Ёсць піражкі з тварагом і ёсць смятаннікі. А ёсць каладэнскія ватрушкі, якія паядноўваюць адно з другім. Арыгінальным рэцэптам дзеліцца Ірына Рубан, ураджэнка вёскі Калоднае Столінскага раёна.
У маім родным Калодным ні адно застолле не абыходзіцца без тварожных ватрушак. З ватрушкамі выдаюць замуж і жэняць, з ватрушкамі праводзяць у войска, з ватрушкамі памінаюць памерлых. Не забываюць пра іх на юбілеі або нават проста на велікодны сямейны стол.
Я называю толькі ўрачыстыя нагоды, бо з каладэнскімі ватрушкамі трэба крыху паваждацца — на будзённую вячэру іх гатаваць проста не хочацца. Хаця я сама раблю іх і тады, калі чакаю ў госці ўнучку. Яна іх любіць, бярэ ў горад з запасам, каб замарозіць. Адметнасць нашых ватрушак менавіта ў тым, што ім не страшныя ні зачарсцвенне, ні замарозка. Бо падаюцца на стол яны ў адмысловай смятаннай запраўцы, распаранымі і цёплымі.
Я дзялюся класічным рэцэптам, які засвоіла ад бабы і мамы, якім карыстаецца таксама мая цётка. Але можна і спрасціць сабе задачу — напрыклад, не рабіць рошчыну, а адразу замешваць дражджавое цеста і даць яму падысці ў халадзільніку 2—3 гадзіны. Рэкамендую разок прыгатаваць традыцыйна, а далей падстройваць рэцэпт пад сябе.
Інгрэдыенты для цеста:
- 2 шклянкі малака
- 50 грамаў дражджэй
- 6 шклянак мукі
- 7 сталовых лыжак цукру
- 100 грамаў алею
- 2 яйкі
- 0,5 чайнай лыжкі солі
- 1 грам ваніліну
Інгрэдыенты для начынкі:
- тварог — 500 грамаў
- цукар — 3—4 сталовыя лыжкі
- ванілін — на смак
- адно яйка
Інгрэдыенты для смятаннай запраўкі:
- смятана — 800 грамаў
- цукар — 4—5 сталовых лыжак
- мёд — 1 сталовая лыжка
Рыхтуем рошчыну
У глыбокі посуд трэба наліць цёплае (але не гарачае) малако. Пакласці туды разведзеныя ў цёплай вадзе да вадкага стану дрожджы, 2 лыжкі цукру і размяшаць. Затым дадаць 2 сталовыя лыжкі мукі і зноў добра размяшаць, каб не засталося камячкоў і каб добра растварыліся дрожджы. Накрываем рошчыну ручніком і ставім у цёплае месца на хвілін 30.
Тым часам разбіваем у другую міску 2 яйкі, дадаём астатні цукар, ванілін і ўзбіваем (можна міксерам) да павелічэння аб’ёму масы ў 2 разы і пераўтварэння яе ў белы колер.
Замешваем цеста
Праз 30 хвілін, калі падымецца рошчына, уліваем у яе ўзбітую яечную масу і ўсё перамешваем, пакуль цеста не стане аднастайным. Далей дадаём алей, паступова падмешваем прасеяную муку і замешваем у меру густое цеста. Перакладаем цеста на пасыпаны мукой стол і працягваем мясіць, пакуль яно не перастане быць ліпкім, а стане мяккай, гладкай і падатлівай масай. Гэта зойме хвілін з 15. Калі трэба, то ў працэсе замесу можна дадаць мукі, але без фанатызму, бо цеста не павінна быць занадта збітым. Ставім у цёплае месца на гадзіну. Цеста павінна падняцца прыблізна ў тры разы. Затым яго абмінаем і чакаем, каб яшчэ раз паднялося.
Гатуем начынку
Усе неабходныя інгрэдыенты складаем у адну міску — тварог, цукар, ванілін і яйка — і размешваем да аднастайнага стану.
Робім ватрушкі
Дастаём з міскі цеста, што мусіла другі раз падняцца, і робім невялікія шарыкі, затым кладзём іх на стол і прыплюшчваем. На цэнтр аладкі кладзём трошкі тварагу і фармуем ватрушку, загортваючы яе з усіх бакоў. Кладзём яе на бляху тым бокам, дзе загортвалі, а зверху робім кончыкам нажа невялікую дзірачку, каб да тварагу быў доступ паветра.
Бляху адпраўляем у духоўку, нагрэтую да 180 градусаў, і выпякаем 40—60 хвілін у залежнасці ад уласцівасцяў духоўкі.
Прапарваем ватрушкі
Калі ватрушкі астынуць, кладзём іх у рондаль і заліваем запраўкай са смятаны, цукру і лыжкі мёду. Пажадана, каб смятана была густая. Вазьміце столькі ватрушак, колькі плануеце паставіць на стол, бо есці іх трэба цёплымі. Накрываем крышкай і ставім у не надта гарачую духоўку, каб яны распарыліся.
Вядома, свежыя ватрушкі можна есці і без запраўкі. Але ўжо на наступны дзень яны становяцца цвёрдымі, а смятанны соус вяртае іх да жыцця яшчэ смачнейшымі, чым яны былі спачатку.
Калі трэба невялікая порцыя запраўленых ватрушак, то падагрэць іх можна і ў мікрахвалёўцы.
Смачна есці!
Каментары