Kachańnie padčas vajny. Biełaruski chłopiec paznajomiŭsia z ukrainkaj praz tvitar. Chutka buduć razam
Na fota tut — ruki našych hierojaŭ. Apublikavać ich tvary pakul było b niebiaśpiečna dla ich. Miakka kažučy, nietypovuju historyju kachańnia «Našaj Nivie» raskazaŭ biełarus, jaki padčas vajny paznajomiŭsia z ukrainkaj z Adesy.
Adzin žart usio pačaŭ
Sioleta ŭ mai biełarus pierajechaŭ ź Minska ŭ Polšču, dzie davoli chutka zakachaŭsia va ŭkrainku. Zdavałasia b, banalnaja historyja pra adnosiny ŭ emihracyi, ale dziaŭčynu chłopiec znajšoŭ nie ŭ Polščy, a va Ukrainie. Dapamahli hetamu tvitar, bol ad vajny i dobraje pačućcie humaru, bo mienavita ŭdały žart biełarusa pad tvitam ukrainki i staŭ šturškom dla budučych adnosin.
Kirył i Alisa aktyŭna karystajucca tvitaram, abaich turbuje tema vajny. Cikavaść da tvitaŭ na vajennuju temu pryviała da taho, što jany zaŭvažyli adno adnaho i abmianialisia padpiskami. Maładyja ludzi amal adnahodki, ciapier Kiryłu — 30, a Alisie — 29. U listapadzie aboje śviatkujuć dni narodzinaŭ, roźnica ŭ hadach u ich adzin hod i piać dzion, ale znaki zadyjaku roznyja. Svaje tryccać pieršy i tryccaty dni narodzinaŭ para płanuje sustrakać razam.
«Niejak zaŭvažyli adno adnaho, padpisalisia, spačatku prosta stavili padabajki, pakidali kamientary. Tak było, pakul na adzin z maich žartaŭ pad jaje dopisam Alisa adreahavała nie padabajkaj ci kamientaryjem, a napisała mnie ŭ pryvat, što heta byŭ śmiešny žart», — zhadvaje Kirył.
Na sustreču za 1500 kiłamietraŭ
Paśla hetaha ŭ maładych ludziej zaviazałasia pierapiska, jakaja chutka pierarasła ŭ adnosiny, spačatku ŭ anłajn-farmacie, a potym pryviała da realnaj sustrečy.
«Adnosiny pa pierapiscy pačalisia ŭ kancy lipienia. Kala dvuch miesiacaŭ my śpisvalisia, stelefanoŭvalisia, razmaŭlali pa videasuviazi. Za hety čas my vyrazna zrazumieli, što ŭ nas adnolkavyja pohlady, razumieńnie, intaresy i staŭleńnie da žyćcia».
Paśla niekalkich miesiacaŭ adnosin u anłajnie maładziony sustrelisia ŭžyvuju. Pakolki ciapier hramadzianinu Biełarusi trapić va Ukrainu amal niemahčyma, dziaŭčynie daviałosia samoj jechać da Kiryła ŭ Polšču.
Kab sustrecca ŭžyvuju, zakachanym na dvaich daviałosia pieraadoleć bolš za paŭtary tysiačy kiłamietraŭ. Ź ich kala 900 kiłamietraŭ prajechała Alisa, kab dabracca z Adesy da pieršaha polskaha horada kala miažy z Ukrainaj. Jašče kala 700 kiłamietraŭ pieraadoleŭ Kirył, kab pryjechać na spatkańnie ź dziaŭčynaj z adnaho kanca Polščy ŭ inšy. Tam maładyja ludzi razam praviali čatyry dni.
Dziela kachańnia źmianiŭ pracu i horad
«Hetaja sustreča jašče bolš zamacavała ŭsio, što jość, i my kančatkova vyrašyli, što chočam žyć razam, ale razumieńnie taho, što my musim być razam, uźnikła jašče padčas stasunkaŭ anłajn. Było adčuvańnie, što ty sustreŭ čałavieka, ź jakim znajomy vialikuju kolkaść hod. Tamu ŭžo padčas sustrečy ŭžyvuju i paśla jaje pačałosia mienavita kankretnaje abmierkavańnie taho, jak my budziem rychtavacca da jaje pierajezdu, dzie budziem žyć, kali jana pryjedzie da mianie», — pryznajecca Kirył.
Kali para była razam, jany zrabili parnyja tatu, adnym z elemientaŭ jakich jość fraza počyrkam adno adnaho, a ŭžo 12 listapada Alisa musić pryjechać u Polšču, dzie budzie žyć razam z kachanym biełarusam. Dla taho, kab dziaŭčynie było praściej adaptavacca da žyćcia ŭ novaj krainie, Kiryłu daviałosia źmianić pracu i miesca žycharstva.
«Ja žyŭ u davoli nievialikim miastečku, tamu, kab Alisie paśla žyćcia ŭ vialikim horadzie było praściej adaptavacca na novym miescy, my pryniali rašeńnie, što i ŭ Polščy budziem žyć u vialikim horadzie».
Na čyim ja baku
Niahledziačy na toje, što časam pamiž biełarusami i ŭkraincami ŭźnikaje nieparazumieńnie praz saŭdzieł łukašenkaŭskaha režymu ŭ ahresii suprać Ukrainy, u Kiryła z Alisaj takich prablem nie ŭźnikała.
«Staŭleńnie da biełarusaŭ jak da nacyi ŭ jaje pazityŭnaje, bo jana adździalaje režym Łukašenki, jaki saŭdzielničaje ŭ vajnie, ad prostaha biełaruskaha naroda. Pa maich tvitach taksama było vyrazna zrazumieła, na čyim ja baku», — kaža Kirył.
Chłopiec adznačaje, što Alisa i jaje baćki sačyli za tym, što adbyvałasia ŭ Biełarusi ŭ 2020-m hodzie, ale źviartaje ŭvahu, što ŭkraincy čaściej za ŭsio viedajuć pra našu situacyju davoli paviarchoŭna.
«Mnohija dumajuć, što biełarusy abudzilisia tolki ŭ 2020-m, nie viedajučy pra toje, što ŭvieś hety praces pačaŭsia jašče ŭ siaredzinie dzievianostych i što ŭ nas jość nobieleŭski łaŭreat, jaki zajmajecca hetym usio žyćcio».
Darečy, Kirył i Alisa ŭžo paśpieli paznajomicca z baćkami adno adnaho, pakul, praŭda, tolki pa videasuviazi.
«Alisiny baćki vielmi pazityŭna ŭspryniali našy adnosiny, bo jany taksama adździalajuć biełaruski narod ad režymu Łukašenki. Jaje siabry taksama viedajuć pra adnosiny ź biełaruskim chłopcam i vydatna razumiejuć, što ja nie akupant, viedajuć, čamu ja ciapier žyvu ŭ Polščy, a nie ŭ Biełarusi, tamu nikoli nijakaha niehatyvu nie było. Znajomstva Alisy z maimi baćkami taksama prajšło pazityŭna», — adznačaje surazmoŭca.
Z pačatkam vajny pierajšła na ŭkrainskuju
Dziaŭčyna Kiryła — adesitka, jakaja, jak i bolšaść žycharoŭ horada, usio žyćcio razmaŭlała pa-rusku. Z pačatkam poŭnamaštabnaj vajny jana pierajšła na ŭkrainskuju. Tamu navat pamiž saboju zakachanyja taksama nie razmaŭlajuć na ruskaj.
«Kali my tolki pačynali pierapisku, to jana starałasia adkazvać na maje paviedamleńni pa-biełarusku, Alisie vielmi padabajecca biełaruskaja mova. Cikava, što intares da našaj movy ŭ jaje źjaviŭsia akurat niezadoŭha da našaha znajomstva. Jana nazyvaje jaje vielmi pryjemnaj, piaščotnaj i piavučaj. U jaje navat jość meta pasprabavać razmaŭlać ceły dzień tolki na biełaruskaj».
Niahledziačy na toje, što para razmaŭlaje na roznych movach, jany vydatna razumiejuć adno adnaho.
Kirył raspaviadaje, što davoli šmat raspaviadaje svajoj kachanaj pra Biełaruś i spadziajecca, što nadydzie toj čas, kali jon zmoža pakazać joj svaju radzimu.
«Ja sumuju pa Biełarusi, raspaviadaju pra toje, što mnie tam padabajecca. Praz maje raspoviedy joj vielmi chočacca, kab ja pakazaŭ joj usio heta ŭžyvuju, ale my ŭsie dobra razumiejem, što pakul heta niemahčyma. Ale my spadziajomsia kali-niebudź tam pabyvać, paznajomicca ŭžyvuju z maimi baćkami, siabrami. Chočacca, kab jana mahła pabačyć usie cikavyja miaściny nie tolki z maich apoviedaŭ, a na ŭłasnyja vočy».
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆ
Kamientary
paśla skančeńnia hetaha lichalećcia budzie roskvit kultury, mastactva i h.d.. jak było, naprykład, u minułym stahodzi paśla revalucyi, paśla vajny... jano peŭna zaŭždy tak... na žal
ale, taho, chto vyžyvie, čakajać dobryja časy. da budzie tak