Нуланд: Наша мэта — стратэгічнае паражэнне Пуціна. Хай заплаціць за сваю авантуру
Вікторыя Нуланд — адзін з самых высокапастаўленых амерыканскіх дыпламатаў. З 2013 года яна займае пасаду намесніка дзяржсакратара ЗША. «Медуза» пагаварыла з ёй пра тое, чаго ЗША дамагаюцца ў гэтай вайне.
— Маё першае пытанне тычылася міжпартыйнай падтрымкі Украіны ў ЗША, але, здаецца, Палата прадстаўнікоў ужо адказала на яго, прыняўшы закон аб ленд-лізе 417 галасамі супраць 10.
— Мы надзвычай задаволеныя тым, што гэтая тэма хвалюе ўсю Амерыку. Яна сапраўды аб'яднала абедзве партыі, а прэзідэнт толькі што запытаў у Кангрэса яшчэ 33 мільярды даляраў з бюджэту на падтрымку Украіны — на фінансаванне гуманітарных праграм, забеспячэнне харчовай бяспекі і на вырашэнне іншых праблем, спароджаных гэтай вайной. Мы бачым падтрымку Кангрэса, яна адлюстроўвае адзінства амерыканцаў у імкненні дапамагчы адважнаму народу Украны, які супрацьстаіць расійскай агрэсіі.
— Якія цяпер асноўныя задачы кіраўніцтва ЗША ў дачыненні да Украіны?
— Наша мэта — дамагчыся, каб гэтая вайна завяршылася стратэгічнай паразай для Уладзіміра Пуціна. Мы жадаем, каб гэтая ваенная авантура каштавала яму і яго рэжыму надмерна дорага. І, вядома, мы хочам, каб Украіна не толькі выжыла, але і квітнела як дэмакратычная незалежная дзяржава, якая ўмацоўвае свае добрасуседскія адносіны і з Еўропай, і з расійскім народам.
Расіяне таксама не заслугоўваюць усіх пакут, якія на іх зваліліся з гэтай вайной: забітыя салдаты ў трунах і мяшках, да іх жонак, маці і дзяцей, наступстваў эканамічных санкцый. Але прычына ўсяго гэтага — толькі рашэнне Пуціна пачаць вайну ва Украіне замест таго, каб укласці ўсю сваю энергію ва ўмацаванне самой Расіі і яе эканомікі.
— Нават да прыняцця закона аб ленд-лізе Пуцін і яго асяроддзе, як і лаяльныя Крамлю медыя, неаднаразова казалі аб тым, што рэальны супернік Расіі — гэта не Украіна, а ЗША і НАТА. Цяпер яны, напэўна, ўмацаваліся ў гэтым меркаванні. Але калі Пуцін і так лічыць, што ваюе з ЗША, што перашкаджае амерыканцам уступіць у вайну напрамую?
— Так працуе перакручаная псіхалогія Пуціна. Такую версію гісторыі ён прадае расійскаму народу, каб апраўдаць усе патрачаныя на гэтую вайну сродкі, усе страчаныя ў ёй жыцці, усе гіганцкія страты расійскага войска ў тэхніцы. Ва ўсіх гэтых страт няма ніводнай іншай мэты, акрамя задавальнення яго імперыялістычных амбіцый за кошт Украіны.
Як вы ведаеце, на працягу ўжо многіх месяцаў, з таго часу, як мы пачалі назіраць падрыхтоўку да гэтай вайны, ЗША разам з саюзнікамі па НАТА прапаноўвалі Расіі вырашыць канфлікт дыпламатычным шляхам. Мы прадставілі расійскаму боку вельмі падрабязную прапанову на дзесяці старонках аб задавальненні таго, што нам тады здавалася злёгку паранаідальнай турботай Пуціна за сваю бяспеку. Напрыклад, ЗША ніколі не збіраліся размяшчаць ва Украіне ракеты вялікай далёкасці — але мы гатовыя былі абмяркоўваць і гэта, і многае іншае.
Але замест таго, каб вярнуцца за стол перамоваў, Пуцін пачаў вайну. Ён можа ў любы момант аднавіць дыпламатычнае вырашэнне гэтага канфлікту — але замест гэтага ён выбірае штодзённую гібель многіх расійскіх юнакоў, масавае забойства ўкраінцаў і шматлікія выпадкі зверстваў з боку расійскай арміі, якія мы ўжо бачылі ў Бучы і Марыупалі.
Гэта ганьба для ўсёй вялікай расійскай нацыі і рэпутацыі Расіі, адказнасць за якую нясе толькі Пуцін. Мы тут увогуле ні пры чым. Але, зразумела, мы гатовыя абараняць нявінных ахвяр гэтай вайны. Мы гатовыя дапамагчы ўкраінцам будаваць сваю незалежную дзяржаву — а Пуцін, нават праз 30 гадоў пасля заканчэння Халоднай вайны, сцвярджае, што ва Украіны наогул няма права на існаванне.
— Ёсць меркаванне, якое я ўжо дастаткова часта чую, прычым ад людзей, якіх складана западозрыць у залішніх сімпатыях да Пуціна ці Крамля. Яно зводзіцца да таго, што калі Пуцін ужо паказаў, што не гатовы спыняцца ні пры якіх умовах, то новыя пастаўкі зброі ва Украіну толькі зацягваюць вайну — і, адпаведна, пакуты украінцаў.
— І куды вас прыводзіць такая логіка? Што Украіна павінна проста падняць рукі і сказаць: забірайце нашу краіну, наш суверэнітэт? Але яны не жадаюць жыць у краіне, якая падобная на пуцінскую Расію. Яны жадаюць быць незалежнымі і ахоўваць свае межы, у іх ёсць такое права.
Пакуль украінцы гатовыя змагацца за гэта, мы гатовыя дапамагчы ім абараняцца. Але вернае і адваротнае. Пуцін у гэтай вайне ўжо страціў такую колькасць ваеннай тэхнікі, не кажучы ўжо пра тысячы салдацкіх жыццяў, што для нас відавочна, бясконца ён так працягваць не можа.
Не верым мы і ў тое, што расійскі народ гатовы вечна цярпець нягоды, якія выпалі на іх долю. Таму мы працягнем дапамагаць украінцам у разліку на тое, што альбо Пуцін, альбо расійскі народ рана ці позна адумаюцца.
— Наколькі, на вашу думку, рацыянальна дзейнічае Пуцін? Ці шукае ён нейкае выйсце з гэтай вайны, якое дазволіць яму захаваць твар?
— Ніякіх сігналаў пра тое, што ён спрабуе знайсці нейкае выйсце, мы не бачым.
Расійская перагаворная пазіцыя — гэта татальны цынізм. Яны настойваюць на поўнай капітуляцыі Украіны, а падчас перамоваў яго генералы бамбяць украінскія гарады і блакуюць Марыупаль. Чалавек, які нарадзіўся ў Ленінградзе неўзабаве пасля блакады, у якой загінулі яго сваякі, не можа не разумець, што такое ваенная аблога горада з мірнымі жыхарамі.
— А які сэнс тады наогул у перамовах?
— Калі ён не гатовы заканчваць вайну, хай аб'явіць перамір'е, украінцы вернуцца за стол перамоваў хаця б з усведамленнем таго, што Расія гатовая добрасумленна адстойваць дыпламатычнае рашэнне. Замест гэтага вайна працягваецца, ён патрабуе не больш ні менш як поўнай капітуляцыі Украіны і нават не дае вывезці мірных жыхароў з Марыупаля. Але ён бы мог спыніць усё гэта за хвіліну. Так будзе лепш для самой Расіі — не кажучы ўжо пра Украіну і астатні свет.
— Наколькі сур'ёзна ў ЗША ўспрымаюць пагрозы ядзернай вайной, якія на расійскім дзяржаўным тэлебачанні, напрыклад, гучаць ужо практычна кожны дзень?
— Гэта ў найвышэйшай ступені безадказныя паводзіны для краіны — пастаяннага члена Рады бяспекі ААН. Не дай бог, каб Пуцін ці яго генералы рэальна былі гатовыя прыняць такое рашэнне.
На жаль, ад пачатку гэтага канфлікту мы ўжо зразумелі, што пагрозы, якія зыходзяць ад Пуціна, варта ўспрымаць сур'ёзна. Таму ЗША і нашы саюзнікі рыхтуюцца і да такога развіцця падзей. Але калі дойдзе да гэтага, гэта будзе ваеннае злачынства такіх маштабаў, ад наступстваў якога ні ён сам, ні Расія ўжо ніколі не адыдуць. Дакладна не пры нашым з вамі жыцці.
Каментары