Беларуска вельмі хацела ў Парыж. Ёй давялося падаваць дакументы на візу пяць разоў за год
Доўгая гісторыя з атрыманнем шэнгенскай візы для Крысціны пачалася яшчэ ў лютым. Тады разам з сястрой яна пачала марыць пра паездку ў Парыж. Да гэтага дзяўчына ні разу не адкрывала шэнгенскую візу, таму шлях да яе атрымання аказаўся няпростым.
— Першы раз мы падаваліся ў Брэсце ў Польскім візавым цэнтры. Адмову атрымалі стандартную — «недастаткова падстаў». Было тры варыянты: падаць апеляцыю, змяніць пашпарт ці запісацца ў іншы візавы цэнтр. Выбралі трэці — на гэты раз у Гродна, падаваліся ў канцы сакавіка. Сястры пашчасціла: ёй візу далі, а мне зноў адмовілі, — распавяла яна Onliner.
Крысціна не збіралася здавацца і падала апеляцыю ў консульства — і гэта таксама не спрацавала. Тады дзяўчына ўсё ж вырашыла змяніць пашпарт і паспрабаваць яшчэ раз у Польскім візавым цэнтры. Пакуль рыхтавалі дакументы, абставіны паспелі змяніцца.
— Мой сын займаецца ў мадэльнай школе. У жніўні нам паступіла прапанова ўзяць удзел у фестывалі менавіта ў Парыжы. І даты якраз супадалі з днём народзінаў сястры. Усе карты склаліся, як трэба! І я вырашыла паспрабаваць: адправіла сына на адбор, які ён паспяхова прайшоў, — заставалася толькі чакаць, калі можна будзе падаваць дакументы.
Яшчэ да ўсёй эпапеі з візамі Крысціна разам з сям’ёй планавала ў верасні паляцець адпачываць у Дубай. Але з улікам новых абставін вырашыла выбраць Парыж.
— Сястра адцягвала з квіткамі ў Парыж да апошняга, чакала пацверджання нашай паездкі. Выкупіла іх толькі за два тыдні да патрэбных дат.
І літаральна на наступны дзень мне прыйшло паведамленне, што нямецкае консульства адмаўляе ў візах усяму калектыву. У выніку і ў Дубай мы не паляцелі, і сястра адправілася ў Парыж без мяне.
Але і на гэтым этапе Крысціна не збіралася кінуць спробу атрымаць візу — хоць і пасля слёз. У той жа дзень яна напісала ў агенцтва з пытаннем, які варыянт падачы будзе самым хуткім. І дакладна вырашыла: гэтая спроба дакладна будзе апошняй — віза ў сястры заканчваецца ў сакавіку, таму гэта быў апошні шанец паспець паляцець у Еўропу разам у найбліжэйшы час.
— Мы з агенцтвам вырашылі падацца на іспанскую візу. Я аплаціла тэрміновую падачу: гэта азначае запіс на працягу двух тыдняў, калі ў любы момант могуць патэлефанаваць і сказаць быць гатовай заўтра. Мне пашанцавала праз 4 дні.
Свой пашпарт Крысціна чакала 3 тыдні. Забрала і… убачыла тую самую доўгачаканую візу. Далі яе нават на крыху большы тэрмін, чым яна прасіла, — на 30 дзён. Дарэчы, агенцтва дзяўчына не змяняла цэлы год і выказвае спецыялістам толькі падзяку за тое, што яны прайшлі з ёй увесь шлях да канца. На пытанне, якая сума пайшла на ўсё, Крысціна ўсміхаецца.
— Не падлічвала і не буду. Але думаю, яшчэ адну рынапластыку спакойна можна было б зрабіць (нядаўна дзяўчына перанесла аперацыю). Для мяне гэта ўсё вымяраецца не ў грашах, а ў тым, колькі сіл, маральных і фізічных, я аддала.
У перадсвяточнай мітусні саму паездку Крысціна яшчэ не паспела спланаваць. Але збіраецца заняцца гэтым адразу пасля святаў: вырашаць трэба хутка — тэрмін дзеяння візы ўсё ж значна абмежаваны.
Стала вядома пра арышт былога дырэктара «Беллакта»1
Каментары