Айцішнік за год не знайшоў працы ў Польшчы і едзе назад у Беларусь
Гісторыя рэлакейту «туды і назад».
Уладзіслаў скончыў БНТУ па спецыяльнасці «інжынер-механік». У ІТ трапіў 12 гадоў таму. Цяпер ён .NET-распрацоўшчык, піша Devby.io.
Ад восені 2022 жыве ў Польшчы. Месяц+ таму яго звольнілі з кампаніі, у якой ён прапрацаваў больш за год. Што праўда, праца яму не падабалася, таму ён цэлы год шукаў новую. Разаслаў пад сотню рэзюмэ, схадзіў на сумоўі і нават паспеў трохі папрацаваць «на баку». Але не склалася.
«Усе каналы вельмі дрэнна працуюць»
— У Польшчу я пераехаў у лістападзе 2022 года, уладкаваўся ў польскі офіс буйной аўтсорсінгавай кампаніі з беларускімі каранямі, у якой на той момант працаваў. Але неўзабаве давялося звольніцца, бо наш праект закрыўся.
Новую працу знайшоў хутка — уладкаваўся ў офіс яшчэ адной буйной кампаніі з беларускімі каранямі, прычым на вышэйшы аклад.
Усё было нядрэнна да красавіка 2023 года, калі мяне і іншых калег скарацілі. Я адразу ж знайшоў яшчэ адную працу — Software Engineer (аддалена). Што праўда, гэты варыянт быў так сабе — з тайм-трэкінгам і скрыншотамі экрана падчас працы.
Мяне ўзялі пасля нескладанага сумоўя, таму што не так шмат прэтэндэнтаў былі згодныя працаваць з трэкерам. А мне вельмі патрэбная была праца.
Вядома, уражанні ад працы не вельмі. Напрыклад, калі перастаеш друкаваць і рухаць мышшу на працягу 20 хвілін, трэкінг адключаецца і трэба ўручную тлумачыць, чаму не працаваў.
Скрыншоты экрана кожныя 5 хвілін выгружаюцца на сервер, каб менеджар мог паглядзець, чым ты займаўся.
Тлумачылася гэта неабходнасцю справаздачнасці перад заказчыкам, але па факце вылівалася ў прыдзіркі, чаму вось тут 20 хвілін не быў даступны за дзень. Нікому такога не параю. Таму адразу стаў шукаць сабе штосьці іншае.
У мяне былі звычайныя патрабаванні да працадаўцаў: плаціць грошы, не прымушаць працаваць у выходныя і, у прынцыпе, усё. Я не патрабаваў нейкіх асаблівых тэхналогій, нейкіх нерэальных бенефітаў. Галоўнае, рабіць сваю працу і атрымліваць за гэта грошы.
Шукаў вакансіі на сайтах працы ў Польшчы, у лінкедзіне, пісаў проста HR. Разаслаў сумарна каля 100 рэзюмэ — але ўсе каналы, як выявілася, вельмі дрэнна працуюць.
Магчымасць схадзіць на сумоўе я атрымаў дзякуючы рэфералкам. Мяне парэкамендавалі экс-калегі, якія сталі знаёмымі і сябрамі.
У адной кампаніі пасля сумоўя нават паспеў трохі папрацаваць. Але ў працэсе раптам выявілася, што пры апісанні вакансіі мяне падманулі.
Прапанавалі месца цімліда ва ўжо працуючым праекце. Але калі я туды прыйшоў, высветлілася, што праекта няма, а каманда пілуе дэмку. Плана ніякага няма, толькі хаос і менеджар, які бегае і раве і які на першым жа сазвоне ўсумніўся ў маім прафесіяналізме і сказаў, што «ў нас тут няма work/life balance і трэба вашаваць 24/7». Карацей, мы з ім не спрацаваліся.
Па другой рэфералцы я прайшоў 3 этапы сумоўя ў замежную кампанію на пазіцыю .NET-распрацоўшчыка. Вельмі хацеў атрымаць гэтую працу. Але ў выніку праваліўся на софт-скілах.
Не ведаю, што магло не задаволіць «псіхолага» з HR аддзела. Можа, я быў занадта актыўны і шмат жартаваў. Такое нармальна ўспрымаецца ў заходніх кампаніях, але тут менеджару, відаць, штосьці не спадабалася. У выніку мне адмовілі з фармулёўкай «вашыя каштоўнасці не супадаюць з прынятымі ў нашым калектыве».
Паводле слоў Уладзіслава, ён балюча ўспрыняў адмову. Акрамя таго, у маі гэтага года яго звольніла і «кампанія з трэкерам». «Так як у кампаніі я працаваў па B2B, за 2 тыдні папярэдзілі, што разрываюць адносіны і да пабачэння».
Што праўда, праз пару тыдняў кампанія, з якой Уладзіслава звольнілі, прапанавала яму прайсці групавое сумоўе — «калі шмат інтэрв’юераў і кандыдатаў, хто лепш адкажа, таго і кантракт».
Уладзіслаў спачатку пагадзіўся, але потым адмовіўся. «Толькі групавых сумоўяў мне не хапала».
«Індыйскія хлопцы збіраюць даныя і знікаюць»
У працэсе пошуку працы Уладзіслаў паспеў атрымаць досвед камунікацыі з польскімі, украінскімі і індыйскімі HR. Паводле яго слоў, гэтыя перамовы «можна вылучыць як асобны від мастацтва».
— Палякі перастаюць з табой размаўляць пасля таго, як даведваюцца, што ў цябе не Blue Card. Паняцця не маю, чаму так, але ў мяне не было магчымасці працаваць з Blue Card. Першапачаткова, калі я пераехаў у Польшчу, кампанія сказала мне аформіцца па B2B. Пазней я падаўся на ДНЖ па B2B (як ІП, на падставе вядзення гаспадарчай дзейнасці ў Польшчы. — Заўв.).
Другая прычына нежадання палякаў камунікаваць з патэнцыйным кандыдатам — узровень польскай. Я не знаю польскай на размоўным узроўні, вучыць не было неабходнасці, а для камунікацыі маіх цяперашніх ведаў хапае.
З украінцамі таксама не склалася. Адная ўкраінская кампанія прапанавала прайсці тэст на 40 хвілін з пытаннямі накшталт «знайдзіце 10 адрозненняў на малюнках» — для праверкі матэматычнага складу розуму або чагосьці ў такім духу. Яшчэ адная ўкраінская кампанія прапанавала зрабіць тэставае. Пасля таго, як я яго зрабіў, мне сказалі, што раз у мяне няма ДНЖ, то прабачце, але вы нам не пасуеце.
Індыйскія хлопцы тэлефануюць з Лондана, збіраюць пра цябе даныя і знікаюць, танцуючы ў промнях заходзячага сонца, каб ніколі табе больш не напісаць.
Go to Belarus
Цяпер Уладзіслаў разам з сям’ёй рыхтуецца да вяртання ў Беларусь, ва ўласную кватэру ў Мінску. У распрацоўшчыка ўжо ёсць адзін варыянт для працягу кар’еры — у расійскай кампаніі.
— Я прайшоў сумоўе. Яшчэ ў працэсе было відаць, што там не ладзяць адсеў, а глядзяць на адэкватнасць і здольнасць працаваць. Па ўмовах я магу працаваць аддалена, але толькі з Мінска.
Папрасіў у кампаніі адтэрміноўку да жніўня, каб закрыць усе справы ў Польшчы. Не ведаю, ці дачакаюцца мяне. Але ўсё роўна шукаць працу ў Беларусі выглядае больш перспектыўна, як мне здаецца.
Я стаміўся рассылаць бескарысныя рэзюмэ. Калі расійская кампанія мяне не дачакаецца, то працягну шукаць працу з Мінска, а не з Гдыні, аплачваючы арэнду кватэры (больш за $1100) і ZUS.
Уладзіслаў не змог спрагназаваць далейшыя жыццёвыя і прафесійныя перспектывы ў Беларусі, як і ўплыў досведу работы ў расійскай кампаніі на яго CV і кар’ерны трэк, асабліва яго заходнюю галіну (калі раптам яна зноў стане актуальнай).
— Калі шчыра, то мне без розніцы. Будзе гэта яксьці ўплываць, хай уплывае.
Ён сумняваецца, што ў найбліжэйшай будучыні яшчэ раз распачне спробу рэлакейту.
— Калі рэлакейт і адбудзецца, то гэта будзе нейкі экстраардынарны офер. Але так як я цвяроза ацэньваю свой узровень, то, хутчэй за ўсё, рэлакейту не будзе.
У ІТ я перайшоў у 25 гадоў, без профільнай адукацыі дайшоў да ўзроўню сеньёра. Я разумею, што з праграмістамі-алгарытмістамі цягацца мне складана. А кампаніям перавозіць звычайнага сеньёра, як я ўжо зразумеў, нявыгадна — іх на тым жа польскім рынку і так хапае.
Андрэй Дзмітрыеў з'ездзіў у Бундэстаг, каб давесці неабходнасць удзелу Лукашэнкі ў мірных перамовах11
Каментары