Чаму людзей збіваюць на пешаходных пераходах? Дасведчаны кіроўца задумаўся пасля таго, як збілі яго жонку

Чытач Onliner.by, кіроўца са стажам, падзяліўся сваім бачаннем сітуацыі — пасля таго, як на пешаходным пераходзе збілі яго жонку, якая пераходзіла дарогу на дазваляльны сігнал святлафора.

У пачатку снежня ўвечары на пешаходным пераходзе на вуліцы Мсціслаўца ў Мінску, насупраць Дома міласэрнасці, у ДТЗ пацярпела жонка чытача.

— Яе адкінуў на асфальт аўтамабіль, кіроўца якога не заўважыў пешахода, які спакойна ішоў праз дарогу на 14-й секундзе зялёнага пешаходнага святлафора, — расказаў ён Onliner. — У жонкі стрэс, сінякі на сцягне, штаны не прыдатныя да выкарыстання.

Кіроўца ў паніцы пасадзіў яе ў аўто і павёз у бальніцу, але па дарозе змяніў маршрут і адвёз дадому, да мужа. Прабачэнні і кампенсацыя былі прынятыя.

Кіроўца быў апытаны наконт усіх абставін, я прымусіў яго «падзьмуць» і паказаць усе дакументы. Ніякіх прыкмет ліхацтва, нахабства ці ап'янення. Усе апраўданні звяліся да аднаго: не заўважыў. Мы разышліся мірам.

Пытанне ў іншым: чытач, сам кіроўца з 15-гадовым стажам, задумаўся, чаму адбываюцца такія наезды на пешаходных пераходах.

— Я паверыў гэтаму кіроўцу, паверыў на 100 працэнтаў. Бясснежная зіма, пастаянныя прыцемкі, асляпленне ліхтарамі і фарамі ў гэтай цемры і дарожным хаосе — гэта сапраўднае выпрабаванне для вачэй і рэакцыі кіроўцы. Не заўважыў, кепска відаць, кепска асветлена — гэта небяспека, ДТЗ, непапраўныя наступствы.

Часам, набліжаючыся да пешаходнага пераходу, разумееш, што не можаш пераканацца ў адсутнасці пешахода, пакуль цалкам не спынішся — настолькі цёмна. А як быць, калі шэсць палос перасякаюць некалькі пешаходных пераходаў (як на вуліцы Філімонава ад «Аквамарына» да вуліцы Францішка Скарыны), і ўсе яны цёмныя і нерэгулюемыя? — задаецца пытаннем суразмоўца.

У актуальнай рэдакцыі ПДР, дарэчы, фармулёўка наступная (п. 116): пры пад'ездзе да нерэгулюемага пешаходнага пераходу і (або) веласіпеднага пераезду кіроўца павінен даць перавагу пешаходу і саступіць дарогу веласіпедысту. А раней гэты ж пункт правілаў гучаў інакш: пры пад'ездзе да нерэгулюемага пешаходнага пераходу кіроўца павінен рухацца з хуткасцю, якая дазволіць пры неабходнасці саступіць дарогу пешаходам.

— Належная асветленасць пешаходных пераходаў Мінска — адна з галоўных умоў, якія спрыяюць узнікненню ДТЗ на іх, — працягвае чытач. — Пра асветленасць пераходаў на загарадных дарогах, якія праходзяць праз вёскі і аграгарадкі, можна нават не гаварыць. Гэта латарэя, дзе стаўка — жыццё і свабода. Узгадайце ўчастак дарогі ад Бягомля да Докшыц, на Браслаў: пасёлкаў на дарозе шмат, пераходаў шмат. Але асвятлення няма.

Права пешаход мае, але бяспека рэалізацыі гэтага права не прадугледжаная. Думаеце, у Мінску інакш? Паедзем па вуліцы Падлеснай у вячэрні ці ранішні час пік. Паміж гастраномам (Падлесная, 36) з аднаго боку і пешаходным мастом над чыгункай з другога боку ёсць пешаходны пераход і аўтобусны прыпынак. Групамі і паасобку людзі выпрабоўваюць лёс на пешаходным пераходзе, які не асветлены ліхтарамі зусім. З'ездзіце туды ў змроку і выпрабуйце лёс.

На «зебру» з яе сімвалічнымі чорна-белымі палосамі жыцця трэба накіраваць святло, якое пераможа небяспеку, — заключыў кіроўца.

«Абсалютна згодны з тым, што «неналежная асветленасць пешаходных пераходаў Мінска — адна з галоўных умоў, якія спрыяюць узнікненню ДТЗ на іх». У нас з гэтым жахліва. На загарадных трасах часам робяцца спробы падсвяціць пераход, але ў лепшым выпадку гэта толькі сам пераход. А варта было б падсвятляць падыход да яго, бо кіроўца глядзіць туды, і там толькі можна загадзя ўбачыць пешахода, — адзначыў адзін з чытачоў. — Калі пешаходы пачнуць выконваць п. 17.1 ПДР, кіроўцы будуць больш асцярожнымі перад пераходамі, а на «зебрах» з'явяцца добрыя лямпы, магчыма, усё зрушыцца ў лепшы бок», — напісаў яшчэ адзін чытач.

• 2
• 0
• 0
• 0
• 0
• 1
• 0
• 0