«Апалае лісце»: Акі Каўрысмякі зноў на вялікім экране, і гэтае вяртанне — падарунак для гледачоў
Пасля цяжкіх драм прыемна нарэшце пабачыць на экране нешта светлае і аптымістычнае. «Апалае лісце» — чарговая жамчужына ад майстра артхаўснага кіно, знятая ў яго непераймальным стылі, у якім суровасць і меланхолія суседнічаюць з думкай пра суцяшэнне, надзею і святло.
Рэжысёр Акі Каўрысмякі ўжо зняў свае найлепшыя фільмы і нават казаў, што сыходзіць «на пенсію», але леташняй вясной пасля пачатку вайны ва Украіне пачаў пісаць новы сцэнар. На прэс-канферэнцыі на сёлетнім Канскім кінафестылі ён сказаў, што захацеў захаваць сучасныя падзеі ў гісторыі Фінляндыі для будучых пакаленняў.
Фільм «Апалае лісце» зняты ва ўжо дзесяцігоддзямі выпрацаванай стылістыцы фінскага аўтара: непарушны, як быццам крыху адчужаны аповед, гумар з куленепрабівальнымі тварамі герояў, меланхалічныя сцэны і нароўні з гэтым нейкая асаблівая пяшчота і спачуванне героям — так званым маленькім людзям, якія здаюцца не надта патрэбнымі гэтаму свету, змагаюцца за кожную хвіліну свайго існавання, але пры гэтым не губляюць годнасці.
Дзеянне фільма разгортваецца ў 2024 годзе, і з усіх радыёпрыймачоў (героі Каўрысмякі слухаюць радыё, а не глядзяць ТБ) у фільме даносяцца звесткі пра вайну ва Украіне. Яны ствараюць напружаны фон сучаснага свету, калі адусюль зыходзіць пагроза. На жаль, перад гэтай пагрозай героі бяссільныя — ім бы выжыць нават у мірных умовах.
Анса (Альма Пёйсці) — супрацоўніца супермаркета, якую звальняюць пасля таго, як яна бярэ сабе пратэрмінаваныя прадукты (якія трэба было проста выкінуць у смецце). Жанчына адзінокая настолькі, што перад візітам госця ідзе купляць другую талерку.
Холапа (Юсі Ватанен) — дарэчы, гэта прозвішча, а імя героя не ведаюць нават іншыя персанажы — таксама губляе працу і месца ў працоўным інтэрнаце пасля таго, як яго ловяць за п'янствам на працы. «Я ў дэпрэсіі, таму што п'ю, і п'ю, таму што ў дэпрэсіі», як расказвае мужчына свайму калегу.
Анса і Холапа сустракаюцца ў лядашчым піўбары і вырашаюць разам пайсці на фільм Джыма Джармуша (даўняга сябра і партнёра Каўрысмякі). Яна запісвае свой нумар тэлефона на паперцы — і Холапа тут жа яго губляе. Гэта становіцца першым знакам таго, што на шляху да ўз’яднання пару чакае мноства перашкод. З іншага боку, нягледзячы на характэрную змрочнасць сюжэта і персанажаў, Каўрысмякі заўсёды быў кімсьці накшталт аптыміста, асабліва ў тым, што датычыць кахання.
Мы бачым тыповых герояў рэжысёра, персанажамі фільмаў якога звычайна становяцца ізгоі, няўдачнікі і ўцекачы, якія часта выглядаюць так, быццам з іх высмактана жыццё. «Апалае лісце» сам Акі Каўрысмякі назваў «страчанай часткай» яго трылогіі пра герояў-рабочых, знятай з 1986 па 1990 год (у яе ўваходзяць фільмы «Цені ў раі», «Арыэль» і «Дзяўчына з запалкавай фабрыкі»).
Пры гэтым, калі ў іншых стужках Каўрысмякі часта дамінавалі мінорныя ноты (акрамя хіба «Ценяў у раі»), «Апалае лісце» — фільм па-сапраўднаму цёплы і аптымістычны. Па словах рэжысёра, «зняўшы некалькі бессэнсоўных фільмаў пра гвалт», ён, «прыгнечаны ўсімі бяссэнсавымі і злачыннымі войнамі», напісаў аповед пра рэчы, дзякуючы якім у чалавецтва магла б быць будучыня: пра тугу па каханні, салідарнасці, надзеі і павазе да іншых людзей, па прыродзе і па ўсіх жывых ці мёртвых.
Фільм стаў фаварытам Канскага кінафестывалю адразу пасля прэм'еры 22 мая. Кінакрытыкі назвалі стужку кранальнай гісторыяй кахання і сапраўднай жамчужынай фестывалю. «Упершыню сёлета я пачуў апладысменты ад звычайна каменных асоб прэсы, якія наведваюць ранішнія перадпрэм'ерныя паказы», — адзначыў кінааглядальнік Піт Хэманд у артыкуле для выдання Deadline.
Канскі кінафестываль праходзіць з 16 па 27 мая, імёны пераможцаў стануць вядомыя 27 мая.
Чытайце яшчэ:
Харысан Форд атрымаў «Залатую пальмавую галіну». Гэта было вялікай нечаканасцю для славутага акцёра
«Вяртанне ў Сеул»: несентыментальная драма пра пошук бацькоў і ідэнтычнасці
Міжнародную Букераўскую прэмію — 2023 упершыню атрымаў балгарскі пісьменнік
Міністрам культуры прызначаны артыст Руслан Чарнецкі
Каментары