Cichanoŭskaja: Spadziajusia, što ŭkraincy, jakija tak uschvalali Łukašenku, nie viarnucca da naratyvu «ŭ Biełarusi vulicy čystyja i małako smačnaje»
Pra toje, jak Ukrainie nie stracić suviaź z narodam Biełarusi, čamu narod i Łukašenka — nie adno i toje ž, ci soramna biełarusam za toje, što ich režym dapamahaje Rasii zabivać ukraincaŭ, i čamu prezident Uładzimir Zialenski dahetul nie adkazaŭ, lidarka biełaruskaj apazicyi Śviatłana Cichanoŭskaja raspaviała ŭ intervju «Ukrainskaj praŭdzie». Pryvodzim vytrymki.
Jak vajna źmianiła staŭleńnie da biełarusaŭ
Viedajecie, dla mianie heta było krychu šokam i vialikaj niečakanaściu, što staŭleńnie da biełarusaŭ rezka źmianiłasia z pačatkam vajny. My ž žyli ŭ svaim śviecie, u śviecie revalucyi, niehatyŭnaha staŭleńnia da režymu, chacieli hety režym zrynuć, i nam padavałasia, što ŭkraincy, najbližejšyja susiedzi, całkam razumiejuć, što adbyvajecca.
A potym pačałasia vajna, i my zrazumieli, što ludzi va Ukrainie viedać nie viedajuć pra našu baraćbu, pra tysiačy ludziej u turmach, pra toje, što kolkaść palitviaźniaŭ pavialičvajecca kožny dzień. Nanova davodziłasia adkryvać biełarusaŭ i Biełaruś dla Ukrainy. Było vielmi składana, uličvajučy emacyjny fon, uličvajučy, što Biełaruś stała suahresaram u vačach ukraincaŭ. I adrazu ŭsie biełarusy pajšli pad adzin hrabianiec.
Ci ŭstupić Łukašenka aficyjna ŭ vajnu
Viedajecie, kali kažuć «Aficyjna Biełaruś nie ŭstupić u vajnu», mianie heta krychu ździŭlaje. Bo režym Łukašenki ŭžo aficyjna ŭstupiŭ u hetuju vajnu.
Kali my havorym pra biełaruskaje vojska, ja dumaju, što vialikaja imaviernaść ustupleńnia biełaruskich vojskaŭ była ŭsio ž taki ŭ lutym, kali Łukašenka taksama byŭ upeŭnieny ŭ hetym blickryhu, jak i Pucin, jak i Kreml.
Ale ŭžo tady było zrazumieła, što ŭ biełaruskim vojsku niama antyŭkrainskich nastrojaŭ. Biełaruskija sałdaty nie byli matyvavanyja iści vajavać suprać ukraincaŭ.
Bolš za toje, jany vydatna razumieli, što jany nie daśviedčanyja ŭ vajennych dziejańniach, jany buduć vykarystanyja jak harmatnaje miasa. Łukašenka ž zrazumieŭ hetyja nastroi ŭ vojsku.
Ciapier vielmi małavierahodna, što taki zahad moža być addadzieny. Chacia pad ciskam, viadoma, Łukašenka heta moža zrabić.
Ale toj fakt, što jon nie adpraŭlaje vojski, jak vy kažacie, aficyjna, heta nie tamu, što jon choča niečym dapamahčy Ukrainie, choča niejak abaranić Ukrainu niaŭvodam biełaruskich vojskaŭ. Jon kłapocicca tolki pra svajo miesca, pra svaju ŭładu.
Bo dla jaho hety zahad budzie aznačać, ščyra kažučy, palityčny suicyd.
I ja bolš čym upeŭniena, kali taki zahad budzie addadzieny, biełarusy nie buduć vajavać — jany buduć uciakać, buduć zdavacca ŭ pałon adrazu, jak zaklikaje kampanija «Chaču žyć». My raspaŭsiudžvajem hetuju infarmacyju praz našy sietki dla našych vajskoŭcaŭ: «Adrazu ž źviartajciesia, nie vajujcie».
Vy razumiejecie, što zaraz dla Rasii važna, kab ukraincy stavilisia da biełarusaŭ z takoj ža nianaviściu, jak i da rasijan? My nie źjaŭlajemsia vašymi vorahami. Ale, viadoma, jość vializnaja imaviernaść, što Biełaruś moža być znoŭ vykarystana jak płacdarm dla vajennaj techniki. Tut ža šmat usialakich teoryj uźnikaje, što rasijan pieraapranuć u biełaruskuju formu, kab pakazać, što biełarusy vajujuć. Bo Pucin taksama nie choča być adzin u hetaj vajnie.
My ž razumiejem, jany stvarajuć vyjavu źniešniaha voraha, voraha ŭ asobie Ukrainy, kab biełarusy pačali stavicca da ŭkraincaŭ hetak ža.
A Łukašenka pry hetym vyhladaje jak vyratavalnik —bačycie, tut u nas Sajuznaja dziaržava, vojski ich dla taho, kab abaraniać našu terytoryju. Jon pavinien niejak apraŭdać znachodžańnie rasijskich vojskaŭ na našaj terytoryi.
I zaraz voś prachodzić niejkaje padabienstva ŭtojenaj mabilizacyi, ludziam dasyłajucca pozvy, ale heta robicca vielmi aściarožna, prama pra heta nie havorać pa telebačańni, kab nie vyklikać chvalu supracivu ŭ Biełarusi.
Ci maje Ukraina prava adkazać udaram na ŭdar ź Biełarusi
Ja razumieju, što kali znoŭ rakiety palaciać z terytoryi Biełarusi, va ŭkraincaŭ i va Ukrainy budzie prava atakavać nazad.
Mienavita tamu naša zadača — praduchilić ustupleńnie biełaruskich vojskaŭ na terytoryju Ukrainy.
Ci mahčymaja radykalizacyja ŭ Biełarusi
Ciapier u našym Abjadnanym pierachodnym kabiniecie źjaviłasia takoje kryło, jak vajennaja abarona. Ale heta nie havoryć ab tym, što my vajnoj pojdziem na Biełaruś i budziem zmahacca. U nas taksama niama ni vojska, ni zbroi — čym vajavać? Niama ŭ nas takich mahčymaściaŭ, uličvajučy, što tysiačy rasijskich sałdat dahetul znachodziacca ŭ Biełarusi, i jany buduć hatovyja abaraniać Łukašenku.
Ciapier šmat mužčyn prachodziać vajennuju padrychtoŭku, karystajučysia družalubnymi adnosinami pamiž susiednimi krainami. Heta ŭsio stvaraje stres dla režymu, jany razumiejuć, što adbyvajecca.
I toj ža płan «Pieramoha», nad jakim zaraz pracujuć siłaviki, jakija vyjšli sa struktur u 20-m hodzie, jon taksama nie pra hvałt. Jon ab błakiroŭcy niejkich važnych stratehičnych abjektaŭ. Ale heta taksama pasył i dla našaha vojska, što ŭ vypadku, kali ŭžo budzie addadzieny zahad, u vas užo budzie miesca va Ukrainie, da kaho vy možacie dałučycca, jakim čynam vy možacie pamianiać bok, nakiravać zbroju suprać tych, chto da hetaha času ŭ vajennym płanie padtrymlivaje Łukašenku.
Tamu pakul, napeŭna, rana havaryć ab tym, jakim čynam heta budzie zroblena ŭ Biełarusi. Naša zadača zaraz rychtavacca da hetaha momantu, kali my adčujem słabaść Łukašenki. Jon užo słaby, ale toj krytyčny momant, kab my vystupili adzinaj siłaj z usich frantoŭ, jašče nie nadyšoŭ.
Ci pieraharnuŭ Łukašenka staronku
U ludziej unutry krainy, niahledziačy na toje, što jany zapałochanyja, niahledziačy na toje, što kožny dzień ludzi bajacca, što da ich dadomu pryjduć ź pieratrusami, pakładuć tvaram u padłohu, zabiaruć u turmu, buduć šantažavać siamjoj, dziećmi, enierhija ŭnutry ŭ ludziej zachavałasia.
Nie zmoh Łukašenka pieraviarnuć hetuju staronku historyi i paviarnuć ludziej da siabie.
Jon baicca pravodzić refierendumy, baicca jakich-niebudź schodaŭ, vybaraŭ u miascovyja orhany ŭłady. Heta pahražaje jamu masavym uzdymam ludziej. Tamu ja vieru ŭ biełarusaŭ, ja baču, što hety zapał nikudy nie źnik.
Ci byŭ kantakt z boku administracyi Zialenskaha
Kali my havorym ab samym vysokim uzroŭni, ab prezidencie, to Ukraina zajmaje aściarožnuju pazicyju pa anosinach z demakratyčnymi siłami Biełarusi, tamu što ŭsio ž vy ŭ stanie vajny.
I luby niapravilny krok, jak padajecca administracyi Zialenskaha, moža vyklikać nieabdumanyja kroki z boku Łukašenki. Ale vajna ž usio roŭna skončycca, jana skončycca pieramohaj Ukrainy.
I zaraz, nie naładžvajučy kantakty z demakratyčnaj Biełaruśsiu, takoje mierkavańnie budzie ŭ biełarusaŭ, što Ukraina budzie hatovaja dalej supracoŭničać z Łukašenkam, jaki taki ž ahresar.
Čamu varta adkłaści kryŭdy
Samaje prostaje — vinavacić adno adnaho. Ja čuju biełarusaŭ, u jakich taksama šmat pretenzij.
Kali ja baču hetyja svarki ŭ sacsietkach, kali biełarusy z ukraincami niešta advajoŭvajuć, ja razumieju, što heta praca rasijskaj prapahandy. Dla ich vielmi važna, kab my pasvarylisia, pasvarylisia i tady naohuł usio budzie vydatna.
Ciapier nie čas vyśviatlać adnosiny. Ciapier čas supracoŭničać, tamu što vorah u nas adzin. Vorah u nas — Rasijskaja impieryja, i nam treba vychodzić z-pad jaje ŭpłyvu.
Toje, što adbyvajecca va Ukrainie, nieparaŭnalna z palityčnymi represijami ŭ Biełarusi. My nie možam heta paraŭnoŭvać apryjory. My bačyli Buču, my bačyli Maryupal.
Dumajecie, nam nie baluča i nie soramna za toje, što z terytoryi Biełarusi atakavali? Hetulki achviar było z-za taho, što z terytoryi Biełarusi laciać hetyja rakiety? Dy soramna nam, viadoma! I my razumiejem, što, mahčyma, nie dacisnuli, nie vytryvali da kanca ŭ 20-m hodzie. Možam kazać, što padtrymki było mała. Ale heta taksama naša vina, i my adčuvajem siabie vinavatymi.
Ale na adnoj vinie daloka nie zajedzieš. My pavinny navučycca razmaŭlać, navučycca dzialicca našym bolem. Ciapier samaje hałoŭnaje — heta nie padzialić našyja nacyi, kab my nie stali vorahami adno adnamu. Heta samaje strašnaje, što moža zdarycca. Bo dla Łukašenki heta budzie śviata. Łukašenka razumieje, što kali jon zastaniecca va ŭładzie, to heta budzie aznačać poŭnuju izalacyju biełarusaŭ. Heta buduć tysiačy kiłamietraŭ pastajannaha strachu.
Ja vielmi spadziajusia, što ŭkraincy, jakija tak uschvalali Łukašenku ŭsie hetyja hady, tamu što nie razumieli, što adbyvajecca, užo nikoli nie viernucca da naratyvu «ŭ Biełarusi vulicy čystyja i małako smačnaje».
I ŭsie staviać heta ŭ zasłuhu Łukašenki. Nie ŭ zasłuhu biełarusaŭ. Heta voś Łukašenka małako idzie doić i vulicy padmiataje.
Poŭnaściu hutarku čytajcie tut.
Kamientary