«У хірургічным корпусе адключылася падача кіслароду. Сталі паміраць людзі». Доктар расказаў пра трагедыю ў Віцебску
Tut.by пагаварыў з загадчыкам аддзялення анестэзіялогіі і рэанімацыі гарадской клінічнай бальніцы хуткай медыцынскай дапамогі (БХМД) горада Віцебска Уладзімірам Мартавым, з якім у пачатку красавіка разрываюць працоўныя адносіны праз тое, што ён непрыхавана казаў пра эпідэмію ў горадзе. Доктар расказаў пра тэхнагенную аварыю ў бальніцы, ад якой у студзені пацярпелі каранавірусныя хворыя, былі нават загінулыя.
Мінулай восенню БХМД стала галоўнай у Віцебску па прыёме і размеркаванні пацыентаў з каранавіруснай інфекцыяй. Пад кавід разгарнулі тры корпусы: тэрапеўтычны, хірургічны, акушэрскі.
— І нагрузка на кіслародную сістэму стала проста вар'яцкай, — тлумачыць Уладзімір Мартаў. — Пры гэтым з першай хвалі эпідэміі мы выйшлі са зношаным абсталяваннем.
Адбыўся тэхнічны збой: дзесьці на ўзроўні кіслароднай станцыі парушылася падача кіслароду. Высветлілася, што яго паступленне для пацыентаў на ШВЛ у тым аб'ёме, які быў раней, немагчыма.
Мы гублялі кіслародныя пункты — адзін за адным, палаты — адну за адной. Кідаліся і спрабавалі зразумець: чаму там, дзе ў першую хвалю эпідэміі нармальна падаваўся кісларод, ён ужо не падаецца.
Білі трывогу: звярталіся і да свайго кіраўніцтва, і да «кіслародчыкаў» — работнікаў кіслароднай службы. Прыязджалі спецыялісты з Мінска, два разы мянялі сістэму падачы газу. Гэта была цэлая «вайсковая аперацыя»: хворых на ШВЛ пераводзілі на іншыя апараты. Нам было вельмі цяжка.
Але гэтыя меры ні да чаго не прывялі.
Праблему спускалі на тармазах, яе нават забаранялася абмяркоўваць.
Катастрофа здарылася 7 і 8 студзеня: у хірургічным корпусе тры разы адключалася падача кіслароду — на 15, 20 і 23 хвіліны. Сталі паміраць людзі. Хтосьці памёр у тыя ж дні, хтосьці — на наступны дзень, хтосьці — праз 3—5 дзён… Гэта вельмі страшна, калі паміраюць пацыенты, якіх ты цягнуў, ратаваў, як мог. Калі твар чалавека чарнее на вачах у медыкаў — а мы нічога, наогул нічога, ні-чо-га не можам зрабіць!
— Не адзін і не два чалавекі. Прамаўчаць пра гэта надзвычайнае здарэнне я, зразумела, не мог — напісаў міністру аховы здароўя Дзмітрыю Піневічу [копія паведамлення Мартава ёсць у рэдакцыі. — Заўв. TUT.BY]. Ён даслаў камісію ў нашу бальніцу. Сістэму падачы кіслароду ніхто не даследаваў, са мной абмяркоўвалі зусім іншыя пытанні. У выніку я ж атрымаў вымову: за тое, што няправільна лячу каранавірусных хворых.
Пасля гэтага галоўны доктар перастаў са мной гаварыць.
Разбірацца ж трэба не са збоямі ў кіслароднай сістэме, а з тым, хто выдаў праблему. І стала зразумела, што мае дні ў якасці загадчыка аддзялення злічаныя.
Але перабоі з падачай кіслароду перыядычна па-ранейшаму адбываюцца. Гэта трэба вырашаць! І ёсць прыклад, калі чыноўнікі ад медыцыны не хавалі праблему, а вырашалі яе. У 2005 годзе ў радзільні ў Гомелі загінулі дзве жанчыны: пры кесаравым сячэнні ім быў патрэбны наркоз — а ў балоне апынуўся не кісларод, а вуглякіслы газ. Пасля гэтай трагедыі ў аперацыйных з'явіўся дарагі сучасны маніторынг — і такія смерці зараз проста немагчымыя.
* * *
Начальнік Галоўнага ўпраўлення па ахове здароўя Віцебскага аблвыканкама Міхаіл Вішнявецкі адмовіўся патлумачыць TUT.BY сітуацыю з тэхнічнымі збоямі з падачай кіслароду ў БХМД, а таксама звальненне доктара Мартава.
— Я каментаваць нічога не буду, — паведаміў чыноўнік і паклаў слухаўку.
Журналіст TUT.BY таксама прыходзіў у аблвыканкам, каб сустрэцца з Міхаілам Вішнявецкім у ягоным працоўным кабінеце ў надзеі ўсё ж атрымаць каментар. Аднак кіраўнік аблздрава адмовіўся ад сустрэчы, спаслаўшыся на тое, што хутка ў яго «вялікая нарада».
TUT.BY накіраваў запыт у Міністэрства аховы здароўя з просьбай пракаментаваць прычыны і наступствы надзвычайнага здарэння з кіслародам у Віцебскай БХМД, а таксама прычыны непрацягвання кантракта з доктарам Уладзімірам Мартавым.
Таксама была спроба атрымаць каментар міністра Дзмітрыя Піневіча, але ён не адказаў на званкі.
Каментары