Siońnia nie mnohija ź ludziej, jakija žyvuć za miežami Biełarusi i Rasii, viedajuć, što Druhuju suśvietnuju vajnu vyjhraŭ saviecki sałdat, Saviecki sajuz», — kazaŭ Łukašenka.
Łukašenka zajaviŭ, što «ciapierašnija ŭładary śvietu tady ŭbačyli pahrozu, jak by heta siońnia ni zdavałasia dziŭnym. Tamu imi adrazu byŭ uziaty kurs na ačarnieńnie i demanizacyju Savieckaha sajuza i słavianskaha śvietu».
Da słavianskaha śvietu jon tradycyjna nie adnosić zachodnich i paŭdniovych słavian, a tolki Rasiju i krainy, jakija iduć u jaje farvatary.
«Varjackija palityki Jeŭropy pierš za ŭsio nie razumiejuć, što, vykarystoŭvajučy siońnia fašyzm, nacyzm va Ukrainie, zaŭtra buduć zmahacca suprać jaho. Tamu što jon nie moža być zamkniony miežami adnoj krainy. Jon zaŭtra zachliśnie ŭsiu Jeŭropu. Chaciełasia, kab i ŭkraincy, jakija paddalisia hetamu, razumieli: siońnia ź ich robiać hierojaŭ, a zaŭtra ich buduć źniščać. U tych zachodnich krainach chočuć, kab nacyzm byŭ u nas, kab my raździralisia ŭ supiarečnaściach. Kab my pakutavali. Ja dumaju, Zachadu treba nad hetym tezisam padumać», — kazaŭ Łukašenka.
Sioletni Dzień Pieramohi śviatkujecca na fonie vajny va Ukrainie. 24 lutaha rasijskija vojski atakavali susiedniuju dziaržavu ŭ tym liku z terytoryi Biełarusi. Z našych aeradromaŭ uźlatali rasijskija samaloty, u Biełarusi byli raźmieščanyja rakietnyja kompleksy «Iskander» i supraćpavietranyja kompleksy S-400.
«A Ukrainie treba padumać nad tym, kab nie pryjšłosia źviartacca da nas, kab vyratavać cełasnaść i adzinstva ŭkrainskaj dziaržavy. Tam užo padzialili Ukrainu na častki. Tam užo dumajuć, jaki kavałak adarvać sabie. I vy ich viedajecie», — skazaŭ Alaksandr Łukašenka z namiokam na Polšču. Choć nasamreč Polšča paśladoŭna padtrymlivaje niezaležnaść i cełasnaść Ukrainy, u toj čas jak Rasija adarvała ad Ukrainy Krym, častku Danbasa, a ciapier choča adarvać Danieckuju i Łuhanskuju vobłaści całkam i nie chavaje płanaŭ zaniaćcia ŭsiaho čarnamorskaha ŭźbiarežža.
Alaksandr Łukašenka zaŭvažyŭ adsutnaść na płoščy pasłoŭ demakratyčnych dziaržaŭ.
«Ja niešta nie baču ŭsich zachodnich ambasadaraŭ tut, — zajaviŭ jon. — Dzie vy? Čamu nie pryjšli pamalicca i pakajacca? Voś vaša abličča! Voś vaša nutro!»
«Što bačym siońnia: siaredniaviečnaja baraćba za terytoryi i resursy praciahvajecca, tolki na źmienu kryžovym pachodam pryjšła ekspansija zamiežnych fondaŭ. Tuju ž ahresiju nazirajem ciapier pad łozunhami zachavańnia pravoŭ čałavieka i niejkaha ŭstojlivaha raźvićcia krain», — kazaŭ Łukašenka.
«Paśladoŭniki nacystaŭ apantanyja idejaj revanšu. Ale adkryta zmahacca z naščadkami savieckaha naroda nie hatovyja. Dobra, mabyć, zasvoili ŭroki. Tamu napampoŭvajuć Ukrainu zbrojaj, vajujuć ź miemaryjałami, simvałami, vieteranami, viaźniami kancłahieraŭ i navat ich siemjami, — Łukašenka raspaŭsiudžvaŭ śćviardžeńni pra nibyta nacyscki charaktar ułady va Ukrainie. — U samym strašnym śnie niemahčyma było ŭjavić, što tam, u hetaj brackaj nam krainie, jakaja cudam vyžyła pad botam fašysckich akupantaŭ, nacyzm znoŭ padymie hałavu».
Łukašenka zajaviŭ, što heta zachodnija elity ŭzhadavali va Ukrainie «hetaha monstra», zrynuli zakonnuju ŭładu, uzbroili da zuboŭ navapakazanych pasłuhačoŭ Bandery i Šuchieviča, zrabili nacyzm dziaržaŭnaj ideałohijaj, sutyknuli bratoŭ ukraincaŭ i rasijan.
Nasamreč, Łukašenka ŭ 2014 hodzie asabista prysutničaŭ na inaŭhuracyi čarhovaha zakonna abranaha prezidenta Ukrainy, a ŭ 2019-m sustrakaŭsia z nastupnym prezidentam Ukrainy, abranym na ŭsienarodnych demakratyčnych vybarach, Uładzimiram Zialenskim.
«Usie sproby zadušyć nas robiać tolki macniejšymi i natchniajuć inšych. Tamu što na biełarusaŭ, rasijan, jakija znoŭ viaduć baraćbu z hetym suśvietnym złom, hladziać miljardy ludziej. Kitaj, Indyja, krainy Łacinskaj Amieryki, Afryki, arabskija dziaržavy. Ad amierykanskaj piatli stamilisia ŭsie!» — hučna zajaviŭ Alaksandr Łukašenka.
Nasamreč, u AAN 141 kraina asudziła ahresiju Rasii suprać Ukrainy, tolki 5, siarod ich Biełaruś, Rasiju padtrymali.
Prysutnyja vysłuchali pramovu ŭ poŭnym maŭčańni. Pa jaje zakančeńni prahučali razroźnienyja apładysmienty, a prysutnyja na płoščy kursanty niekalki razoŭ prakryčali «Ura!».
Čytajcie taksama: Lidary Vialikaj siamiorki: My prykładziem usie namahańni, kab pryciahnuć Łukašenku da adkaznaści za saŭdzieł u vajnie
Pamior dzied Koli Łukašenki — były viazień HUŁAHa, asudžany za dapamohu «banderaŭcam»9
Kamientary