Яму было 72 гады.
Пра смерць 20 красавіка вядомага доктара і тэлевядучага распавяла ў сацсетках яго дачка Кацярына.
«Ён пакінуў след у жыццях тысяч людзей. Дапамогай, парадай, удзелам. Ён не глядзеў на чын і ранг, ставіўся да кожнага звароту са спагадлівасцю і спачуваннем», — напісала яна.
Аляксандр Цярэшчанка быў не проста вядучым тэле— і радыёперадач пра здароўе — такіх, як «Будучыня сёння», «Доктарскія таямніцы», «Пра што не прынята казаць» і шэрагу іншых. Ён быў практыкуючым нейрахірургам, 25 гадоў працаваў у 9-й гарадской клінічнай бальніцы Мінска, піша КП у Беларусі.
«Так здарылася, што на маіх вачах загінулі мае родныя, — распавядаў доктар Цярэшчанка. — Я лічыў, што дактары, якія ў той момант займаліся выратаваннем, не кіравалі працэсам. Тады я зразумеў, што хачу стаць доктарам, каб навучыцца самому кіраваць працэсам жыцця і смерці.
У 1974 годзе ён скончыў медінстытут у Мінску, пасля чаго з'ехаў на два гады працаваць на Далёкі Усход. Затым вярнуўся ў Беларусь на кафедру ў інстытут. Паралельна з медыцынай займаўся журналістыкай, якой захапіўся яшчэ з 3-га курса.
Цікава, што свае першыя апавяданні доктар Цярэшчанка паказваў Уладзіміру Караткевічу і атрымаў адабрэнне знакамітага пісьменніка. Ён захоўваў аркуш з яго рэдакцыйнымі пазнакамі.
Цікава, што яго тэлеперадачы ніколі не будаваліся на хайпе і эфектных шоу дзеля прыцягнення гледачоў. Як ён казаў сам у інтэрв'ю, яго «Таямніцы» былі не гламурнай праграмай. У адрозненне ад той жа Алены Малышавай, пасля перадач якой некаторыя сюжэты разбіраюць на мемы. Ён пераканана рабіў навукова-пазнавальную праграму, бо медыцына досыць сур'ёзная навука, каб апускаць яе да ўзроўню прымітывізму.
У перадачы «Доктарскія таямніцы» ён ставіў задачу паказаць сувязь няправільнага ладу жыцця з хваробай і з тымі наступствамі, з якімі змагаюцца потым санітаркі, медсёстры, дактары. Ён катэгарычна не хацеў здымаць муляжы або лялек, якіх аперуюць хірургі — толькі рэальныя кадры аперацый. Калі казалі, што на экране гэта будзе выглядаць занадта жорстка, ён парыраваў:
— Жорстка тое, што потым праз цябе дактары — хірургі, анестэзіёлагі — пакутуюць і пакутуюць. Адна справа, калі чалавек кажа, што яму трэба выдаліць язву страўніка, а іншае, калі ён бачыць, што такое язва або той жа інфаркт — мёртвае сэрца. Пасля гэтага ён напэўна некалькі разоў падумае, ці хоча ён апынуцца на аперацыйным стале.
Цярэшчанка марыў выходзіць з такой перадачай штодня, у прайм-тайм. Не толькі пра хваробы, але і пра здароўе.
Таксама доктар нагадваў, што здароўе чалавека залежыць ад доктара толькі на 10%. Усё астатняе — генетыка, экалогія, харчаванне, здаровы лад жыцця. Доктар Цярэшчанка і сам стараўся весці здаровы лад жыцця. Але казаў пры гэтым, што хірургу гэта рабіць вельмі складана.
— Ніхто з дактароў не працуе на стаўку. Хірург звычайна працуе на паўтары-дзве стаўкі. А што гэта такое? Жывеш увесь час у клініцы. Сярэдняя працягласць жыцця ў хірургаў 49 гадоў. Гэта ж экстрэмальная прафесія. Калі дзяжурыш ноччу, каго толькі не прывозяць. Рэгулярныя стрэсы, недасыпанні, але ты павінен быць заўсёды ў тонусе, — распавядаў ён.
Інтарэсы доктара Цярэшчанкі распасціраліся значна шырэй, чым журналістыка і медыцына. Ён усё жыццё цікавіўся мастацтвам — яго заўсёды можна было сустрэць на адкрыцці новай мастацкай выставы ў Мінску. Таксама ён ганарыўся сяброўствам з мастакамі Мікалаем Селяшчуком, Сяргеем Цімохавым, Уладзімірам Зінкевічам, Валерыем Славуком, Уладзімірам Савічам і іншымі прыкметнымі творчымі фігурамі ў Беларусі.
На сустрэчы Снапкова з бізнэсам адзін з запрошаных заклікаў зняць відэазварот «Надо!» Як адрэагавалі астатнія?12
Каментары