Anhlikanskaja carkva ŭ kroku ad taho, kab pačać paśviačać žančyn u biskupy

Sinod Anhlikanskaj carkvy nie ŭchvaliŭ źmieny ŭ svaje normy, zhodna ź jakimi žančyny-śviatary mahli b rabicca biskupami. Pastanova ab biskupskaj ardynacyi žančyn padtrymana pieravažnaj bolšaściu Sinoda, ale nie nabrała dastatkovuju kolkaść hałasoŭ. Abureńnie hetym faktam vykazaŭ navat pram'jer-ministar, tamu mała sumnievaŭ, što pryniaćcie rašeńnia — sprava nie vielmi doŭhaha času. Anhlikanskaja carkva voś užo dvaccać hadoŭ, jak zajmajecca paśviačeńniem žančyn u śviatary, tamu pytańnie pra biskupstva — pytańnie techničnaje.

Anhlikanskaja carkva jak relihijnaja arhanizacyja ŭźnikła, adkałoŭšysia ad Kaścioła, tolki i vyklučna z-za žadańnia karala Hienryka VIII raźvieścisia z Katarynaj Aragonskaj, jakaja nie zmahła naradzić jamu syna, što pahražała abryvam dynastyi.

Anhlikanskaja carkva i źjaviłasia dziakujučy hiendernamu pytańniu, i zaniepadaje praź jaho ž.

Adzin kalumnist u Financial Times (tak, navat łondanskamu Sity pytańnie nieabyjakavaje), padkreślivajučy, što jon sam nie chryścijanin, usio ž dazvalaje sabie źjedliva kamientavać situacyju, maŭlaŭ, carkoŭnyja paradki — heta ŭsio roŭna kali b bankaŭskaja sistema žyła pa siaredniaviečnych praviłach časoŭ siamji Medyčy.

Ale ŭ tym i chib hetaha vulharnaha racyjanalizma-nihilizma, što

hetyja ludzi havorać pra śviatarskaje słužeńnie ŭ katehoryjach «karjery» a pra žančyn-biskupaŭ razvažajuć u katehoryjach prysutnaści kabietaŭ u Radach dyrektaroŭ karparacyj

U takoj ža łohicy i zaniepadajučaja anhlikanskaja carkva, padobna, razhladaje svaju dehradacyju jak zaniaćcie na «relihijnym rynku» nišy MakCarkvy, dzie dziela ilustravańnia kazani mohuć vykarystoŭvacca ludzi ŭ kaściumach Supiermena i Spajdermena (sam bačyŭ), viančajuć homaseksualistaŭ i robiać žančyn śviatarami, a dalej možna było b chatnich žyvioł pačać adpiavać (nie, vy što, stavicie pad sumnieŭ pravy žyvioł?).

I sprava tut nie ŭ tym, što aŭtar hetych radkoŭ maje niešta suprać prava homaseksualistaŭ na asabistaje žyćcio i ichnaje prava ŭładkoŭvać jurydyčnyja pytańni spadkajemstva i svajactva, abo, tym bolej, suprać žančyn. Ni ŭ jakim razie. Prosta ja b nie chacieŭ, kab maja carkva buryła šmatviekavyja paradki pad naciskam niejkich navamodnych racyjanalisckich pavievaŭ.

U nas pryniata, što śviatary tolki mužčyny, a šlub — heta pamiž žančynaj i mužčynam. Hetak pastanavili ajcy carkvy mnoha stahodździaŭ tamu i ŭ hetym, navažymsia mierkavać, vola Boha.

Nam było b mała spravy da pracesaŭ u anhlikanskaj carkvie, kali b hetyja samyja vykliki nie stajali i pierad Kaściołam — dyj pierad RPC, zrešty, taksama. Boh pasłaŭ katalikam kansiervatyŭnaha papu, ale niama harantyi, što nastupnik nie budzie bolš padatlivym i nie zojmiecca patureńniem źmienlivamu śvietu i dekanstrukcyjaj kaściolnych paradkaŭ. U nastupnyja dziesiacihodździ cisk na tradycyjnyja instytuty budzie tolki ŭzmacniacca, heta chvala chutka dojdzie i da našaha rehijonu, i treba być napahatovie, kab čynić joj arhumientavany supraciŭ.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0