Davieranaja asoba Łukašenki Baravik: Spravakujuć «ivanušak-duračkoŭ», sakralnaja achviara, — a potym uviaduć miratvorčyja vojski REPARTAŽ
Adnoj z davieranych asobaŭ Alaksandra Łukašenki na vybarach-2020 staŭ telepiersanaž (jaho žachliva razdražniaje hetaja farmuloŭka) Vadzim Baravik. Heta taki čałaviek, jaki siadzić u efirach dziaržaŭnych telekanałaŭ z metaj pierabivać apanientaŭ i chamić im. Chto jon pa žyćci, tołkam nichto nie viedaje. Sam jon kaža, što «dyrektar». Praŭda, dyrektar jakoha pradpryjemstva, čym jano zajmajecca, admoŭčvajecca.
Kab ujavić manieru razmovy Vadzima Baravika, možna pahladzieć paru chvilin z hetaha videa, taksama z adnoj sustreč z vybarcami.
«Naša Niva» naviedała sustreču z Vadzimam Baravikom, jakaja adbyvałasia ŭ himnazii №15 na vulicy Bahdanoviča. U prastornaj sučasnaj aktavaj zale ŭstanovy sabrałasia čałaviek 100. Było šmat nastaŭnic, administracyi Savieckaha rajona, a taksama trochu tych, chto pryjšoŭ pasłuchać Baravika pa ŭłasnaj voli.
Davieranaja asoba paprasiła «20-25 chvilin» na vystup, a potym paabiacała adkazać na ŭsie pytańni. Nasamreč ža vystup doŭžyŭsia bolš za hadzinu, a nastaŭnicy ŭvieś čas pazirali na hadzińniki sa spadziavańniem, što zamiest zapłanavanych dźviuch hadzin mierapryjemstva skončycca chutčej. Ničoha padobnaha, adpracavali ad śvistka da śvistka.
«Chto budzie mianie pierabivać — adrazu budzie vychodzić», — stroha papiaredziŭ Baravik.
Koratka projdziemsia pa tym, što kazaŭ Baravik u svaim vystupie. Pierš-napierš jon pasprabavaŭ adkazać na paprok, što Łukašenka kiruje krainaj užo 26 hadoŭ. «Ja chaču adkazać słovami samoha prezidenta: «Čamu takoha maładoha abrali?» Apraŭdvaŭsia prykładam Hiermanii, dzie ŭ kanclera nieabmiežavanaja kolkaść terminaŭ, Francyjaj, jakaja nibyta chacieła bačyć De Hola na pažyćciovym kiravańni.
Uvohule ž Baravik časta źviartaŭsia da prykładaŭ zachodnich krain. Viadoma, nie z dobrymi namierami. Časam mahło skłaścisia ŭražańnie, hladziš staruju-dobruju pieradaču Jaŭhiena Novikava «Pravy čałavieka». Tolki što pra pacukoŭ nie było.
«Kali vy praciahvajecie ruku jeŭrapiejcu, to treba hladzieć na jaho tak, kab jon apuskaŭ vočy i pamiataŭ, što my kožnaha treciaha biełarusa pakłali ŭ mahiłu, kab jon siońnia dobra žyŭ. I my ŭ Bresckaj krepaści supraciŭlalisia bolš za ŭsiu Jeŭropu. U vas tolki try tydni aktyŭnaja faza supracivu była i paru miesiacaŭ u katakombach. Francyja — dva dni, i francuzskija bardeli prymali niamieckich sałdataŭ», — ź miesca ŭ karjer uziaŭ Baravik.
Jon pierakonvaŭ, što Biełaruś uvachodzić u 50 najlepšych krain u śviecie pa niejkim rejtynhu AAN. «Kali Biełaruś takaja niecikavaja, kali naš karavaj taki niasmačny, to čamu na jaho stolki rtoŭ?»
«Palaki abvieścili Brest i Hrodna svajoj terytoryjaj na kartach, u škołach u ich takija padručniki. Ruskija nam prapanoŭvali šaściu abłaściami ŭvachodzić, abjadnacca ŭ ramkach sajuza, addać im emisijny centr», — pavodle Baravika, Biełaruś akružajuć nie samyja družalubnyja susiedzi.
Kolki razoŭ jon prachodziŭsia pa kandydatcy Śviatłanie Cichanoŭskaj. Jasnaja sprava, pavodle palittechnałohij proźvišča jaje nie nazyvaŭ, chacia ŭsim było zrazumieła, pra kaho ž havorka. Adzin raz uvohule nazvaŭ jaje «duračkaj», kali ž prysutnyja ludzi stali aburacca — jak tak možna? — to ŭžo sam Baravik «uklučyŭ duračka» i rabiŭ vyhlad, što havorka viałasia zusim nie pra Cichanoŭskuju. «Moža, heta pra Kanapackuju było», — padkazvali jahonyja pamočniki z zały.
«Ja bačyŭ vystup adnoj kandydatki. Darosłyja ludzi buduć pa padłozie sa śmiechu valacca. Čałaviek, jaki ahučvaje svaju prahramu, raskazvaje pra svaje mary. Pamiatajecie, jak babka ŭ Puškina chacieła być carycaj marskoj? Dyk jana kaža, chaču, kab ja išła pa horadzie: byŭ zavodzik dobry, piensija dobraja, jakasnaje žyćcio. Ty kažy, jak ty heta budzieš rabić. Heta nazyvajecca ździek z vybarcaŭ, palityčnaja śpiekulacyja. Nie ŭsie palityčnyja sumlennyja, my mahli b chłusić pierad vybarami, ale nie robim hetaha».
Vialikaja častka vystupu była pryśviečanaja temie karanavirusa i tamu, jak cudoŭna biełaruskaja dziaržava spraviłasia z hetym vyklikam. «Chiba zdarovy paŭnavartasny čałaviek budzie śpiekulavać na temie śmierciaŭ? Kožnaha ž heta zakranuła, u kahości maci zachvareła, brat. Zadača była nie dapuścić paniki. Ułada stvaryła štab i vypracavała stratehiju. My nie pierazahruzili sistemu achovy zdaroŭja, ale pry hetym praciahvali lačyć inšych chvorych».
Prahnozy dla śvietu ŭ Baravika apakaliptyčnyja. I tolki Biełaruś u «šakaładzie».
«Ad pačatku vosieni płanujecca hoład u śviecie, da miljarda čałaviek budzie haładać, a ŭ nas samy vysoki ŭradžaj. My dapamožam, pradadzim. Bo my siejali, a nie tak, jak inšyja krainy. Niejkaja mrazota śpiekuluje na žyćciach vašych».
«Charošy chłopiec, razumny, adukavany — Capkała — pryjšoŭ da prezidenta. Paznajomiŭ jaho z prezidentam kaliści daŭno Usievaład Jančeŭski, jaki ciapier PVT uznačalvaje. Jančeŭski prałabiravaŭ prapanovu Capkały. My dali im ilhoty, terytoryju. Capkału dvanaccać hadoŭ nichto nie zaminaŭ. Ale pry im usio marudna išło. Što ty ciapier raskazvaješ?! Pry im rehistracyja ŭ PVT była takoj ciažkaj, što da dvuch hadoŭ. U čym ty Łukašenku abvinavačvaješ?» — kryčaŭ Baravik. Navat niezarehistravanyja kandydaty nie davali jamu spakoju.
Raskrytykavaŭ Vadzim Baravik sistemu «Hołas». Kaža, što ličby tam buduć abvieščanyja prosta tak. «Heta šyzafrenična, nonsens. Jany zdymajuć ź siabie adkaznaść, — aburałasia davieranaja asoba. — Heta moža padpalić hramadstva jak zapałka. Adnaho čałavieka z karabinam dastatkova, kab naš śviet pierakuliŭsia».
Pałochaŭ Baravik prysutnych «šalonymi 90-mi». Maŭlaŭ, nie daj boh budzie jak tady. «U nas ciapier deputaty adekvatnyja, a nie jak u 1996 hodzie, kali prezident vystupaŭ, a jany siadzieli na padłozie. U kaviarniu zachodziš, a tam bandziuhany ź sinimi mordami i milicyjanier kala ścienački. U kaho inšamarki byli, bajalisia za horad vyjazdžać, bo zabivali ŭsiu siamju».
«Mianie asabliva ŭražvajuć mamy, jakija svaich dzietak u aŭtazaki adpraŭlajuć, ja nie mahu nazvać heta adekvatnymi ŭčynkami. U luboj maci instynkt samazachavańnia pavinny być i zdarovy rozum. Buduć ža sprabavać karystacca hetymi «ivanuškami-duračkami», jakich pieršymi pakładuć, spravakujuć, sakralnaja achviara, natoŭp panieśsia, pasprabujuć zachapić uładu, a potym nam niechta ŭviadzie miratvorčyja vojski. Heta nie kazki i fantazii — heta moža być», — nahniataŭ Baravik.
Skončyŭ svoj hadzinny vystup słovami pra toje, što «naš prezident paradačny i nie kradzie», tamu hałasavać varta za jaho.
Pieršym pytańnie staŭ zadavać vypusknik hetaj ža himnazii. Chłopiec kaža, što ŭ 1993 hodzie pryjechaŭ u Biełaruś z Armienii i jaho tady zachapiła biełaruskaja mova, bieła-čyrvona-bieły ściah. Dyk čamu ciapier biełaruskaj movy amal niama ŭ žyćci dziaržavy.
Chłopiec paraiŭ nie pałochać ludziej Ukrainaj. Jon letaś byŭ u Słaviansku i Kramatorsku, kaža, što tam nie vidać śladoŭ vajny.
Trecim punktam vystupu chłopiec aburyŭsia tym, kolki Łukašenka moža abražać ludziej, kazać «narodziec», «haradziška», «łužyna» zamiest basiejna.
«Vy taki miecis pryhožy», — skazaŭ pra jaho Baravik.
«Dziakuj Bohu, što ŭ nas nie piedalujecca moŭnaje pytańnie, tamu da nas jeduć ruskija ŭ sanatoryi, palaki. Moj susied adpraviŭ plamieńnika va Ukrainu, jon spytaŭ tam mieniu ŭ restaranie na ruskaj movie, jamu vybili voka. Daktary nie zachacieli jaho tam lačyć, bo jon nie ŭmieje havaryć pa-ŭkrainsku. U nas ža zmahary havorać pa-biełarusku horš za našych čynoŭnikaŭ. Ja b uvohule zabaraniŭ razmaŭlać na trasiancy», — adkazvaŭ vyklučna pa-rusku Baravik. Praŭda, chvaliŭsia, što vydatna vałodaje biełaruskaj.
«Što tyčycca ściaha [bieła-čyrvona-biełaha — «NN»], to my jaho chutka ŭ vas zabiarom. Ja ŭžo kazaŭ: čaho vy baiciesia hetaha ściaha? Heta ściah histaryčny, a heta dziaržaŭny. Jość rečy vyznačalnyja, a jość tyja, što pravakujuć», — kazaŭ Baravik.
Što tyčycca abraźlivych słovaŭ z boku kandydata, jakoha padtrymlivaje Baravik, to jon ich paraŭnaŭ z adnosinami ŭ siamji. «Ja mahu svajoj žoncy skazać, što ty mianie zaparyła, pa dupie chłopnuć — nu, lubimaja žančyna. I kali čałaviek stasujecca z kalektyvam, tady jon bolš ščyry, sumlenny. I tady ad jaho idzie słova žarhonnaje. Ale treba hladzieć nie na heta, a na toje, što jon karupcyi ŭ parłamiencie nie dapuskaje. Čynoŭnikam u Drazdach dla budaŭnictva damoŭ dajuć kredyty, i jany budujuć damy na 200 mietraŭ. A dom rasijskaha čynoŭnika — 4000 mietraŭ, dom achovy — 500, absłuhi — 500. Nie treba śpiekulavać».
Dziaŭčyna, jakaja pradstaviłasia Taćcianaj Andrejeŭnaj, nahadała Baraviku pra słavutuju pramovu Marcina Lutara Kinha «U mianie jość mara» ŭ suviazi z tym, što jon krytykavaŭ mary Cichanoŭskaj. Varta adznačyć, što nastaŭnicy i čynoŭnicy niezadavolena ŭlulukali, kali chtości zadavaŭ vostryja pytańni. Jany kryčali na hetych ludziej, kazali, kab tyja chutčej sieli.
Sami ž jany čytali pytańni, jakija byli zapisanyja na papierkach albo smartfonach. Zabyvalisia, padhladali. Cikava, kali b im tak adkazvali vučni na ŭrokach, što b im stavili? Na pytańnie pra raźmierkavańnie Baravik kazaŭ, što radavacca treba, kali dziaržava daje mahčymaść dla pieršaha pracaŭładkavańnia. Raskazvaŭ Baravik niešta pra sielskuju haspadarku, ale, zdajecca, navat jamu samomu nie było cikava, što jon kazaŭ na hetu temu.
«Ni na adno pytańnie adkaz my nie atrymajem», — uzdychali za majoj śpinaj nastaŭnicy. Praŭda, jany byli siarod tych, chto cykaŭ na «apazicyjanieraŭ».
Adna z nastaŭnic kazała pra «vialikuju ŭvahu da alternatyŭnych ŚMI, jak razabracca, jakomu ŚMI daviarać».
«Kandydaty kažuć pra niejki dostup da ŚMI? Jaki tabie dostup treba, kali ludzi da 35 hadoŭ užo nie hladziać televizar.
«Biełaruskaja niva» — samaje miarzotnaje vydańnie, brudnaje, pieradajcie im. «Naša Niva»? Nu «Naša Niva», vybačajcie. Što tam za hałoŭny redaktar? I ciapier piša «Baravik — telepiersanaž». Duračok, daviedajsia maju bijahrafiju choć. U mianie dźvie vyšejšyja adukacyi, aśpirantura. Dvaccać hadoŭ dośviedu kiraŭnika. Nadrukuj praŭdu, dvoješnik, čaho ty chłusiš. I Ministerstva infarmacyi słaba pracuje. Ja prychodžu da Ananič (byłaja ministarka infarmacyi, ciapier deputat — «NN»), kažu, davajcie vynosić papiaredžańni. Jana mnie: «Vadzim Alaksandravič, navošta abvastrać situacyju». Voś nie abvastrajem, tamu jany tak nachabničajuć».
Student aburaŭsia, što ludziej sadžajuć na sutki, kandydataŭ u SIZA, a sam Baravik nazyvaje Cichanoŭskuju «duračkaj». Davieranaja asoba na heta chamiŭ, što student nie ŭmieje farmavać svaje dumki. «Siadajcie. U armii słužyŭ? A čaho nie słužyŭ? Dźvie vyšejšyja adukacyi, a ničoha ŭciamnaha spytać nie možacie», — pa-chamsku adkazvaŭ jon.
«Ja prajaŭlaju niepavahu? A navošta zabivać tapkam prezidenta? A navošta malavać tvar prezidenta pad snajpierskuju mišeń? Navošta psavać majomaść? Voś my siudy išli, na śmiećcievym baku było napisana «3%». I dzivak adzin taki łysy [restaratar Prakopjeŭ — «NN»] kaža, kali ty nie možaš napisać na dźviarach KDB «3%», to namaluj na knopcy lifta. Miarzotnik, idzi namaluj na svaim aŭtamabili!», — kryčaŭ Baravik.
Davieranaja asoba naprykancy pałochała prysutnych tym, što kali budzie «majdančyk», to my zhubim našu «cudoŭnuju krainu», ale nastaŭnicy ŭžo hladzieli na hadzińniki. Kali tolki strełki pakazali 20:30, piedahohi stali zaklikać sustreču skončyć. Z pamiaškańnia jany vylatali kulaj, naŭrad ci hetaja impreza pryniesła im vialikaje zadavaleńnie. A voś tyja, chto pryjšoŭ zadać Baraviku alternatyŭnyja pytańni, jašče akružyli śpikiera ščylnym kołcam.
Kamientary