«Ja raju Prakopjevu i Usavu pryjści, uziać jaki-niebudź napramak i pakazać kłas» — Viačorka adkazaŭ na krytyku
Daradca Śviatłany Cichanoŭskaj Franak Viačorka ŭ efiry «Jeŭraradyjo» vykazaŭsia adnosna pazicyi «nie złavać dzieda», acaniŭ rekamiendacyi Šrajbmana i raspavioŭ, ci ličyć nieabchodnym praviadzieńnie kadravych źmienaŭ u Ofisie.
«Nie złavać dzieda — heta stać na kaleni»
Adnosna stratehii «nie złavać dzieda» Franak Viačorka skazaŭ, što takaja pazicyja aznačaje
«stać na kaleni, pakajacca, pryznać viečnaje carstva fiurara, jakoha ŭsio złuje. Nie złavać — aznačaje ničoha nie rabić, nie nahadvać pra siabie».
Pa słovach Viačorki, Łukašenku złuje nie tolki Cichanoŭskaja, ale i «miedyja, pravaabaroncy, navat palitviaźni jak Pačobut, jakija siadziać i nie chočuć pisać prašeńnie ab pamiłavańni».
«To što my skažam im tady? Davajcie zdavajciesia, pišycie i pierahortvajem hetuju staronku?» — zadajecca pytańniem palityk i vykazvaje ŭpeŭnienaść, što tyja biełarusy, jakija vychodzili ŭ 2020-m hodzie, i tyja, chto na praciahu troch dziesiacihodździaŭ zmahajucca z režymam, nie zrazumiejuć hetaha.
«Kali niechta nie choča złavać, to jany i nie złujuć. Ale ludzi, jakija chočuć pieramien, jakija nie chočuć z hetym mirycca chacia b dla svajho ŭłasnaha sumleńnia, jany buduć rabić usio dla hetych pieramienaŭ.
Spadziavacca, što my pierastaniem niešta rabić, situacyja niejkim mahičnym čynam stanie lepšaj, ludziej pavyzvalajuć, dzied padabreje, usich zaprosiać na piačeńki i čaj z malinavym vareńniem… — takoha nie budzie. Jon razzłavaŭ nie tolki biełarusaŭ, ale i ŭvieś demakratyčny śviet. Navat kali my złavać nie budziem, heta nijakim čynam nie aznačaje, što ź jaho zdymuć sankcyi zachodnija dziaržavy».
Jak patłumačyŭ Viačorka, nie isnuje adnaho kroku, jaki moh by pavalić režym.
«My pracujem u stratehii «tysiačy parezaŭ» — tam udaryli, tam ukałoli, tam jon pazbaviŭsia dypłamatyčnaj prysutnaści, tam jaho abviaścili złačyncam, zaviali kryminalnuju spravu. Heta ŭsio jaho delihitymizuje, sankcyi pazbaŭlajuć dadatkovych resursaŭ.
Jak by jon ni kryčaŭ, što sankcyi nie pracujuć, — jany pracujuć. My bačym, što pradpryjemstvy zakredytavanyja. Jahonyja ambasadary pa zamiežnych stalicach snujuć, kab dazvolili kalij ekspartavać. Čym bolš budzie hetych udaraŭ, tym słabiejšy budzie Łukašenka, i ŭ tym liku Pucin. Mienš šansaŭ budzie ŭ ich praciahvać vajnu suprać Ukrainy».
Piać tezisaŭ Šrajbmana
Franak Viačorka adznačyŭ, što Šrajbman stanovicca palitykam i vystupaje nie tolki z ekśpiertnymi, ale i z palityčnymi zajavami. U apošnich jość peŭnaja dola papulizmu. Heta ŭjaŭleńnie pra Zachad jak niejkuju adzinku. Nasamreč heta vielmi roznyja krainy, jakija nielha, jak vykazaŭsia Viačorka, «pad adzin hrebień zahnać».
Na pohlad palityka, u tezisach Šrajbmana jość dobryja prapanovy. Jany tyčacca pazityŭnych miesiedžaŭ dla biełarusaŭ.
«Zaraz vielmi mocny pierakos u cisk, i vielmi mała robicca dla stvareńnia pazityŭnaha vobrazu i adčuvańnia budučyni, kali Biełaruś stanie častkaj jeŭrapiejskaj jeŭraatłantyčnaj supolnaści», — zaŭvažaje palityk.
Viačorka adznačyŭ, što absalutna zhodny z tezisam pra stvareńnie mahčymaściej dla mabilnaści nasielnictva. Heta acenić kožny biełarus, niezaležna ad taho, ci jon za miažoju, ci znachodzicca ŭnutry krainy. Heta značna palepšyć usprymańnie ludźmi Zachadu.
U toj ža čas, palityk nie zhodny z tezisam pra toje, što nie treba budavać struktury ŭ vyhnańni. «Jano nie vytrymlivaje krytyki. Kali ŭ nas nie budzie strukturaŭ, svajho subjekta, instytutaŭ, nie budzie ŭmoŭnaj Cichanoŭskaj, u nas nie budzie kamu havaryć ad imia biełarusaŭ. Tady ŭvieś efir budzie zabity Łukašenkam.
Viačorka patłumačyŭ, što stratehija, jakuju jany prapanujuć Zachadu, budujecca na piaci asnoŭnych słupach — padtrymka supracivu ŭsich hrup hramadzianskaj supolnaści; padspravazdačnaść (pakarać vinavatych, izalavać Łukašenku, pryznać jaho terarystam); cisk (palityčnaja i ekanamičnaja izalacyja); abiacańnie na budučyniu, kab biełarusy viedali, za što zmahajucca; pryznańnie taho, što Biełaruś znachodzicca pad paŭzučaj akupacyjaj.
Novym trekam u stratehii źjaŭlajecca abarona niezaležnaści. Pa acency Viačorki, u hetym napramku Zachad nie moža zrabić šmat praktyčnych krokaŭ:
«Ale navat heta kamunikacyja, što Biełaruś — samastojnaja, niezaležnaja, usie rasijskija vojski pavinny być vyviedzieny z krainy, jana pavinna zachoŭvacca. … Na žal, jana hublajecca za ŭdziełam Łukašenki ŭ vajnie i za represijami ŭnutry krainy», — padkreślivaje palityk.
Ab pierafarmatavańni demakratyčnych siłaŭ
Adkazvajučy na krytyku, vykazanuju Prakopjevym i Usavym ab nieabchodnaści praviadzieńnia kadravych źmien, Viačorka adznačyŭ, što rašeńnie zastajecca za Cichanoŭskaj.
Jon pahadziŭsia, što isnuje kadravaja prablema:
«Pazvalniać možna ŭsich. Heta lubimaja zabava dla kanapnych ekśpiertaŭ. Ale pytańnie, kim zamianić».
Zajavy ab praviadzieńni kadravych źmien palityk nazvaŭ papulisckimi, jakija nie majuć pad saboju padstavaŭ. Jon adznačyŭ, što demakratyčnym strukturam nie chapaje dapamohi idejami, rukami, niejkimi kantaktami.
«Pakul jość tolki šmat-šmat paradaŭ ad ekśpiertaŭ, jak treba žyć, pracavać. Ale nie chapaje takich, chto ŭmieje ručkami rabić pracu. Ja by paraiŭ Usavu i Prakopjevu nie prosta raić, kaho treba zvolnić, a pryjści i pačać razam rabić, uziać adkaznaść za niejki napramak i pakazać kłas».
Čytajcie jašče:
Usaŭ raić Cichanoŭskaj: Kab stać lidaram, a nie maryjanietkaj, treba razahnać Viačorku i Krasulinu
Franak Viačorka prapanuje pradać svoj hadzińnik za $5 tysiač praz dabračynny aŭkcyjon
Viačorka raskazaŭ, što Ofis Cichanoŭskaj moža prapanavać biełarusam unutry krainy
Žycharcy Mahilova pahražajuć kryminałkaj za toje, što źniała ranišniuju čarhu ŭ rehistraturu3
Kamientary