«Хацелі, каб гледачы адчулі тое, што адчуваюць сёння беларусы». Выціснуты з краіны спектакль «Былы сын» паставілі ў Кіеве і выклалі ў ютуб
Сучасны мастацкі тэатр не змог ажыццявіць пастаноўку «Былога сына» ў Мінску. У выніку спектакль паводле кнігі Сашы Філіпенкі ўвасобіўся адразу ў двух месцах. Прэм’ера на рэальнай сцэне адбылася 20 мая ў Кіеве. Мінскі ж варыянт спектакля перамясціўся ў ютуб — анлайн-прэм’ера адбудзецца сёння на канале СМТ. Такім чынам «Былы сын» існуе ў дзвюх версіях і сыграны двума рознымі акцёрскімі складамі.
Каманду Сучаснага мастацкага тэатра ў Мінску паступова выціснулі з усіх пляцовак, у пэўны момант ёй перасталі выдаваць гастрольныя пасведчанні, а ў студзені спектакль «#Гэтадэмакрэйшэн» быў адменены МНС за паўгадзіны да пачатку.
Рэпетыцыі «Былога сына», прэм’еру якога запланавалі на сакавік, у выніку адбываліся ў кватэры рэжысёра і мастацкага кіраўніка тэатра Уладзіміра Ушакова. Спектакль быў вымушана падладжаны пад анлайн-фармат, дзеля ж рэальнай пастаноўкі рэжысёр паехаў у Кіеў, дзе набраў новую каманду. У акцёрскі склад збольшага ўвайшлі беларусы, што па розных прычынах з’ехалі з краіны, — Аляксей Яравенка, Таня Мартынава, Яўген Казакевіч, Наста Шпакоўская і Павел Гарадніцкі.
«Усё атрымалася», — кажа Уладзімір Ушакоў. Прэм’ера адбылася на пляцоўцы «Сцэна 6» у Нацыянальным цэнтры Даўжэнкі і сабрала, наколькі гэта магчыма з абмежаваннямі праз кавід, аншлаг.
«Большасць публікі — беларусы. Для Украіны такі падыход да вырашэння пытання незразумелы — ім зразумелы Майдан, калі людзі выйшлі, стаялі да канца і перамаглі. Але некаторыя ўкраінцы падыходзілі пасля спектакля і казалі, што цяпер ведаюць, што ў нас адбываецца. А адна жанчына сказала: «Я разумею, што жыву ў свабоднай краіне». Увогуле шмат людзей выказвала падтрымку, многія плакалі. Фінальная пяшчотная, цёплая, меладраматычная сцэна, дзе галоўны герой Францыск на могілках размаўляе з бабуляй, моцна кранае людзей. Мы адчулі, што спектакль гледачам спадабаўся, і нарэшце выдыхнулі», — расказвае Уладзімір пасля прэм’еры.
Украінская версія «Былога сына» адрозніваецца ад беларускай. «Тут я па максімуму выказаў усё, што меў сказаць. Мы хацелі, каб гледачы адчулі тое, што адчуваюць сёння беларусы. На ўваходзе стаялі «сілавікі» з дубінкамі і абшуквалі гледачоў, у спектаклі ёсць сцэна, дзе галоўнага героя хапаюць і збіваюць, я ўвёў ролю ціхара, які ўсіх здымае на камеру і таксама перадае атмасферу гвалту. Мінскі спектакль існуе ў больш літаратурным варыянце, бо бяспека артыста — для мяне галоўнае».
Фінал кнігі ў спектаклі перайначаны ў пазітыўным кірунку: Францыск не з’язджае ў эміграцыю — канцоўкай становіцца глава рамана, у якой ён выходзіць на Плошчу. Да таго ж у пастаноўцы Уладзімір Ушакоў транслюе сваё бачанне будучыні Беларусі.
«У працы над спектаклем я нарэшце знайшоў для сябе адказ на гэта пытанне. Канешне, ён пазітыўны, мы ў любым разе пераможам, няўжо ўсе гэтыя ахвяры былі для таго, каб людзі працягвалі паміраць. Я не палітык, але нутром адчуваю, што калі мы ўжо вызначылі свой шлях, мы яго пройдзем і ўсё атрымаецца».
Паказы «Былога сына» працягнуцца на пляцоўцы ў Кіеве, да таго ж рэжысёр атрымаў прапановы аб гастролях у іншых гарадах і нават краінах. Прэм’ера мінскага «Былога сына» даступна на ютуб-канале цягам сутак.
-
У Гомельскім драматычным тэатры — кадравыя чысткі. Зноў праз «палітыку»
-
«Будзе смешна і балюча»: «Купалаўцы» прэзентуюць заўтра новы спектакль. У галоўных ролях — Манаеў, Белахвосцік, Гарцуева
-
«Рашэнне прыйшло звонку». Што адбываецца ў віцебскім тэатры, дзе ў спектаклі прагучала «Жыве Фландрыя!» і пачалася чарада звальненняў?
Каментары