Adzina pravilnaja taktyka dla biełarusaŭ padčas ciapierašnich «vybaraŭ» — bierahčy siabie

Pazaŭčora łukašenkaŭskija struktury abjavili datu, u jakuju płanujecca farmalna zapuścić čarhovy pramiežak pažyćciovaj ułady lidara režymu. Hetaja data čysta techničnaja, bo nie dumaju, što chtości maje iluzii, što ŭ hety dzień kahości buduć realna vybirać.

Nie majuć iluzij adnosna hetaha i biełaruskija demakratyčnyja siły za miažoj.

I jany cudoŭna, dumaju, razumiejuć, — nie durnyja ž ludzi, — što pry zachavańni ciapierašniaha status-kvo va ŭnutrypalityčnym i mižnarodnym stanoviščy ŭ pryncypie niemahčyma prapanavać nijakaj dziejnaj taktyki, jakaja mahła b choć kolki-niebudź paŭpłyvać na praces.

Ale razumieńnie razumieńniem, a ŭ toj ža čas sam status vymahaje niešta prapanoŭvać, nielha ž nie prapanoŭvać ničoha. Tamu niešta i prapanujuć, i ŭžo navat źbirajuć krytyku — maŭlaŭ, prapanujecie nie toje. Karaciej, idzie-burlić virtualny palityčny praces…

Ale heta tak, ambicyi z kruhami pa vadzie. Suprać usiaho hetaha taksama vystupać biessensoŭna, bo heta ŭ pryncypie taksama ž naturalnaja źjava: kali zabłakavany vychad «na prastor, na šyroki razłoh», to zastajucca sračy ŭ burbałkach. Heta prykra i niepryjemna nazirać, ale varta da hetaha stavicca jak da niepaźbiežnaha elemientu hramadskaha piejzažu.

A tym, chto starajecca ŭsio ž taki trymacca kanstruktyŭnaj pazicyi, varta razumieć, što nie ŭsio i nie zaŭsiody ŭ rukach ludziej, časta ich dziejańni abmiažoŭvajucca ci ŭvohule pierakreślivajucca biahučymi abstavinami. Pieraadolnymi ŭ pryncypie, ale niepieraadolnymi ŭ kankretny biahučy momant ci ŭ karotkaterminovaj pierśpiektyvie.

Na maju dumku, niapravilnaje i kontrpraduktyŭnaje nakručvańnie siabie ciapier z adčuvańniem kompleksu viny, što voś, maŭlaŭ, idzie palityčnaja kampanija, jaje treba skarystoŭvać, a my nie skarystoŭvajem, bo heta my takija niahiehłyja. Narod taki, maŭlaŭ, rabski, i lidary niaŭdalicy. Chnyk-chnyk…

Nasamreč heta ŭsio hłupstva, bo vyšej hałavy nie skočyš, a skarystać u svaich metach farmalnyja vybarčyja miechanizmy navat pry zusim niedemakratyčnych režymach mahčyma tolki tady, kali ahulnaja situacyja hetamu spryjaje.

Nu voś, naprykład, jak vykarystoŭvali navat samyja zmaharnyja i pasijanarnyja narody SSSR savieckija rytualnyja vybarčyja kampanii, jakija rehularna nibyta ŭ toj krainie pravodzilisia? Dy nijak nie vykarystoŭvali: išli, jak i inšyja, «družnymi masami» na ŭčastki i kidali biuleteni za adnaho-adzinaha zahadzia zaćvierdžanaha kandydata ad «błoka kamunistaŭ i biespartyjnych».

Choć tych «kamunistaŭ i biespartyjnych» moža i nienavidzieli ŭsioj dušoj, ale hałavu pad abuch pradbačliva nie padstaŭlali, akramia chiba tolki jakich asobnych hierojaŭ-adzinočak. Bo jaki sens leźci na ražon va ŭmovach, kali suprać łoma niama pryjoma i sistema ciabie prosta biaźlitasna razdušyć jak jakuju kazurku?

A voś kali pamianiałasia vonkavaja i ŭnutranaja situacyja — to tyja ž samyja ludzi pakazali siabie inakš: i ryzykavali, i baranili svajo, i supraćstajali hvałtu, i navat hinuli. Dla ŭsiaho jość svoj čas.

Tamu dumaju, što adzina pravilnuju taktyku i stratehiju na ciapierašnim mierapryjemstvie dla apanientaŭ režymu možna akreślić vyrazam «bierahčy siabie».

To-bok ludziam u Biełarusi treba imknucca pieražyć hetuju śpiecapieracyju režymu z najmienšymi piersanalnymi stratami. Nijakaha ŭpłyvu na praces pry zachavańni ciapierašniaha status-kvo, kali hałasy navat u pryncypie nie ličać, usie ličby (u tym liku ličba jaŭki) padrychtavanyja zahadzia, a lubyja dziejańni ludziej buduć znachodzicca pad pilnym kantrolem siłavikoŭ, hatovych imhnienna skrucić kožnaha, chto padasca im «pratestoŭcam», rabić niemahčyma. A voś pałamać žyćcio sabie i svajoj siamji na roŭnym miescy možna lohka.

Ryzyka ž, viadoma, sprava vysakarodnaja, ale nie tady, kali jana biessensoŭnaja i ničoha nie moža dać u pryncypie.

U roznych ludziej roznaja žyćciovaja situacyja, adpaviedna z hetym nie ŭsie jany mohuć sabie dazvolić adnolkavyja dziejańni. I narmalna, kali ŭłasnuju taktyku pavodzin na hetych «vybarach» kožny budzie vybudoŭvać zychodziačy mienavita z asabistaj situacyi, a nie ź niejkaj tearetyčna abahulenaj.

Lubaja zaniataja čałaviekam pazicyja słušnaja i pravilnaja, kali jana dazvalaje paźbiehnuć zusim niepatrebnych ciapier prablem jamu samomu, i pry hetym nikomu inšamu nie škodzić.

A ŭsio astatniaje: pryjduć — nie pryjduć, ukinuć — nie ŭkinuć, stvorać karcinku — nie stvorać, prahałasujuć za niekaha — prahałasujuć suprać usich…

Davajcie prosta być paśladoŭnymi i ni na chvilinu nie zabyvacca: hałasoŭ tam nie ličać, jaŭku malujuć, karcinku dla aficyjozu stvaryć biez prablem možna i štučna, navat naziralnikaŭ nijakich narmalnych na hetaj pastanoŭcy nie budzie, a za niezaležnyja fota i videa z učastkaŭ žorstka karajuć. I pakul nie prylacieli niejkija čornyja lebiedzi, na heta nijakaj rady abjektyŭna niama.

A tamu najlepšaje i najrazumniejšaje, što možna i treba ciapier taktyčna rabić — prosta abačliva ŭchilacca ad niebiaśpieki ŭ spadziavańni na toje, što ŭsio prachodzić — projdzie i heta. Hałoŭnaje — da taho času zachavać žyćcio i zdaroŭje.

Apytanka

• 46
• 1
• 2
• 0
• 0
• 0
• 1
• 1