«Kali Šroder byŭ kancleram, Pucin razmaŭlaŭ ź im jak ź dzienščykom»
Siarhiej Puhačoŭ, bankir, niekali adzin z samych bahatych ludziej Rasii, daradca Barysa Jelcyna, adzin z kiraŭnikoŭ jaho pieradvybarčaha štaba. U jaho niebiezdakornaja reputacyja, ale jon viedaŭ Pucina blizka. U intervju «Fiejhin Live» Puhačoŭ raspavioŭ pra Pucina jak pra čałavieka, ź jakim jon ciesna kantaktavaŭ z 1996 pa 2012 hod. Detali, jakija stanoviacca viadomymi ciapier, dazvalajuć zrabić partret rasijskaha lidara bolš jarkim. Vybrali cikavaje.
«Biazvolny čałaviek, u jakoha niama nijakich idej»
Fiejhin spytaŭ u Puhačova, nakolki mocna, na jaho dumku, pieražyvaje Pucin z nahody takoha surjoznaha paražeńnia, jak ciapier.
Puhačoŭ kaža, što ciažka paraŭnoŭvać siońniašnija padziei naohuł z čym-niebudź. U asabistym ža žyćci Pucina, na dumku Puhačova, heta možna paraŭnać chiba z projhryšam Anatolem Sabčakom vybaraŭ na pasadu hubiernatara Sankt-Pieciarburha ŭ 1996 hodzie. Pucin tady kiravaŭ vybarčym štabam Sabčaka. U vyniku Pucin zastaŭsia biez pracy. I heta była nie adzinaja składanaść dla jaho.
«Suprać Pucina byli pačatyja dźvie kryminalnyja spravy, jaho vyhnali na vulicu, u jaho zhareła lecišča, Sabčak emihravaŭ u Francyju», — uspaminaje Puhačoŭ.
Jon raspaviadaje, što, kali sustreŭ Pucina ŭ Maskvie, toj byŭ absalutna spakojnym. Ale heta nie byŭ upeŭnieny spakoj, heta byŭ taki fatalistyčny spakoj: jak budzie — tak budzie.
«Vy ž viedajecie hetuju historyju, što jon u taksi chacieŭ uładkavacca. Heta praŭda. Ja ž mieŭ vielmi blizkija znosiny ź jaho siamjoj. Heta było žyćcio ludziej, jakich vykinuła z žyćcia. Ale asabliva jany nie pieražyvali. Jon ža ŭ niejkim sensie navat [potym] pyžyŭsia: ja ź nizoŭ, my ŭ kamunalnaj kvatery ŭsio žyćcio pražyli, a vy tut raskašujecie i hetak dalej. Razumiejecie, heta asablivy skład charaktaru. Heta taki słaby, biazvolny čałaviek, u jakoha niama nijakich idej», — kaža Puhačoŭ.
Puhačoŭ ličyć, što naŭrad ci Pucin ciapier u takoj rospačy, što «prosta hatovy zastrelicca».
«Heta taki łuzier, jaki łuzier absalutna. Jon apryjory byŭ hatovy [da projhryšaŭ]. Nie da taho, što jon vajnu prajhraje, a da taho, što ŭ jaho ŭsio žyćcio voś takija rečy adbyvajucca. Kadravaja palityka, ekanomika, padzieńnie ŭzroŭniu žyćcia, što ni krani — usiudy takaja situacyja. Tamu jon stavicca da hetaha narmalna», — miarkuje Puhačoŭ.
Bankir ličyć, što za 20 ź niečym hadoŭ mifatvorčaść vakoł Pucina syhrała zły žart nie tolki z samim prezidentam Rasii i jaho najbližejšym asiarodździem, ale i z usimi 140 miljonami čałaviek. I navat šmat chto, u tym liku z zachodnich lidaraŭ, «trapiŭ u hetuju pastku».
«Liślivaściu ad Pucina možna atrymać što chočacie»
Puhačoŭ nazyvaje słabaść Pucina, pra jakuju mała chto viedaje.«Pucin lubić prostyja rečy: kab asabliva nichto nie čapaŭ, kamfort i žudasnuju liślivaść. Zusim patałahičnuju, jakuju ja nie sustrakaŭ u svaim žyćci.
Liślivaściu ad Pucina možna atrymać što chočacie. Kali Šajhu pryjdzie i skaža, što Žukaŭ u paraŭnańni z Pucinym adpačyvaje, to paśla hetaha moža sabie jašče zorku Hieroja paviesić, prosta ŭ momant, kali, umoŭna kažučy, Chierson pakidajuć.
Na maich vačach heta adbyvałasia sotni razoŭ. Ludzi prychodzili, kazali, što my voś tolki chacieli b spytać, što vy dumajecie z nahody, nie viedaju, architektury, mastactva, karablebudavańnia i inšaha, i ŭ toj ža momant dastać arkušyk papiery i skazać: «Uładzimir Uładzimiravič, kali łaska, tut voś domik my chočam pryvatyzavać». Jon adkazvaje: «Dy nie pytańnie, kali łaska».
Jak Siečyn staŭ hienierałam na dzień naradžeńnia
«Pucin — złapomny čałaviek, — ličyć Puhačoŭ. — Usia hieapalityka ŭ Pucina — heta pytańnie asabistych adnosin. Navat ukrainskaja historyja — heta nie pryrastańnie ziemlami i hetak dalej. Heta jašče 2004 hod, kali, pamiatajecie, try telehramy vinšavańniaŭ Janukoviču było. Heta ž charaktar, čałaviek voś taki, i jon uparta praciahvaje pomścić za asabistuju abrazu».
Puhačoŭ raspaviadaje adnu dziŭnuju historyju, jakaja adbyłasia, kali Pucin ź Siečynym pierajechali ŭ Maskvu.
«Jon paprasiŭ mianie dać Siečynu kvateru. Heta było vielmi składana, tamu što Siečyn pracavaŭ tolki małodšym ekanamistam u Kiraŭnictvie spraŭ prezidenta. Ale ja paprasiŭ [kiraŭnika spraŭ prezidenta Paŭła] Baradzina. I potym užo Siečyn, budučy namieśnikam kiraŭnika administracyi, mnie kaža: «Siarhiej Viktaravič, a vy pamiatajecie tuju kvateru?» Ja dumaju: jon choča padziakavać, a jon adkazvaje: «U mianie tam katastrofa, ja hetuju kvateru naohuł začyniŭ i tudy nie pryjazdžaju, žyvu ŭ słužbovaj».
Akazałasia, Pucin pryjechaŭ, spytaŭ, kolki mietraŭ kvatera. Voś stolki. «Heta atrymlivajecca bolš, čym u mianie». I jon prosta razvaročvajecca, sadzicca ŭ mašynu, ni dobry dzień, ni da pabačeńnia, i dva miesiacy nivodnaha słova. A ŭ zaviaršeńnie hetaha Pucin zaprašaje Siečyna i kaža: «Ja voś tut pahladzieŭ, padumaŭ, ja prapanuju vam uziać adpačynak, i z adpačynku nie viartajciesia».
Puhačoŭ nie raspaviadaje, jak vyrašyłasia situacyja, ale, vidavočna, što dobra. A krychu paźniej ź Siečynym i Pucinym zdaryłasia inšaja cikavaja historyja, jakuju my viedajem tolki sa słoŭ Puhačova.
Siečyn na svoj dzień naradžeńnia paprasiŭ Puhačova: «Siarhiej Viktaravič, možacie paprasić, kab mnie hienierała prysvoiŭ [Pucin]?» Ja kažu: «A ty chto pa zvańni?» Jon kaža: «Ja zvolniŭsia staršym lejtenantam. Ale chacieŭ by stać hienierałam». Ja kažu: «Nu nie viedaju, niejak heta kruta».
A potym Pucin pytajecca: «Jak ty dumaješ, što Iharu padaryć?» — «Ja nie viedaju, u jaho žadańnie stać hienierałam, ale heta žart, viadoma». — «Nu čamu žart? Čamu nie?»
Ukaz padpisaŭ, i na dzień naradžeńnia ŭ 2000 hodzie Siečyn staŭ hienierał-majoram. A ciapier jon hienierał-pałkoŭnik zapasu. Słužyŭ dva hady ŭ Anhole pierakładčykam» («Vikipiedyja» kaža, što vajskovaje zvańnie Siečyna — lejtenant, adnak «Viedamaści» ŭ 2012 hodzie ŭzhadvali pra toje, što Siečyn, vierahodna, atrymaŭ hienieralskaje zvańnie. — NN).
«Čamu ludzi zjazdžajuć, i čamu jany tam padajuć z voknaŭ?»
Puhačoŭ miarkuje, što ŭ asiarodździ Pucina razumiejuć, što vajna prajhranaja, i kožny dumaje, što jaho čakaje.
«Hety kartačny domik burycca. Jon razburajecca ŭnutry pucinskaj sistemy. Usie razumiejuć, što vajna prajhranaja. Siońnia ŭsie sprabujuć niejak vyratavacca. Sprabujuć niejkim čynam uchilicca, syści, zhubicca i hetak dalej. Ale pažadana z hrašyma i pažadana z kampramatam. Čamu ludzi zjazdžajuć, i čamu jany tam padajuć z voknaŭ, čamu heta adbyvajecca?
Heta ludzi, u jakich fłeški z usimi płaciažami za 20 hadoŭ. Ja nie viedaju, moža, tam na tryljon dalaraŭ — Hazpram, VTB, Śbierbank».
Puhačoŭ kaža, što Pucin abahačaŭsia asabista pieršyja 10 hadoŭ. A kali jachtami i pałacami nataliŭsia, vyrašyŭ, što nazyvajecca, kupić usich.
«Heta ŭnikalny na samaj spravie ŭ sučasnym śviecie ryčah u Pucina — prosta biaskoncaja kolkaść najaŭnych hrošaj u lubym vyhladzie — chočaš u afšory, chočaš u čamadanie, chočaš samalotam pryviaziom kudy zaŭhodna».
Puhačoŭ kaža, što vialikaja iluzija mierkavać, što demakratyčnyja krainy — «jany nie takija».
«Rasśledavańni dziesiacitonnyja napisanyja, jak i kaho tam karumpavali. I my heta bačym. I z ulikam vajny va Ukrainie my heta bačym jašče bolš jaskrava. Heta nadłom nie tolki pucinskaha atačeńnia, heta nadłom suśvietny. Prosta treba razumieć, što 20 hadoŭ uvieś śviet siłkavaŭsia adtul. Pahladzicie na Niamieččynu. Ja pamiataju Šrodera žyŭcom, umoŭna kažučy, na kuchni Pucina. Pucin ź im razmaŭlaŭ jak ź dzienščykom. Kali toj byŭ kancleram.
Heta toje, što ja bačyŭ, a kolki my nie bačyli i nie viedajem. I voś vajna va Ukrainie — heta łakmusavaja papierka, jakaja ŭsio nam pakaža, i my ŭbačym z časam, jak heta ŭsio budzie razhortvacca».
Puhačoŭ kaža, što ŭ kamandy Pucina šmat kampramatu jak adzin na adnaho, tak i na zachodnich lidaraŭ.
«Usio, što chvaluje ludziej z kamandy Pucina, — heta asabistaja budučynia. Kožny ź ich maje hihancki kampramat, prosta nie viedaje, jak jaho pradać. Heta kultura, jakuju prynios Pucin. Pry Jelcynie kampramat nichto adno na adnaho nie źbiraŭ.
Jak pavuki ŭ słoiku 20 hadoŭ, ale, paviercie, pra losy radzimy hetyja chłopcy nie dumali nikoli. Ja prosta ich viedaju. Jany chacieli prosta zarabić hrošaj i zvalić za miažu, voś i ŭsio», — kaža jon.
«Jon ža nie pačynaŭ vajnu. Jon prosta dałučaŭ jašče kavałak Kryma»
Puhačoŭ, jaki sam ź siamji vajskoŭcaŭ, raspaviadaje, što jašče z vaśmidziasiatych hadoŭ u armiejskim asiarodździ ličyli, što vajny nie budzie nikoli, što dastatkova mieć niejki zapas jadziernaj zbroi, i heta i jość abarona ad vajny.
U Pucina jak u śpiecsłužbista, pavodle Puhačova, była svaja vajna z vajskoŭcami.
«Pucin prosta pastaraŭsia raźnieści ŭ prach Ministerstva abarony i reštki vojska. U jaho atačeńni niama nivodnaha vajskoŭca, navat čałavieka, jaki b prosta ŭ vojsku słužyŭ, nu akramia Sierdziukova (jon terminovuju ŭ Małdavii słužyŭ)».
Daručeńnie Pucina Sierdziukovu pry pryznačeńni ministram abarony było takim: «Usio, što možna, budynki, zbudavańni, usio, što nam nie treba ŭžo, usio pradać. Tolki bolš dvuch pracentaŭ nie brać».
Sierdziukoŭ pierapytvaŭ u Puhačova: «Heta jon mianie tak praviaraje?» — «Nie, nie praviaraje, taki nakaz hałoŭnakamandujučaha».
«Pra Siarhieja Ivanova naohuł asobnaja historyja. Kali jon pryjšoŭ, apošnija invalidy z vojska prosta zvolnilisia. Heta asablivy piersanaž. Paśla Sierdziukova pryjšoŭ Šajhu, jaki byŭ terminova pryzvany ŭ armiju paśla taho, jak jon paśpiachova ŭładkavaŭsia hubiernataram. Dvoje admovilisia, karta tak lehła, što pryjšłosia jaho klikać. Dyrektar budaŭničaha cecha, u armii nie słužyŭ, heta taki pijar-mieniedžar. Ministr dla paradaŭ. Ja ŭpeŭnieny, što ŭ jaho nie toje što tam nie było idei pra niejkuju vajnu ci pra abaronazdolnaść, jon zaŭsiody maryŭ viarnucca ŭ Tyvu. I zajmaŭsia jon chadžeńniem pa Krasnaj płoščy», — raspaviadaje Puhačoŭ.
Čamu ž Pucin, viedajučy pra stan armii, advažyŭsia na vajnu?
«U Pucina karcina śvietu była vielmi prostaja: što budzie, jak u Krymie; Miedźviadčuka, Janukoviča i ŭsich astatnich — ich tudy [va Ukrainu] viarnuć, ich tam žudasna lubiać, tamu što tudy vydatkavali dziasiatki miljardaŭ dalaraŭ. Jon padmanuŭsia voś hetym. Jon byŭ upeŭnieny, što praz try dni pryjduć na pakłon z chlebam-sollu. Pra tanki — heta apošniaje, ab čym jon dumaŭ», — miarkuje Puhačoŭ.
«Jon ža nie pačynaŭ vajnu. Jon prosta dałučaŭ jašče adzin kavałak Kryma, jaki nazyvajecca čamuści Ukrainaj. Voś i ŭsio», — kaža Puhačoŭ.
«Navat jaho prychilniki zrazumieli, što žyć jak raniej užo nie atrymajecca». Biełarusy raskazali pra atmaśfieru ŭ krainie napiaredadni vybaraŭ8
Kamientary