Kłopat baćkoŭ. Čamu nie varta ščaście dziaciej stavić sabie za metu

Viadoma, što sučasnyja baćki pryśviačajuć našmat bolš času vychavańniu dziaciej, čym baćki piaćdziasiat hadoŭ tamu: pavodle amierykanskaha daśledavańnia, čas, praviedzieny ź dziciom za čytańniem, majstravańniem ci chatnimi zadańniami ciaham tydnia, vyras z 1,5 hadziny da 4 hadzin.

Ale taksama viadoma, što sučasnyja dzieci pačuvajucca značna bolš niaščasnymi, čym ich papiaredniki.

Doktar Beki ličyć, što razhadka takoha paradoksu ŭ tym, na što my aryjentujemsia, vychoŭvajučy dziaciej.

Kali baćki intuityŭna robiać usio mahčymaje, kab dzicia było ščaślivaje tut i ciapier, dzicia sapraŭdy budzie ščaślivaje. Tut i ciapier, ale nienadoŭha. Pakul jano ciešycca atrymanamu płanšetu ci mulciku ŭ internecie.

A voś kali takoje dzicia sutykajecca z prablemaj ci niahodaj u žyćci, jano intuityŭna budzie sprabavać lubymi siłami pazbavicca hetaha niaznosnaha adčuvańnia niaščaścia jak maha chutčej.

Bo dzicia zaprahramavanaje vychavańniem: na niaščaście zaŭždy musić być niejki antydot.

Takoje dzicia z časam stanie dosyć tryvožnym, bo jano adkryje dla siabie strašny fakt: žyćcio — sucelny stres.

Jak ža z samaha dziacinstva zaprahramavać inšuju reakcyju dziciaci na niaščaście?

Beki pryvodzić dobry prykład ź viežaj, jakaja razvalvajecca.

Ujavicie, što dzicia, jakoje budavała viežu, raptam bačyć, što ŭsio marna: vieža padaje. Jano hublajecca i voś-voś raspłačacca. Što mohuć zrabić baćki?

Niekatoryja baćki tut ža kinucca suciašać dzicia, papraviŭšy kubiki i dabudavaŭšy viežu samastojna. Nasamreč jany nie tolki suciašajuć małoha ŭ hety momant, ale i zakładajuć fundamient jaho budučych pakut. Bo čamu jany vučać dzicia, papraŭlajučy kubiki zamiest jaho? Lubym sposabam uciakać ad śloz i rasčaravańnia.

Niekatoryja baćki razvažliva papiaredziać: što ž, biada, ale tak byvaje. Heta taksama nie idealny varyjant, pavodle doktara Beki, bo tak my vučym dziaciej nazapašvać mienavita hetuju niehatyŭnuju emocyju i zastavacca ź joj sam-nasam.

Idealny varyjant, ličyć doktar, skazać dziciaci, što vy nie budziecie papraŭlać viežu, ale pabudziecie pobač z małym. U takim vypadku dzicia atrymaje sihnał: aha, darosłyja nie čakajuć, što ja całkam «patušu» hetuju kryŭdu, ale jany tut, pobač, i ad hetaha kryŭda stanovicca troški mienš piakučaj.

Nie vykidać, a pryhłušać balučaje

Doktar Kienedzi raskazvaje, što toje samaje robić i z darosłymi pacyjentami. Naprykład, kali da jaje prychodziać ludzi z bulimijaj ci anareksijaj, jana tak ich i papiaredžvaje: kali vaš arhanizm vykidaje nazad usiu ježu, vam zdajecca, što vy ačyścilisia nie tolki ad ježy, ale i ad usich niepryjemnych pieražyvańniaŭ u svaim žyćci.

Dyk voś u svajoj sistemie lačeńnia jana nie prapanuje «vykidać» całkam niešta balučaje i niepryjemnaje sa svajho žyćcia. Jana prapanuje razam ź joj pryhłušyć hetaje pieražyvańnie: z 10 da 9, paśla z 9 da 8. I ŭžo paśla hetaha navučycca niejak žyć u hetym śviecie razam z tymi ŭspaminami i davać sabie rady.

A što z tryvožnaściu samich baćkoŭ?

Beki padkreślivaje, što, dapamahajučy dzieciam, dbajučy pra najlepšaje vychavańnie, baćkam varta dumać i pra dapamohu samim sabie.

Bo siońniašnija baćki majuć šmat tryvoh i mała ryčahoŭ paŭpłyvać na tyja tryvohi.

I najpierš na hałoŭnaje zło, jakoje pieraśleduje nas ciapier, — pustatu.

Doktar Kienedzi zaŭvažaje, što ŭ śviecie, dzie dla nas tak važna, jak nas aceniać inšyja, my pačynajem «vybudoŭvać» siabie nie znutry, a zvonku. I raniej ci paźniej sutykajemsia sa strašnaj źjavaj — pustatoj unutry. Kab takoha nie było, darosłym varta słuchać svaje adčuvańni i padbirać słovy, kab ich apisać.

I ŭ hetym baćkam, hetak ža jak i dzieciam, patrebnaja dapamoha, bo nam usim, i vialikim, i małym, važna adčuvać, što ŭ nas vierać, nas padtrymlivajuć i my nie pakinutyja sam-nasam sa svaimi niahodami.

Honar baćkoŭ za pośpiechi dziaciej. U čym tut pastka

Maładziečaniec pryvioz pad radzilniu pijanina, kab pavinšavać žonku z naradžeńniem dački VIDEA

• 1
• 0
• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 0