«My z vami nie pa čutkach viedajem, što takoje kultura ŭ našaj krainie». Što havaryłasia na pradstaŭleńni novaha ministra kultury

Pietryšenka ŭ svaim vystupleńni admysłova padkreślivaŭ, što novy ministr nie maje nijakaha čynoŭnickaha kiraŭničaha vopytu, pryjšoŭ jon, maŭlaŭ, «z asiarodździa». U biełaruskaj praktycy Pietryšenka nie moh takoha ŭspomnić. I choć z rasijskaj i ŭkrainskaj praktyki jon prykłady ministerskaj karjery ludziej «z asiarodździa» pryhadaŭ, pa ahulnaj tanalnaści vykazvańniaŭ adčuvałasia, što Čarniecki naŭrad ci toj čałaviek, jakoha na hetaj pasadzie chacieŭ by sam Pietryšenka. 

U Čarnieckaha, jak vice-ministr adznačyŭ, «šmat syhranych rolaŭ», ale ciapier u jaho takaja rola, jakaja najvažniejšaja i klučavaja, jakuju treba «pražyć, heta nie rola, jak treba sapraŭdy syhrać pa-sapraŭdnamu». Novy ministr musić realizavać pastaŭlenyja zadačy, kultura absalutna nie moža «na niejkim asobnym treku stajać», i «kudy ni pahladzi, my biez kultury nie možam realizoŭvać absalutna lubyja prajekty». Asabliva Pietryšenka śledam za Łukašenkam pažadaŭ Čarnieckamu padniać na viaršyni, jakich čakajuć hledačy, biełaruski kiniematohraf. 

Pavialičyć

U adkaz Rusłan Čarniecki adznačyŭ, što «my z vami nie pa čutkach viedajem, što takoje kultura ŭ našaj krainie».

Maŭlaŭ, da jaho praca była praviedzienaja nastolki kałasalnaja, što jon, šmat jeździačy pa rasijskich fiestyvalach, adno tolki tam i čuje chvałaśpievy: «Takich vodhukaŭ ja nidzie ni ad kaho nie čuŭ, nakont taho, što nas by jašče i ŭ prykład stavić».

«U nas jość čamu pavučycca. Ja šmat baču, šmat adhladaju, sa mnohimi kamunikuju. Nas vielmi lubiać, nas vielmi čakajuć, z nas biaruć prykład, jak ja ŭžo kazaŭ», — napoŭnicu tranślavaŭ aptymizm novy ministr.

Paśla čaho davoli niečakana prahučała nastupnaja fraza, ź jakoj vynikaje, što ŭsie papiarednija chvalebnyja słovy byli skazanyja avansam:

«Tamu ciapier my pavinny stać hetym prykładam. Voś takoje majo samaje hałoŭnaje pažadańnie, samy hałoŭny ściah, ci jak, da jakoha my budziem z vami imknucca».

Paśla Pietryšenka havaryŭ jašče pra toje, što rašeńnie nakiravać Čarnieckaha mienavita ŭ śfieru kultury pryniata «ŭ niaprosty čas». Ale i papiaredniki, maŭlaŭ, nie siadzieli skłaŭšy ruki:

«My pa ŭsich kirunkach, jakija znachodziacca, jakija jość u śfiery viadzieńnia ministerstva, aktyŭna, praduktyŭna, hruntoŭna adpracoŭvali. Zadzieł jość. Važna, kab hety naš łakamatyŭ mienavita kulturnaha składnika ruchaŭsia na tych paramietrach i na tych abarotach, jakija patrebnyja našamu hramadstvu, našaj krainie, našym ludziam».

Bolšuju častku času, pakul hučała heta tyrada, kamiera była nakiravanaja na ŭžo byłoha ministra kultury Anatola Markieviča, jaki, stojačy pobač ź Pietryšenkam i Čarnieckim, bieśpierapynna ŭchvalna kivaŭ na kožnaje skazanaje vice-premjeram słova. A toj urešcie skazaŭ paru dobrych słoŭ i pra piersanalna Markieviča:

«Anatol Miečysłavavič, tak, šmat było peŭnych sprečak, ale zaŭsiody my znachodzili raźviazku, zaŭsiody ruchalisia, napramak dziejnaści ŭsich tvorčych kalektyvaŭ, jany byli mienavita na čakany vielmi patrebny i važny kancavy vynik».

U cełym z apublikavanych videa składvajecca ŭražańnie, što Pietryšenka nie maje da novaha ministra asablivych santymientaŭ i pamiž imi isnuje peŭnaje napružańnie. 

• 0
• 0
• 5
• 2
• 0
• 0
• 1
• 0