Яўген Лівянт: У старэйшых класах неабходна даць права выбіраць прадметы для далейшага вывучэння
Школьная праграма беларускай сістэмы адукацыі вельмі насычаная і месцамі «нават залішняя». Такое меркаванне выказаў педагог, рэпетытар і сузаснавальнік адукацыйнага цэнтра «100 балаў» Яўген Лівянт, выступаючы ў эфіры выдання «Смартпрэс».
Паводле слоў педагога, каб гэтую праграму вывучыць за абмежаваную колькасць часу, вучням даводзіцца выконваць аб'ёмнае хатняе заданне. Калі параўнаць праграмы беларускіх школ і, да прыкладу, фінскіх, то высветліцца, што тамтэйшыя дзеці амаль не трацяць час на «дамашку».
Аднак на пытанне, ці трэба ўносіць у беларускую сістэму адукацыі нейкія элементы з сістэм іншых краін,
Лівянт адказаў, што цяпер не трэба прымаць рашэнні, якія тычацца ўсіх пагалоўна, — любая рэформа павінна быць прадуманая і пралічаная ў часе.
Пры гэтым педагог лічыць, што і падганяць усіх пад адзін капыл не варта:
«Прытрымліваюся думкі, што ў сістэме адукацыі павінна быць разнастайнасць, каб чалавек мог выбіраць, што ён будзе вывучаць і здаваць».
Лівянт лічыць, што самым галоўным у адукацыі павінны быць варыятыўнасць, сумленнасць і адпаведнасць здароваму сэнсу.
«У матываваных вучняў нельга адбіваць жаданне вучыцца, але і прымушаць вучыцца тых, каму гэта не цікава, не трэба», — падкрэсліў ён.
Педагог прытрымліваецца думкі, што ў старэйшых класах было б правільным дзяліць вучняў на класы па профілях.
«Апошнія два-тры гады школьнікам трэба даваць права выбіраць прадметы, як мінімум для таго, каб хаця б пазбегнуць хлусні ў ацэнках. Вось не хоча вучань вывучаць трыганаметрыю, якая ёсць у праграме, а сядзіць, мучыцца. І нельга паставіць яму па гэтым прадмеце нуль, таму настаўнікі проста нейкія ацэнкі малююць. У гэты ж час вучань, якому важныя трыганаметрыя і лагарыфмы, дэградуе, вымушаны вучыцца па базавай праграме», — прывёў прыклад педагог.
Пры гэтым, упэўнены ён, перш чым ісці якім-небудзь шляхам, трэба вывучыць і ацаніць школьныя праграмы і вопыт іншых краін, хаця б геаграфічна блізкіх да Беларусі. Для нагляднасці разыходжанняў у школьнай адукацыі розных краін ён прывёў даследаванне матэматычнага факультэта Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта.
«Выкладчыкі ўзялі дзяржаўныя экзамены Расіі, Беларусі, Украіны, Паўднёвай Карэі і Кітая, рашалі задачы ў прамым эфіры і параўноўвалі іх складанасць. Беларускі экзамен аказаўся самы просты, украінскі — больш складаны, расійскі — яшчэ больш складаны. А калі выкладчыкі разбіралі кітайскія і паўднёвакарэйскія экзамены па матэматыцы, заданні некаторых з іх я не тое што рашыць не мог, я не разумеў нават самі заданні», — завяршыў Лівянт.
Каментары