Нонканфармізм у Беларусі. 1953—1985. Даведнік. Т.1. — Менск, 2004. Аўтар-укладальнік Алег Дзярновіч.
Біяграфіі беларускіх «антысаветчыкаў» — яшчэ адзін штрых да гісторыі Беларусі. Сьвядомыя незалежнікі, культурнікі, дэмакраты, лібэралы, зэкі, праўдалюбцы, яўрэі і баптысты — каго тут толькі няма. Побач зь вядомымі прозьвішчамі Л.Геніюш, З.Пазьняка, М.Чарняўскага, Э.Сабілы, В.Быкава мы сустракаем дзясяткі малавядомых людзей, кожны зь якіх сам сабе выбіраў шлях змаганьня.
Напрыклад, браты Лявон і Міхась Белыя, пляменьнікі Якуба Коласа, якія ў 1957 г. у Менску расклейвалі ўлёткі супраць русіфікацыі Беларусі. Ці група Г.Бурштына, П.Дворака і Я.Лешука, якая ў 1953 г. ў Маларыцкім раёне распаўсюдзіла антысавецкую ўлётку. Ці група А.Грыгор’ева і В.Ракашэвіча, што ў канцы 1950-х гадоў стварылі падпольную Беларускую рэвалюцыйную партыю дзеля ўзброенага змаганьня з савецкай уладай. Ці група С.Ханжанкова, Г.Сярогіна, В.Храпавіцкага, якая ў 1963 г. зьбіралася ўзарваць вышку з радыёглушыцелем у цэнтры Менску. Якія павучальныя прыклады для падручнікаў гісторыі падсавецкай Беларусі!
Пасьля нядаўнай выбарчай кампаніі асаблівую ўвагу прыцягваюць выпадкі пратэсту супраць фальсыфікацый на так званых выбарах, калі за прадстаўнікоў блёку камуністаў і беспартыйных галасавала ня меней 99,8%.
Поўны варыянт артукулу чытайце ў газэце "Наша Ніва"
Алесь Бяляцкі
Як мучылі Ціля Швайгера і цэнтры гарадоў, каб стварыць карцінку для судзімага за махлярства пратэжэ Дзмітрыя Баскава15
Каментары