«Санкцыі працуюць». У Вільні пракаментавалі пагрозы Літве з боку лукашэнкаўскага генерала
Пагрозы, якія днямі прагучалі на адрас Літвы з боку першага намесніка дзяржсакратара Савета бяспекі Беларусі Паўла Муравейкі, сведчаць пра тое, што «санкцыі працуюць», заявіў 29 кастрычніка ў каментары выданню «Позірк» дэпутат Еўрапейскага парламента ад Літвы і пастаянны дакладчык па Беларусі Пятрас Аўштравічус.
«[Гэта значыць, што] абмежаванні маюць уплыў на эканамічныя і фінансавыя вынікі дзяржаўнага бюджэту Беларусі. Гэта добра», — сказаў дэпутат.
Разам з тым, паводле яго, трэба разумець, што «Мінск сам сабой, можа быць, і не ўяўляе ваеннай пагрозы або рызыкі, але ён усё ж такі грае ў больш шырокім плане пад музыку з Крамля, з Масквы», а гэта значыць, што ўсе пагрозы «павінны аналізавацца, павінны прымацца пастановы».
«У Літве мы робім усё магчымае, умацоўваем сваю абараназдольнасць, — падкрэсліў еўрапарламентарый. — Галоўнае, што ёсць поўнае партнёрства з нашымі партнёрамі і з НАТА, і з Еўрасаюза, і гэта толькі пачатак.
Таму замахнуцца наогул на Захад, а Літва — частка Захаду — гэта вельмі рызыкоўна, нават для Аляксандра Рыгоравіча з яго генераламі і гэтак далей. Таму што адказ быў бы, я б сказаў, непрапарцыйна суровы для тых, хто паспрабаваў бы гэта зрабіць».
На думку Аўштравічуса, «ястрабы» ў Мінску і Маскве павінны ведаць, што адказ на правакацыі і стварэння напружання з заходняга боку будзе. «І гэта будзе не адказ Вільні ці Рыгі, гэта будзе адказ з Бруселя і Вашынгтона. Таму трэба добра падумаць, ці не страшна нават думаць пераступіць мяжу», — дадаў ён.
Першы намеснік дзяржсакратара Рады бяспекі Беларусі Павел Муравейка выступіў з ваяўнічымі заявамі на ідэалагічным семінары, арганізаваным Мінгарвыканкамам. Па словах Муравейкі, Беларусь мае ўсе падставы «прасекчы жыццёва важны калідор» праз Літву з дапамогай зброі, каб атрымаць доступ да транзіту тавараў.
Ці здасць Трамп Украіну Расіі? Чаму дэмакраты разгромленыя? Да чаго прывядзе кантроль рэспубліканцаў над выканаўчай і заканадаўчай уладай адначасова?8282
Каментары
Все мы всё понимаем.
Но, скажем, чисто гипотетически.
Если полыхнет сейчас ближний восток.
А за ним тихий океан.
Так ли уж будет заботить Брюссель и Вашингтон какой то там коридорчик в подмышке европы?