Što pahladzieć. «Kulhavyja koni» — niezvyčajny brytanski sieryjał pra špijonaŭ-niaŭdačnikaŭ
Jakimi vy pryvykli bačyć špijonaŭ u filmach? Napeŭna, bravymi hierojami z najnoŭšaj technikaj, jakija demanstrujuć cudy ŭ bajavych majsterstvach i zaŭsiody pieramahajuć zło. U sieryjale, jaki vam prapanujem siońnia, na špijonaŭ hladziać zusim ź inšaha boku — ale ž vidovišča ad hetaha atrymlivajecca nie mienš cikavaje.
Nazvu sieryjała Slow Horses z anhlijskaj movy pierakładajuć pa-roznamu — i jak «Pavolnyja koni», i jak «Kulhavyja koni». U lubym vypadku, havorka pra tych, na kaho bolš nichto nie stavić.
U brytanskaj raźviedcy takimi piersanažami akazalisia supracoŭniki adnaho z padraździaleńniaŭ MI5, prazvanaha «dryhvoj» — bo tam možna zahruznuć nadoŭha. Heta śpiecyjalny adździeł, kudy nakiroŭvajuć ahientaŭ, jakija narabili surjoznych pamyłak. Tam im nie śviecić nijakaha raźvićcia, a siarod samych cikavych pracoŭnych zadač — sartavańnie śmiećcia padazronaj asoby.
Kiruje hetaj «praduktyŭnaj» kamandaj Džeksan Łam — talenavity ŭ minułym špijon, čyja karjera pajšła na spad praź jaho zapalčyvy charaktar. Časam zdajecca, što asnoŭnaja zadača Łama — nie nakiroŭvać pracu padnačalenych u efiektyŭny kirunak, a sačyć za tym, kab ahienty-niaŭdačniki nie prajavili siabie zanadta aktyŭna, a moža, jon i ŭvohule tajemna spadziajecca, što praz rasčaravańnie ŭ pracy jany zvolniacca.
Adnym z takich ahientaŭ akazvajecca Ryvier Kartrajt, jaki trapiŭ u Słoŭ-Chaŭs paśla pravalenaha vučebnaha zadańnia i zatrymaŭsia tam na šmat miesiacaŭ. Sumnuju historyju jaho pravału vam raspaviaduć u pačatku filma, i heta budzie adna z samych dynamičnych jaho častak — ale nabiaryciesia ciarpieńnia, bo ź ciaham času napružany nastroj «Kulhavych koniej» vas zaciahnie.
Tym bolš što, jak akazałasia, navat adkidam vyviedki časam udajecca dakazać, što jany čahości vartyja, hałoŭnaje — być hatovymi vykanać svaju spravu, u hetym vypadku — vyratavać krainu ad terarystyčnaha aktu. Praŭda, dla hetaha Kartrajt vymušany pradziracca praz kiłahramy śmiećcia nieviadomaha žurnalista, nie viedajučy, što ž jon tam šukaje. Voś jana, ironija žyćcia: ad maraŭ pra karjeru supierahienta — da sartavańnia śmiećcia, i praź jaje — da vyratavańnia nacyi ad vialikaj pahrozy.
Jość u filmie drobiazi, što, napeŭna, spadabajucca estetam. Naprykład, hałoŭnuju pieśniu da sieryjała vykonvaje Mik Džahier, a samich «Kulhavych koniej» zdymali ŭ Łondanie.
Uładalnik «Oskara» Hery Ołdman u roli Džeksana Łama nie rasčaroŭvaje (jak i inšyja akciory): jon stvaraje jarki vobraz nieachajnaha i ekscentryčnaha byłoha ahienta, za dzivactvam jakoha chavajecca vialiki talent.
Siužet sieryjała dobra prapisany: jon niepradkazalny, ale ŭ toj ža čas i nie nastolki zabłytany, kab prosty hladač nie moh ź im spravicca biez tłumačeńniaŭ.
Usio heta razam daje nam sieryjał vysokaj jakaści, jaki zdolny zrabić vašyja viečary bolš pryjemnymi. I nie zabyvajciesia, što heta brytanskaja stužka — to bok biez tonkaha humaru (časam na miažy z cynizmam) tut taksama nie abyšłosia.
Rejtynhi na zamiežnych resursach
IMDB — 7,8 / 10,
Rotten Tomatoes — 94%.
«Naša Niva» adnaŭlaje zbor danataŭ — padtrymać prosta
Čytajcie taksama:
Kamientary