Cyrulnica z-pad Bresta stvaryła cudoŭny vobraz klijentcy. Jaje abvinavacili ŭ spryjańni ŁHBT
Videa sa stylovym pieraŭvasableńniem užo nabrała bolš za 4 miljony prahladaŭ i tysiačy kamientaryjaŭ. Mierkavańni padzialilisia.
Julija Haradničuk pracuje cyrulnicaj u sacyjalnym pansijanacie «Suzorje» dla pažyłych ludziej i invalidaŭ u pasiołku Damačava Bresckaha rajona, na samaj miažy z Polščaj. Jana adznačaje, što bolšaść jaje klijentaŭ z «asablivaściami» i ceniać u pieršuju čarhu zručnaść, zabyvajučy na toje, jak važna padabacca sabie. Cyrulnica vyrašyła vypravić heta i raskryć pryhažość svaich klijentak.
U pačatku videa bačna, što klijentka Śviatłana, hałoŭnaja zorka ŭ instahramie cyrulnicy, dajšła da kresła ź ciažkaściami.
Julija nie abmiežavałasia vałasami, zrabiła svajoj madeli makijaž, pieraapranuła ŭ błuzu ŭ bieły harošak i dadała trochi bižuteryi. U novym vobrazie, stvoranym pad halivudskija 60-ja, Śviatłana litaralna raśćviła, a vočy zaźziali blaskam, jakoha raniej nie było.
Praŭda, nie ŭsim spadabałasia heta stylovaje pieraŭtvareńnie ŭ kreśle cyrulnicy. Dziaŭčyna maje andrahinnyja rysy, a tamu mnohija nie adrazu zrazumieli, što pierad imi dziaŭčyna, a nie chłopiec. Niechta navat začapiŭsia za heta i davodziŭ, što ŭ kreśle transhiendar, pisaŭ niedarečnyja i abraźlivyja kamientary ŭ bok Śviatłany. A cyrulnicu abvinavačvali ŭ tym, što jana byccam by pafarbavała chłopca ŭ dziaŭčynu.
Ale kudy bolš było tych, kaho novy vobraz Śviatłany pryvioŭ u zachapleńnie. Mnohija paraŭnoŭvali jaje z pryncesaj Dzijanaj. Kamientatary pradkazvali joj karjeru madeli, kali b žyćcio dziaŭčyny skłałasia inakš. U śviecie mody taki typ andrahinnaj źniešnaści vielmi zapatrabavany.
Siońnia ciažka siarod tysiač kamientaŭ zachapleńnia adšukać abraźlivyja, jany vydaleny sistemaj abo aŭtarkaj, ale zastalisia abureńni inšych karystalnikaŭ takimi złymi i brydkimi słovami: «U šoku ad bab. «Etaaa mužyyyk???» Ź jakoha kałhasu vy pavyłazili?»
Śviatłana paśla napisała Julii, što raniej jana sapraŭdy chadziła pacanionkam: kiepka, navušniki i hetak dalej. I nikoli nie ŭsprymała siabie jak dziaŭčynu, nie lubiła siabie.
«Ale paśla taho, što ty sa mnoj zrabiła, usio źmianiłasia. Ja zrazumieła, što mahu być inšaj i padabacca sabie, prytym ščyra!» — nie chavała svaich emocyj klijentka.
Śviatłana znoŭ viarnułasia ŭ kresła Julii. Hetym razam cyrulnica ŭličyła krytyku ad kamientataraŭ, stvaryŭšy miły paŭsiadzionny vobraz bieź jarkich vusnaŭ, błuzy ŭ harošak i kučaraŭ.
Ale jana nie stała adzinaj nasielnicaj pansijanata, dla jakoj Julija stvaryła novy vobraz. U jaje kreśle pieraŭvasableńnie źviedali taksama starejšyja Taćciany, pamaładzieŭšy adrazu na dziasiatak hadoŭ.
Novaja stryžka, jakuju zrabili nie na adčapisia, jak časta byvaje ŭ sacyjalnych ustanovach, trochi kaśmietyki, bižuteryi i lohkija błuzy zamiest biasformiennych śvitaraŭ pieratvarali miascovych žančyn u sapraŭdnych łedzi.
U kamientarach pad hetymi videa ludzi pišuć, što vielmi rady za žančyn, jakija narešcie znajšli siabie, i płačuć paśla kožnaha videa ad Julii, jakaja niasie pryhažość i dabryniu ŭ internecie.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆMinčanka pieraviała hadałcy-tarołahu ŭ tyktoku bolš za 70 tysiač rubloŭ za źniaćcie surokaŭ i inšyja abrady
Rasijski tyktokier Azamat Ajtalijeŭ viarnuŭsia ŭ Minsk razdražniać biełarusaŭ: tančyć u vyšyvancy, šukaje žonku
Brytanski błohier, jaki zmahaŭsia za biełaruski DNŽ i chadziŭ da Kubrakova, usio ž vyjechaŭ ź Biełarusi. Vypuścili nie ź pieršaj sproby
Adnaho z paciarpiełych arandataraŭ HC «Biełaruś» u Viciebsku na hetym tydni kidali na paru sutak u izalatar
Chakieist Baskaŭ, vajenkam Kryvanosaŭ, miedyk Rumo. Łukašenka nazvaŭ svaich davieranych asobaŭ3
Kamientary