«A ci jość jašče Biełaruś?» Post viadomaha žurnalista i pradprymalnika vyklikaŭ haračaje abmierkavańnie
Zasnavalnik partała «Pra biznes» Vital Valaniuk padzialiŭsia ŭ Fejsbuku razvažańniami pra situacyju ŭ krainie i adčuvańnie siabie ŭ joj. Mnohich jaho słovy začapili.
«Užo bolš za try miesiacy ja nie ŭ Biełarusi, — piša ŭ Fejsbuku miedyjamieniedžar. — Viadoma, sumuju pa rodnych i blizkich. Pa tych, kaho nie mahu pravieryć asabista. Ale dziŭnaje pačućcio: pa krainie nie. Zusim. I viartacca nie chočacca.
Tamu što ja nie viedaju, čym by ja zajmaŭsia siońnia ŭ RB. U mianie źnikła mahčymaść paŭnavartasna zajmacca tym, što ja stvaraŭ z kalehami apošnija hady. I akramia peŭnych abjektyŭnych abmiežavańniaŭ, ja taksama subjektyŭna nie vieru ŭ toje, što misija «raźvićcia pradprymalnictva» moža być realizavana ciapier u majoj rodnaj krainie.
Možna niejak sprabavać zajmacca vyžyvańniem, kožny dzień pieraadolvajučy ciažkaści nie taboj stvoranyja. Ale ŭ raźvićcio ja nie vieru. Akno mahčymaściaŭ, jakoje było ŭ Biełarusi ŭ 2014-2019, nahłucha začyniłasia. Zabietaniravana. Kali budzie nastupnaje i ci budzie, ščyra, nie viedaju. A psichatyp pradprymalnika, dyj luboha narmalnaha čałavieka taki, što jon fizična nie moža doŭha biez raźvićcia. Biez voknaŭ mahčymaściaŭ.
Niadaŭna ŭ adnoj dobraj dušeŭnaj kampanii, razvažali: a ci jość jašče Biełaruś? Nie viedaju.
Ale viedaju, što, jak minimum, možna pahladzieć na vopyt habrejaŭ, jakija žyli biez svajo krainy stahodździami. I dziakujučy svajoj enierhii, viedaŭ, pradprymalnaści prarastali ŭ lubym hramadstvie. Treba vučycca ŭ lepšych. I jak habrei, padtrymlivać netvork, suviazi adno z adnym. Asabliva ciapier.
Belarus is not just a country. It's a state of mind.
Budziem žyć. Budziem pradprymać. Budziem padtrymlivać suviazi».
Ludziam, jakija zastajucca ŭ krainie, hetyja słovy baluča adhuknulisia.
«Tym, chto pračytaŭ hety post i žyvie ŭ krainie, jakoj pa vašym mierkavańni niama, možna sieści i pamierci», — prakamientavała adna z žančyn.
«Usie nie mohuć źjechać. Nie chočuć. Zastajucca. I ty trymaješsia za hetu mahčymaść zastacca, kolki možaš. My jość. My žyviom. U Biełarusi ŭsio jašče lepšyja zachady sonca i śvitanki, samyja dušeŭnyja ludzi, najlepšyja draniki. Nie treba nas voś tak vykidać sa svajho žyćcia», — byŭ inšy vodhuk.
Vital patłumačyŭ, što ŭ poście apisaŭ tolki svaje pieražyvańni i toje, što dla jaho Biełaruś ciapier — nie hieahrafičnaja kropka, a stan śviadomaści.
I mnohija pahadzilisia z hetym.
«Akno mahčymaściaŭ ciapier realizujecca pa stvareńni mocnaj dyjaspary, i heta dla Biełarusi taksama važny etap», — padzialiŭsia dumkami adzin ź biznesoŭcaŭ.
«Navat jaho prychilniki zrazumieli, što žyć jak raniej užo nie atrymajecca». Biełarusy raskazali pra atmaśfieru ŭ krainie napiaredadni vybaraŭ8
Kamientary