«Kitajcy biarucca šlubami sa słaviankami, bo heta tanna». Biełaruska pierajechała ŭ Kitaj, a ciapier u svaim błohu raskazvaje pra žyćcio tam
Channa pierajechała ŭ Kitaj 5 hadoŭ tamu. Ciapier jana pracuje ŭ miascovym kłubie tancorkaj i viadzie błoh pra svaje budni. CityDog.io pahavaryŭ ź dziaŭčynaj pra łakalnyja tusoŭki, asablivaści spatkańniaŭ z kitajcami i pra toje, nakolki doraha tam žyć.
Pa adukacyi Channa ahranom. Jana vučyłasia ŭ Biełaruskaj dziaržaŭnaj sielskahaspadarčaj akademii ŭ Horkach. Padčas vučoby dziaŭčyna pačała zajmacca tancami.
Pierajechać u Kitaj dziaŭčyna vyrašyła prykładna ŭ toj samy pieryjad. Havoryć, što pryčyny dla hetaha prostyja. Pa-pieršaje, chaciełasia zarablać dobryja hrošy, a pa-druhoje, pažyć u novym miescy. Praź niekatory čas usio atrymałasia.
«Na apošnim kursie ŭniviera ja vyjšła zamuž. Prykładna ŭ toj ža čas vyjhrała biaspłatnaje navučańnie ŭ adnym z samych krutych tancavalnych centraŭ u Kijevie. Tudy treba było pryjechać na try miesiacy. Majstar-kłasy, sustrečy z tancorami, roznyja napramki — tam było ŭsio, pra što ja tolki mahła maryć jak tancorka.
Muž byŭ suprać pajezdki. Jon nie chacieŭ pieražyvać adlehłaść, nie chacieŭ zastavacca bieź mianie. Pa vyniku ja ŭsio adno pajechała: abrała siabie i svaje mary. I ŭsio zrabiła pravilna, tamu što akazałasia, što muž zdradziŭ, kali ja była ŭ Kijevie.
Viarnuŭšysia paśla Ukrainy, ja padumała, što chacieła b dasiahnuć bolšaha ŭ svaim žyćci. Raźviałasia i pačała dumać, što rabić dalej. Vielmi chaciełasia pierajechać u novaje miesca: zarablać, paznavać novyja kultury i placoŭki.
Mnohija maje znajomyja pačali źjazdžać u Kitaj. Dla tancora na toj momant tam byli samyja vysokija zarobki. Za miesiac vykładańnia tancaŭ možna było atrymać kala 1500 dołaraŭ, u Jeŭropie ci Turcyi płacili maksimum 900. U Tajłandzie — jašče mienš.
U Biełarusi jość ahienctva, u jakim zajmajucca padboram tancoraŭ i adpraŭlajuć ich u Kitaj na kantrakty. Ja nakiravałasia tudy na kastynh i stała čakać dobrych varyjantaŭ. Praz tydni z dva mnie napisaŭ mieniedžar i skazaŭ, što adzin z administrataraŭ kitajskaha kłuba vypadkova ŭbačyŭ mianie ŭ niejkim videa ŭ sacsietkach i vyrašyŭ paklikać.
Terminova patrebna była dziaŭčyna na padtancoŭku sa śpiavačkaj na dva miesiacy. Umovy byli dobryja, zarobak — taksama. Nijakaj vizy afarmlać u Kitaj nie treba: heta rabiłasia pa prylocie. Mianie asabliva ničoha nie trymała ŭ Biełarusi, tamu ja padumała i vyrašyła pasprabavać.
Mieniedžar napisaŭ mnie ŭ sieradu, a ŭ piatnicu ja ŭžo była ŭ Kitai.
Pieršyja paru tydniaŭ u mianie, viadoma, było šmat pytańniaŭ litaralna da ŭsiaho. Ja časta cikaviłasia ŭ siabie, što ja tut rablu. Praca dapamahła dosyć chutka ŭciahnucca ŭ novaje asiarodździe. Spačatku była padtancoŭščycaj na šou ŭ adnoj śpiavački. Aproč mianie ŭ kamandzie byli chłopiec i dziaŭčyna z Rasii, pastanoŭščykam byŭ vykładčyk z Rumynii.
My chutka znajšli ahulnuju movu z chłopcami, i praz dva miesiacy ja zrazumieła, što chaču zastacca. Viartacca ŭ Biełaruś, kali ŭ Kitai pierada mnoj było adkryta mnostva vakansij u tancavalnaj śfiery, nie chaciełasia».
Ab pracy: «U kitajskich kłubach nie pryniata tančyć»
«Ciapier ja žyvu ŭ Cindaa — heta partovy horad na ŭschodzie Kitaja. Pa ŭsioj krainie ŭ kampanii, ź jakoj ja supracoŭničaju, jość sietka kłubaŭ. U adnym ź ich ja i pracuju.
Kankretna ŭ našym kłubie vystupajuć tolki prafiesijnyja tancory. My patrebnyja dla taho, kab stvarać bolš cikavuju i prychilnuju atmaśfieru ŭ pamiaškańni. My nie kantaktujem z haściami, nie siadzim ź imi za stałami i nie pjom. Takija pavodziny dastatkova raspaŭsiudžanyja ŭ Kitai, ale ŭ nas takoha niama.
Tak vyhladaje kłub, u jakim pracuje Channa.
Hrafik pracy časta mianiajecca, ale zvyčajna my pracujem ź dzieviaci viečara da dvuch nočy. Za hety čas my paśpiavajem pakazać 5-6 šou. Pieryjadyčna moža mianiacca hrafik, ale ŭ damovie prapisana, što mienavita takaja kolkaść vystupaŭ pavinna być u čałavieka za źmienu.
Šou vyhladajuć pa-roznamu. Časam heta frystajł dla atmaśfiery, kali my prosta raskidajem kalarovyja papierki i ruchajemsia ŭ takt muzycy. Časam — paŭnavartasnyja chareahrafii. U nas u kamandzie jość chareohrafy, vizažysty, ludzi, jakija adkazvajuć za adzieńnie i vałasy. Zadača ž tancoraŭ — vyvučyć numar i pakazać jaho.
U cełym tusoŭki ŭ Kitai adroźnivajucca ad biełaruskich. U bolšaści kłubaŭ, naprykład, niama tancpołaŭ. Zamiest ich časta možna znajści admysłovuju scenu, na jakoj ludzi prosta skačuć. U pamiaškańniach zaŭsiody vielmi šumna, tamu što hukavyja sistemy nastolki abjomnyja, što zapaŭniajuć muzykaj litaralna ŭsiu prastoru z usich bakoŭ.
Muzyčny hust u kitajcaŭ za apošni čas krychu źmianiŭsia. Jany ŭsio bolš słuchajuć techna, trans ci chaŭs. A jašče jany toŭpiacca i stajać vielmi blizka, tamu viečarynki vyhladajuć tak: kuča miascovych stajać, prycisnuŭšysia adzin da adnaho, jak sieladcy ŭ bočcy, i chistajucca pad ciažkija bity.
Jašče miascovyja viedajuć šmat hulniaŭ, źviazanych z rukami. U Kitai na palcach adnoj ruki možna pakazać usie liki ad adnaho da dziesiaci. Hetym jany davoli aktyŭna karystajucca ŭ svaich zabaŭkach, navat kali iduć u kłub. Časta baču, jak u nas pad scenaj pjanyja kitajcy siakucca ŭ «kamień, nažnicy, papieru».
Nasamreč davoli składana patłumačyć, jak kankretna prachodziać tusoŭki ŭ Kitai. Heta treba adzin raz ubačyć».
Pra kitajski mientalitet: «Kitajcam, kab dajści da niejkaj vysnovy, adrazu treba pasprabavać niešta zrabić»
«Ja na ŭsio žyćcio zapomniu słovy adnaho znajomaha pra Kitaj. Jon skazaŭ: «Jość usiaho dva varyjanty: ty albo prymaješ Kitaj całkam z usimi jaho asablivaściami i prykołami, albo nie». Heta dakładna tak. U niejki momant prychodzić uśviedamleńnie, što tut mienavita tak i pa-inšamu być nie moža. Choć zabisia, ale zvyčki i mientalitet ty nijak nie źmieniš.
Pieršy čas časta dziviłasia tamu, jak kitajcy mohuć pabudavać chmaračos litaralna za niekalki sutak, ale adnačasova z hetym u banalnych rečach ź imi moža być vielmi ciažka.
Naprykład, nam prychodziać novyja kaściumy. A ja ž viedaju, jakaja ŭ nas chareahrafija. Ja hladžu na heta adzieńnie i adrazu razumieju, što tancavać u im nie zmahu. Dla nas, jeŭrapiejcaŭ, heta narmalna — adrazu razumieć bolš šyroka niejkija rečy. Kitajcam, kab dajści da niejkaj vysnovy, adrazu treba pasprabavać niešta zrabić.
Kitajcy, pa maich nazirańniach, mohuć vykonvajuć tolki adnu zadaču. Spačatku pryniać takoje było składana. U Biełarusi narmalna, što na adnoj pasadzie ty adnačasova robiš niekalki taskaŭ. U Kitai ŭsio inakš. U cyrulniach, naprykład, adzin asistent myje tabie hałavu, inšy — sušyć jaje, treci — padstryhaje vałasy, a jašče chto-niebudź paralelna z hetym prybiraje śmiećcie.
Spačatku ŭ mianie byŭ navat niejki ŭnutrany pratest: «Navošta ŭsio ŭskładniać, kali ŭsio heta moža zrabić adzin čałaviek?» Było składana pryniać takuju realnaść, ale pa vyniku ja zvykłasia».
Pra kitajskuju movu: «Pieršaje słova, jakoje vyvučyła, było «piva»
«Ja pierajechała z nulavym vałodańniem kitajskaj movaj. Moj maksimum — prostaje «nichao» dla pryvitańnia. Usio. U astatni čas svabodna razmaŭlała pa-anhlijsku i adčuvała siabie narmalna. U luboj kampanii, kudy b ty ni pryjšoŭ, dakładna znojdziecca choć adzin kitajec, jaki budzie razmaŭlać na joj. Adno ź pieršych kitajskich słoŭ, darečy, jakoje ja vyvučyła na miescy, było «piva». Hučyć jano jak «pidžyo».
Niejki čas zajmałasia ź piedahoham, ale časta adkładvała zaniatki z-za vialikaj zahružanaści na pracy. Niahledziačy na toje, što kitajskaja mova ŭ mianie była nie ŭ pryjarytecie, ja ŭsio roŭna pastupova jaje zapomniła. Navat na repietycyjach, kali niejkija rečy paŭtarajucca pa niekalki razoŭ, to aŭtamatyčna vučyš ich. Tut možna vyvozić łohikaj: nie mohuć tabie kazać pra babra, kali pakazvajuć na łyžku.
Ciapier ja ŭžo mahu pahavaryć z taksistami na bazavym uzroŭni. Mahu skazać adkul ja, zamović kavu ci paprasić niešta ŭ kramie. Lubuju razmovu na minimalnym uzroŭni ja taksama padtrymaju. Na hłybinnyja temy — naŭrad ci.
U samich kitajcaŭ šmat dyjalektaŭ, tamu jany nie zaŭsiody razumiejuć adzin adnaho. Ja zaŭždy ździŭlajusia hetamu faktu: jak možna patrabavać niečaha ad zamiežnikaŭ, kali sami nie mohuć razmaŭlać na svajoj ža movie?
Cikava, što niekatoryja miascovyja viedajuć ruskuju movu, bo jeździli na vučobu ŭ krainy SND. Paru razoŭ išła pa vulicy, i mnie na čystaj ruskaj kitajcy kazali «priviet».
Pra adnosiny z kitajskimi chłopcami: «Miascovym našmat praściej i bolš vyhadna ažanicca z zamiežnicami»
«Pieršyja try hady ja naohuł nie ŭsprymała kitajcaŭ u ramantyčnym płanie. Pamiataju, u niejki momant zavisła i zadumałasia, a čamu ja, maładaja i volnaja dziaŭčyna, nikoli nie była tut na spatkańni. Paśla hetaha spampavała dejtynh-aplikacyju. Ciapier u mianie try servisy dla znajomstvaŭ: Tinder, TanTan i jašče adzin łakalny kitajski.
Pieršaje spatkańnie było z kitajcam, u jakoha ŭzrovień anhlijskaj byŭ horšym, čym moj kitajski. Nu, ničoha, my pasiadzieli, vypili kavu. Jon byŭ vielmi vychavany i vietlivy, ale pavodziŭ siabie niejak nachabna. Na pieršaj ža sustrečy, a ŭ nas potym jašče było paru spatkańniaŭ, jon užo braŭ mianie za ruku. Ź im u nas nikudy nie prasunułasia: mnie było składana zrazumieć, padabajusia ja jamu prosta jak dziaŭčyna ci jak zamiežnica.
Kitajskija chłopcy, u pryncypie, vielmi radyja razmaŭlać i zavodzić adnosiny nie z kitajankami. Dla ich u hetym płanie bolš plusaŭ. Pa-pieršaje, u ich jość niejki kink na inšaziemak: jany ličać, što ŭ źmiešanych šlubach atrymajucca bolš pryhožyja dzieci.
Pa-druhoje, kitajanak u Kitai mienš, čym chłopcaŭ. Z-za hetaha ŭźnikaje vialikaja kankurencyja. Tut uvohule vielmi składana ažanicca ź miascovaj, tamu što ŭ mnohich siemjach za niaviestu-kitajanku pryniata płacić vykup. Słavianki ž ničoha takoha nie patrabujuć, tamu na ich čaściej i palujuć kitajcy.
Kitajanki, u svaju čarhu, vielmi infantylnyja, ja b tak skazała. Jany viedajuć, što ich u lubym vypadku abiaruć. Niejak chłopiec-kitajec vybiraŭ mnie ŭ padarunak termas i dasyłaŭ fota roznych varyjantaŭ: na ŭsich byli niejkija zajčyki, kociki, ružovyja sercajki. Ja jamu kažu, što mnie nie piać hadoŭ, navošta mnie takoje. A jon pryvyk, što žančyny tut vybirajuć niešta padobnaje».
Kolki kaštuje žyćcio: «U pandemiju žyła na 28 dołaraŭ u tydzień»
«Ciapier ja žyvu ŭ centry horada ŭ dvuchuzroŭnievaj kvatery ź inšymi tancorami. Žyllo nam zdymaje kampanija. Nam nie treba za jaho płacić, tamu ja navat nie viedaju, kolki jano kaštuje. Musić, u letni siezon, kab źniać studyju ŭ maim rajonie, treba budzie minimum 3500 juaniaŭ, to bok prykładna 480 dołaraŭ.
Ja vielmi časta śniedaju u roznych kaviarniach, mahu spuskać na heta šmat hrošaj. Tut šmat nievialikich restaranaŭ, i ŭsiudy dziejničaje dastaŭka, tamu hatavać doma zusim nie abaviazkova. I kaštuje niadoraha: vielizarnaja porcyja pielmieniaŭ u padobnym miescy budzie kaštavać kala 2,5 dołaraŭ.
U pieryjad pandemii ja mahła spakojna žyć na 200 juaniaŭ (heta kala 28 dołaraŭ) u tydzień, i mnie było kamfortna. Ciapier ža na ježu, uličvajučy restarany, treba minimum kala 2000 juaniaŭ (heta 300 dołaraŭ). Kali hatavać doma, to 1000 juaniaŭ (prykładna 130 dołaraŭ) budzie bolš čym dastatkova».
Pra budučyniu: «Viartacca ŭ Biełaruś nie płanuju»
«Pakul ja nie chaču viartacca ŭ Biełaruś. U mianie ŭ płanach padarožničać: pabyvać u roznych miescach Azii, bolš pisać pra heta ŭ błohu, raźvivacca ŭ tancach. Adnosna niadaŭna tolki skončyłasia pandemija, i pieramiaščacca pa krainie stała našmat praściej. Ciapier budu karystacca hetaj mahčymaściu».
Restaŭracyi ŭ Biełarusi zastałosia na try dni. Hałoŭnamu pradpryjemstvu krainy faktyčna padpisali śmiarotny prysud1
Kamientary
🤦♂️ U jejnym pašparcie tak i paznačana — Channa, a nia Hanna?! Rasiejcy, kab być kštałtu nadta niabiesna-modnymi, čaściakom hrebujuć svaimi rodnymi słovami va ŭhodu zachodnich, i «biełoriusy» za imi pierajmajuć jak papuhi. Hišpanski soram, jopsel-mopsel!