Žyvie na haryščy, chodzić natoŭpam i ciažka dychaje. U Viciebsku znoŭ tvoracca dziŭnyja rečy VIDEA
Čytač Onliner.by dasłaŭ videa, na jakim možna razhladzieć, jak siarod šmatkvaternych damoŭ «niešta sprytna łazić pa drevach», zaskokvaje na navakolnyja damy i, pa słovach vidavočcy, «maje vielmi chrypłaje dychańnie».
Noč, vulica, lichtar, chtości chrypić. Ich šaściora abo bolš. — Pry mnie pieralezła z dreva na dreva bolš za šeść štuk, — paviedamlaje čytač. — Adno pa halincy zalezła na dach 3-paviarchovaha žyłoha doma, pahladzieła na mianie i pabiehła dalej pa dachu. Jość mierkavańnie, što žyvie na haryščy abo ŭ vientylacyi.
— Heta kamiennaja kunica, — apaznaŭ źviera zaołah Siarhiej Šokała.
Hety vid kunicy (inšaja nazva — bieładuška) źjaŭlajecca samym raspaŭsiudžanym u Jeŭropie. Ludziej baicca nie nadta, žyć moža i ŭ lesie, i ŭ kustach, i, jak bačym, u Viciebsku. Aktyŭnaja ŭ asnoŭnym u ciomny čas. Dla dapytlivych — heta vulica Hiercena, 21. Možna schadzić, pachrypieć choram u pryciemkach.
Miarkujučy pa ŭsim, małapaviarchovy rajon sa starymi damami i haryščami spadabaŭsia drapiežnikam: udostal hałuboŭ, jość adchody čałavieka, adkrytyja fortki dla maradziorstva, zručnyja prastory dla vyviadzieńnia patomkaŭ. Mahčyma, taki vyvadak i šastaje na videa: zvyčajna kunicy žyvuć paasobku.
Kamientary