«Свабода, страчаная дома, не знаходзіцца болей нідзе», — піша ў эмацыйным допісе ў сябе ў фэйсбуку вэб-дызайнер, публіцыст і паэт Стась Карпаў.
«У 13-м годзе я ўжо сустракаў дзень нараджэння ў Грузіі. Сёння — зноў тут, але ў мінулы раз я ведаў што праз тыдзень паеду дадому, і таму думаў у асноўным пра віно і чачу, а пра дом не думаў зусім. Гэтым разам я думаю толькі пра дом, бо як туды вярнуцца — невядома.
Пры канцы сакавіка мы выехалі з Беларусі, бо трэба было па працы. На 5-е жніўня ў нас былі білеты назад. Але чым бліжэй была гэтая дата, тым часцей сваякі прасілі застацца за мяжой. Пасля пачаліся чарговыя пасадкі тых, хто вярнуўся ў Беларусь, ну і білеты мы здалі.
Вось так.
Цяпер я сяджу ў Грузіі. Тут поўна сяброў і харошых знаёмых. Але дома няма. Гэта не мой дом. Гэта бясконцае жыццё ў здымнай кватэры — дзе і кватэра — здымная кватэра і краіна — здымная кватэра. У тым сэнсе, што якая б яна ні была цудоўная — яна не твая і ты ніколі не палюбіш яе ўсім сэрцам. Ніякай свабоды тут няма. Ні паху, ні гуку. Тут ёсць бяспека, але свабода — гэта тое, чым ты можаш карыстацца толькі на радзіме. Свабода, страчаная дома, не знаходзіцца болей нідзе.
Такая фігня, рабяты.
Тыя, хто скавыча, што ім у Грузіі невыносна без добрай каўбасы — зайздрошчу вам. Мне ў Грузіі нестае Беларусі ўсёй цалкам, натуральна, з каўбасой.
Я вярнуся дадому. Я гэта ведаю дакладна — бо жыццё за мяжой для мяне як жыццё пад вадой, а ў мяне ні хваста, ні жабраў.
Я вярнуся дадому, бо не магу і не хачу жыць нідзе болей. Мы ўсе ўбачымся, абдымемся і вып'ем што заўгодна, нават такое смярдзючае гаўно як «Налібокі».
А тым, хто застаецца я хачу сказаць: не слухайце нікога, хто вас папракае, хто вас дакарае, хто вучыць вас скрусе і апатыі. Ваша задача — выжыць і захавацца. Ваша задача — перанесці блізкіх праз гэтую шырокую смярдзючую раку гаўна. Займайцеся толькі гэтым. Толькі захаваннем сябе. У нас няма шансаў прайграць, але няма магчымасці выйграць так хутка, як мы заслугоўваем. Будзьце. Проста будзьце.
Жыве».
«Нават яго прыхільнікі зразумелі, што жыць як раней ужо не атрымаецца». Беларусы расказалі пра атмасферу ў краіне напярэдадні выбараў4
Каментары
ну зараз шмат у каго шмат плачу, стагнанняў, тугі, рэфлексіі і ўсяго такога... гэта зразумела.
што да Карпава, то... калі ён там збіраўся вяртацца? 5 жніўня? шчэ і месяца не прайшло. ягоная настальжы па Радзіме шчэ вельмі маладая. можна сказаць - толькі народжаная. з гадамі будзе мацярэць) боль прытупляцца... а потым можа і знікне зусім
бачыце - ён ужо «Налібокі» называе не інакш, як смярдзючае гаўно (дарэчы, калі што - ні разу не.., таму ні аспрэчыць, ні падцвердзіць не магу). ужо яму грузінская чача падабаецца больш