Pradajecca lehiendarnaja kaljannaja, zasnavanaja Ivanam Muraŭjovym
Kultavaja «Kaljannaja № 1» na Marksa, 33 u Minsku vystaŭlena na prodaž. Jaje zasnavalnik znachodzicca ŭ kałonii, a tyja, na kaho jon pakinuŭ biznes, vidać, nie spraŭlajucca. Adpaviednaja abviestka źjaviłasia na Realt.by.
«Miesca z šykoŭnaj 13-hadovaj historyjaj. Ustanova była pieršaj śpiecyjalizavanaj kaljannaj Minska i Biełarusi, adkryła minskaj publicy kulturu kureńnia kaljana. Va ŭstanovie asablivaja atmaśfiera, svaja aŭdytoryja i daŭnija prychilniki. Mnohija našy hości ŭžo vyraśli z tusovačnaha ŭzrostu, ale ŭsio roŭna ź ciepłynioj uspaminajuć naša miesca i pieryjadyčna zachodziać», — havorycca ŭ abjavie na biełaruskim sajcie nieruchomaj majomaści.
U apisańni i pa fota lohka paznajecca kultavaja «Kaljannaja № 1», zasnavanaja Ivanam Muraŭjovym.
Kaljannaja znachodzicca ŭ centry Minska — na vulicy K. Marksa, 33. Parkoŭka jość z abodvuch uvachodaŭ, čas pracy — da 4-ch ranicy.
Va ŭstanovy jość licenzii na prodaž ałkaholu i tytuniu, abstalavana kuchnia, sanvuzieł, vyciažka, majecca vialiki park kaljanaŭ, samabytny interjer. Dziaržarenda nievialikaja.
Za kaljannuju chočuć 96 tysiač rubloŭ.
Pryčyna prodažu nie ŭkazana, ale pra jaje možna zdahadacca.
Ivan Muraŭjoŭ — minski biznesmien, u minułym — žurnalist, jaki byŭ zatrymany ŭ žniŭni 2022-ha, a paźniej asudžany pavodle č. 3 art. 361-1 Kryminalnaha kodeksa (sadziejničańnie ekstremisckaj dziejnaści) za fotazdymki, zroblenyja nibyta dla adnaho z materyjałaŭ «Biełaruskaha rasśledavalnickaha centra».
Niadaŭna Muraŭjoŭ atrymaŭ dva z pałovaj hady kałonii.
Ivan u adnym intervju zhadvaŭ, što kaliści na miescy jaho kaljannaj było kafe pad nazvaj «Eldarada» i padčas vučoby va ŭniviersitecie paśla zaniatkaŭ jon z pryjacielami čaściakom naviedvaŭsia tudy. Pa jaho słovach, heta była tannaja čaračnaja.
«Tak stałasia, — kazaŭ Ivan, — što mienavita tut źjaviłasia i majo miesca siły i pryciahnieńnia, jakoje stała navat bolš, čym dom. Naohuł ja nikoli ŭ žyćci nie kuryŭ. Cyharet da hetaha času navat nie sprabavaŭ. Ale niejak siabry pryviali mianie ŭ kaljannuju. Jany vielmi doŭha ŭhavorvali mianie pasprabavać pakuryć kaljan.
Ja supraciŭlaŭsia, ale ŭsio ž pasprabavaŭ. Mnie spadabałasia. Nasamreč kaljan — vielmi krutaja štuka dla znosin. Kali razam z kimści kuryš, a heta zajmaje hadziny paŭtary, surazmoviec raskryvajecca, pryčym ty bačyš usie jaho baki. I na ćviarozuju hałavu heta vielmi cikava».
Kaljannaja zabrała ŭvieś Ivanaŭ čas, i jon prypyniŭ aktyŭnuju žurnalisckuju dziejnaść, ale časam viartaŭsia da jaje dla «ŭnutranaha drajvu», kab dać vyjście lišku enierhii. Napisańniem tekstaŭ, a taksama fota— i videazdymkami zajmaŭsia vyklučna dla dušy.
Jak raniej raspaviadaŭ nam siabra Muraŭjova, kaljannaja stała miescam, kudy prychodzili ludzi, jakija prahnuli hłytka svabody i raźniavoleńnia. Siarod ich byli biełaruskija piśmieńniki, rok-śpievaki, mastaki dy žurnalisty.
«Atmaśfiera tam była, jak u padobnych kaviarniach Vilni ci Varšavy. Ajcišniki, jakija jeździli tudy, pa viartańni zachodzili ŭ kaljannuju da Ivana i kazali, što ŭ joj adčuvajecca atmaśfiera zamiežža», — kazaŭ siabra.
Apošnim časam, pa našaj infarmacyi, kaljannaj pry padtrymcy siabroŭ zajmałasia žonka Ivana, pa prafiesii žurnalistka. Z STB paśla aryštu muža jaje zvolnili.
Čytajcie taksama: Niestandartny harderob, ban na tannuju harełku, Akreścina. Historyja Ivana Muraŭjova — ruchavika minskaj kaljannaj kultury
Dźmitryjeŭ raskazaŭ niemcam, čaho Łukašenka moža chacieć ad Jeŭropy3
Kamientary