Visiać pa piać hadoŭ. Čamu ŭ «Majaku Minska» stolki niepradadzienych kvater z terasami
Bulvar Pikasa — toj, što źjaŭlajecca sercam «Majaka Minska», — kančatkova aformiŭsia ŭ 2019 hodzie. Onliner raniej źviarnuŭ uvahu na niezvyčajnyja varyjanty žylla: na druhich pavierchach hmachaŭ zabudoŭščyk raźmiaściŭ kvatery z ułasnymi adkrytymi terasami. Terasy byli da taho adkrytymi, što navat z najbližejšymi susiedziami nie atrymlivałasia niejak raźjadnacca: «miažoj» vystupali tolki vazony vyšynioj dzieści da kalena. Ab pryvatnaści i kazać nie prychodzicca.
Tady taki varyjant teras padaŭsia dziŭnym. Ale mała što, moža, ludzi aceniać — usio ž aryhinalnyja prapanovy biełaruskija zabudoŭščyki vykočvajuć vielmi redka. Siońnia, amal praź piać hadoŭ paśla taho, jak była zdadziena asnoŭnaja častka damoŭ bulvara, žurnalisty zazirnuli na sajt zabudoŭščyka, kab daviedacca, ci ŭsie kvatery znajšli svaich haspadaroŭ. I voś što vyśvietlili.
Na bulvary Pikasa ŭ svabodnym prodažy jość adrazu 31 kvatera (całkam raskuplenyja akazalisia damy «Ajvazoŭski» i «Paja Jovanavič», u astatnich vaśmi jość varyjanty). Pry hetym 23 ź ich raźmieščany na druhim paviersie, bolšaja častka kvater — z terasami absalutna roznaj vieličyni. Bolš za toje, u kampaktnym «Karavadža» volny ŭvieś «terasny pavierch» — adrazu čatyry kvatery (terasy tut vielmi prastornyja, vychodziać na dźvie, a to i na try baki).
Što da cany, to za mietr u niezvyčajnaj kvatery prosiać u siarednim 1600 jeŭra. Dla hatovaha doma, dy ŭ centry Minska, kala mietro, praśpiekta i bujnoha handlovaha centra nie toje kab zalimitava. A jašče ž možna i patarhavacca. Čamu ž «visiać» varyjanty? Spytali pra heta niezaležnaha ekśpierta pa žyłoj nieruchomaj majomaści, aŭtarku telehram-kanała «Litoŭskaja pra žyllo» Natallu Litoŭskuju.
— Terasa — heta vielmi vydatnaja reč. Kali havorka idzie pra małapaviarchovuju zabudovu. U «Majaku Minska» ž my bačym dziesiaci-, dvaccacipaviarchovyja hmachi, jakija navisajuć nad kvaterami z terasami. Bolš za toje, nad hetymi terasami niama nijakich kazyrkoŭ, i ich navat niemahčyma zrabić samastojna, kab nie parušyć architekturnaje abličča budynka i ŭsiaho bulvara. Heta značyć, pytańnie biaśpieki nie vyrašana.
Usie ž razumiejuć, što častka kvater u novabudoŭlach kuplajecca jak inviestycyja — pad zdaču (doŭhaterminovuju abo pasutačnuju). Heta značyć, u ciabie nad hałavoj mohuć rehularna mianiacca viasiołyja kampanii, jakija napeŭna buduć z voknaŭ vykidvać jak minimum niedakurki, a jak maksimum — butelki.
Nichto nie žadaje kuplać terasu, kab potym jaje rehularna prybirać ad čužych niedakurkaŭ. Abo kab jamu na hałavu prylacieła niešta ciažkaje. Ja dumaju, što prablema tolki ŭ kanstrukcyi. Kali b pieršapačatkova zabudoŭščyk praduhledzieŭ hety momant (zrabiŭ padstrešak, kazyrok), to ŭsie kvatery ŭžo daŭno znajšli b svaich haspadaroŭ. My ž bačym, što ŭ toj ža «Novaj Baravoj», dzie zabudova nižejšaja, terasy karystajucca vialikim popytam. Košt u «Minsk Śviecie» nie taki vysoki, kab adpudzić: krychu pierapłaci — i možna vychvalacca, što ŭ ciabie žyllo ŭ horadzie z terasaj», — razvažaje Natalla Litoŭskaja.
Kamientary